Pragnieniem Jezusa jest bowiem spotkać go twarzą w twarz na uczcie inaugurującej nastanie Jego Królestwa, w sytuacji intymnej znajomości. Być może kościół w Laodycei zupełnie zaniedbał także sprawowanie Eucharystii, stąd też wzięła się potem u jego członków aż tak wielka oziębłość w wierze. Odpowiadającym mu błogosławieństwem ewangelicznym jest:
 

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. (Mt 5,3)
 

Bo tak naprawdę laodycejska gmina jest przed Bogiem nędznym żebrakiem, a nie potentatem!

Symetrycznym „Biada” (por. Ap 18,10) jest tu lament królów ziemi nad Babilonem żyjącym w luksusie i nierządzie, i któremu się wydaje, że nie potrzebuje Boga:
 

Ponieważ mówi w swym sercu: „Zasiadam jak królowa i nie jestem wdową, i z pewnością nie zaznam żałoby”, dlatego w jednym dniu nadejdą jej plagi: śmierć i smutek, i głód; i będzie ogniem spalona, bo mocny jest Pan, Bóg, który ją osądził. I będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy nierządu z nią się dopuścili i żyli w przepychu, kiedy zobaczą dym jej pożaru. (Ap 18,7b-9)
 

Ósma obietnica dla Jana na Patmos

Każdy list kończy się w janowym Objawieniu obietnicą odnoszącą się do „zwycięzcy”. Okazuje się, że w Apokalipsie zapisano także dodatkową obietnicę, którą zasiadający na tronie Bóg kieruje bezpośrednio do Jana:
 

I rzekł Zasiadający na tronie: Oto czynię wszystko nowe. I mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe. I rzekł mi: Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia. Zwycięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla niego, a on dla mnie będzie synem. (Ap 21,5-7)
 

Możemy zatem potraktować zesłanego na Patmos Jana jako dodatkowy kościół, z którym w szczególny sposób związane jest ósme błogosławieństwo ewangeliczne:
 

Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. (Mt 5,10)
 

Jan bowiem pisze o sobie: wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, oraz to, że był na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa (Ap 1,9). Prawdę mówiąc cała księga Apokalipsy jest wielkim hołdem tym, którzy od założenia świata aż po jego kres znoszą prześladowania dla sprawiedliwości nadchodzącego Królestwa. W szczególny sposób uwidocznia się to w wizji Dwóch Świadków, którzy przy końcu swej misji doznają męczeńskiej kaźni, po czym zmartwychwstają (por. Ap 11,3-12) [27].

Zestawienie miast, czasów, obietnic i błogosławieństw

Wzajemne powiązanie listów, etapów Historii Świętej, obietnic i błogosławieństw zestawia poniższa tabela: