Środa, 24 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Bony, Horacji, Jerzego, Fidelisa, Grzegorza – wyślij kartkę
Bony, Horacji, Jerzego, Fidelisa, Grzegorza – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
wywiad z Wojciechem Zagrodzkim CSsR
Bo księżom ludzie powinni "przeszkadzać"
Szkodliwe może być jednak wbijanie się w przesadne poczucie winy z powodu naszej niedoskonałości.
Oczywiście. Poczucie niedoskonałości nie będzie nas niszczyć, jeśli powierzymy je Bożemu miłosierdziu. Wówczas stanie się ono źródłem wyzwolenia i sprawi, że będziemy mogli podążać w stronę ideału świętości, do którego zostaliśmy powołani. Potrzeba nam jednak szczerości i odwagi do stawania w prawdzie przed sobą i Bogiem. Źródłem tej odwagi są dla mnie słowa z listów św. Pawła: Moc bowiem w słabości się doskonali (por. 2 Kor 12, 9) oraz Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (Flp 4, 13). Te słowa to doskonały wyznacznik drogi kapłańskiego życia.
W szczerym stawaniu przed sobą i Bogiem wielką pomocą mogą być także wierni. Niejednokrotnie dają nam oni pewne sygnały, że nieco inaczej widzieliby naszą posługę czy nasz sposób funkcjonowania jako duszpasterzy. Księża winni rozeznawać krytyczne głosy skierowane pod adresem ich samych czy Kościoła w ogóle. Nie zawsze ta krytyka jest wyrazem jedynie wrogości. Niejednokrotnie wynika również z pobudek ewangelicznych. Może się wówczas okazać wielką pomocą w dostrzeżeniu tego, co powinniśmy skorygować.
Oczywiście. Poczucie niedoskonałości nie będzie nas niszczyć, jeśli powierzymy je Bożemu miłosierdziu. Wówczas stanie się ono źródłem wyzwolenia i sprawi, że będziemy mogli podążać w stronę ideału świętości, do którego zostaliśmy powołani. Potrzeba nam jednak szczerości i odwagi do stawania w prawdzie przed sobą i Bogiem. Źródłem tej odwagi są dla mnie słowa z listów św. Pawła: Moc bowiem w słabości się doskonali (por. 2 Kor 12, 9) oraz Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (Flp 4, 13). Te słowa to doskonały wyznacznik drogi kapłańskiego życia.
W szczerym stawaniu przed sobą i Bogiem wielką pomocą mogą być także wierni. Niejednokrotnie dają nam oni pewne sygnały, że nieco inaczej widzieliby naszą posługę czy nasz sposób funkcjonowania jako duszpasterzy. Księża winni rozeznawać krytyczne głosy skierowane pod adresem ich samych czy Kościoła w ogóle. Nie zawsze ta krytyka jest wyrazem jedynie wrogości. Niejednokrotnie wynika również z pobudek ewangelicznych. Może się wówczas okazać wielką pomocą w dostrzeżeniu tego, co powinniśmy skorygować.
Polecamy płyty CD:
 |
 |
Zapraszamy do sklepu internetowego Katolik.tv!
Zobacz także
O. Grzegorz B. Błoch OFM
Jeśli bowiem człowiek rzeczywiście jest jedynie przypadkowym zbiorem atomów czy wytworem bezrozumnych procesów, jak głoszą zwolennicy darwinizmu, to filozoficzne główne kwestie takie, jak: skąd się tutaj wzięliśmy? czy dokąd zmierzamy? są zupełnie bezpodstawne...
Przemysław Radzyński
Bóg każdemu człowiekowi daje minimum dwa talenty. Pierwszy talent do bycia dobrym, bo doskonale wiemy, co należy zrobić, żeby być dobrym choć na chwilę. I po drugie, daje nam talent do nauki. Dwa talenty, a ile ich jeszcze mamy! I to jest moje zadanie, żeby młodych ludzi inspirować po prostu życiem, pasją życia.
Z o. Łukaszem Buksą, franciszkaninem, duszpasterzem młodzieży, rekolekcjonistą, autorem tekstów, wokalistą, instruktorem snowboardu, rozmawia Przemysław Radzyński
Z o. Łukaszem Buksą, franciszkaninem, duszpasterzem młodzieży, rekolekcjonistą, autorem tekstów, wokalistą, instruktorem snowboardu, rozmawia Przemysław Radzyński
ks. Robert Klemens COr
Maryja jako Służebnica Pańska, decydując się twierdząco odpowiedzieć na Bożą propozycję, przyjmuje również związany z nią obowiązek uczenia się Bożej wizji świata i wizji Jej osobistej przyszłości. Przecież zaskoczona chce wiedzieć: „Jakże się to stanie...”. Powszechnie wiadomo, że uczenie polega na stawianiu mądrych pytań i szukaniu na nie mądrych - co wcale nie znaczy wygodnych - odpowiedzi. Maryja jest więc Tą, która zadaje pytanie i otrzymuje odpowiedź.
