Jak do przyjaciół

O przyjaźni napisano tomy poezji, pisarze na przestrzeni dziejów opiewali ją na wiele sposobów. Każdy z nas cieszy sie gdy ma prawdziwego przyjaciela. Oglądając filmy zachwycamy się wiernością i dobrocią przyjaciół. Cała filozofia począwszy od Sokratesa próbuje zdefiniować czym jest przyjaźń. Według niej przyjaźń (gr. philia, łac. amicitia) to międzyosobowa relacja oparta na wzajemnej miłości i życzliwości, zakładająca jakąś formę współdzielenia życia oraz współuczestnictwa w dobru. Natomiast w tradycji scholastycznej to cnota udoskonalająca działania podmiotu w stosunku do drugiej osoby (w tym także do Boga – wówczas jest cnotą o charakterze nadprzyrodzonym: Caritas).

Katechizm Kościoła Katolickiego również stawia na poczesnym miejscu przyjaźń. Konkretnie mówi o Bogu jako Przyjacielu ludzi. Przez swoje objawienie Bóg niewidzialny w nadmiarze swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół i obcuje z nimi, by ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej - adekwatną odpowiedzią na to zaproszenie jest wiara.

Podstawa wyjątkowej godności

Bóg chciał człowieka dla niego samego, dlatego też stworzył człowieka na Swój obraz i podobieństwo i zaprosił do przyjaźni z Nim
Pierwszy człowiek nie tylko został stworzony jako dobry, lecz także ukonstytuowany w przyjaźni ze swoim Stwórcą oraz w harmonii z sobą samym i otaczającym go stworzeniem.

Tylko człowiek jest wezwany do uczestniczenia w życiu Bożym przez poznanie i miłość. Tutaj tkwi podstawa jego wyjątkowej godności.
Człowiek pozostający w zażyłości i przyjaźni z Bogiem miał nie umierać i nie cierpieć.

Jednak stracił przyjaźń Boga przez nieposłuszeństwo.

Bóg Przyjaciel jednak nie opuścił człowieka. A gdy człowiek przez nieposłuszeństwo utracił Twoją przyjaźń, nie pozostawiłeś go pod władzą śmierci... Wielokrotnie zawierałeś przymierze z ludźmi
Bóg kochający przygotował ludzi do przyjaźni z Nim poprzez Dekalog.
Posłał też syna swego Jezusa, który umarł na krzyżu  aby ludzie uzyskali przebaczenie grzechów i przez łaskę stali się ponownie przyjaciółmi Boga Bóg okazuje swoją wszechmoc, odwracając nas od naszych grzechów i przez łaskę utwierdzając nas na nowo w swojej przyjaźni.

Jezus umiłowany Syn Ojca obwieszcza Nowe Prawo – Prawo miłości – które "pozwala nam  przejść ze stanu niewolnika, który nie wie, co czyni Pan jego", do stanu przyjaciela Chrystusa, co więcej – do stanu syna – dziedzica.

Poprzez naszych bliźnich

Przyjacielem i Gościem przychodzącym do naszej duszy jest też Duch Święty, który pobudza do życia według Chrystusa, prowadzi, oczyszcza i umacnia. Bóg jest naszym Przyjacielem dzięki autentycznej i stałej miłości do nas. A kiedy my stajemy się Jego przyjaciółmi? Wtedy kiedy kochamy Go całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą (Mk 12,30)
Wtedy gdy pomaga się przyjacielowi w potrzebie gdy cierpi głód, pragnienie, jest chory. Taką pomoc możemy okazać Chrystusowi poprzez naszych bliźnich. On sam zapewniał Zaprawdę, powiadam wam. Wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25,40).

Sam na sam

Chociaż zmartwychwstały Pan przebywa obecnie w chwale, to jednak cierpi w członkach swojego Mistycznego Ciała. W ubogich i cierpiących Kościół rozpoznaje obraz swego ubogiego i cierpiącego Założyciela. Prawdziwi przyjaciele Chrystusa wyczuwają, że jest On ciągle  lekceważony, zapomniany; dlatego chcą Go jak najczęściej spotykać, przebywać z Nim. Takim trwaniem przed Boskim Przyjacielem jest szczególnie modlitwa kontemplacyjna. Św. Teresa modlitwą tą nazwała przyjacielskim spotkaniem z Jezusem, który nas kocha; Kontemplacja myślna nie jest niczym innym jak głębokim związkiem przyjaźni, w którym rozmawiamy sam na sam z Bogiem, w przekonaniu, że On nas kocha.

Przyjaźń z Bogiem, która zaczyna się na ziemi może trwać przez całą wieczność. Umierający w Panu stają się Jego przyjaciółmi na wieki. Ci, którzy umierają w łasce i przyjaźni z Bogiem oraz są doskonale oczyszczeni, żyją na zawsze z Chrystusem. Są na zawsze podobni do Boga, ponieważ widzą Go takim, jakim jest (1 J 3,2), twarzą w twarz.

Panie! Proszę pozostań na zawsze moim przyjacielem.

Joanna Kozioł