13 stycznia 1913 r. urodził się Piotr Bonifacy Żukowski, brat zakonny franciszkanin z Niepokalanowa, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego, męczennik za wiarę.

Ukończył 4 klasy szkoły powszechnej i przez kolejnych kilka lat pozostawał w domu rodzinnym, pomagając rodzicom w pracach na roli. Jako siedemnastolatek podjął decyzję o wstąpieniu do zakonu franciszkanów. 16 lipca 1932 r. w Niepokalanowie złożył pierwsze śluby i przyjął zakonne imię Bonifacy. 2 sierpnia 1935 r. złożył śluby wieczyste.

Br. Bonifacy całe swoje życie zakonne spędził w klasztorze w Niepokalanowie, pracując w klasztornej drukarni, skąd na cały świat wysyłano miesięcznik „Rycerz Niepokalanej” i inne pisma. Należał też do miejscowej drużyny Ochotniczej Straży Pożarnej. Po wybuchu II wojny światowej br. Bonifacy mimo niebezpieczeństwa pozostał w klasztorze. 14 października 1941 r. wraz z 5 współbraćmi został aresztowany przez Gestapo i osadzony na Pawiaku.

Modlił się tam nieustannie i podnosił na duchu innych więźniów, dzieląc się z nimi żywnością, którą przysyłali mu bracia z Niepokalanowa. Po przewiezieniu go do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, został zarejestrowany jako numer 25447. W obozie skierowano go do pracy przy transporcie materiałów budowlanych, rozbiórce zniszczonych budynków, kopaniu żwiru, nakrywaniu dachów i przebieraniu brukwi.

Wiele razy był bity i poniżany. Trudne warunki, głód i zimno spowodowały, że zachorował na zapalenie płuc. Po dwutygodniowym pobycie w szpitalu obozowym zmarł 10 kwietnia 1942 r.

Został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 13 czerwca 1999 r. w gronie 108 błogosławionych męczenników za wiarę z czasów II wojny światowej. Wspominany jest w dzienną pamiątkę śmierci, a także 12 czerwca w grupie 108 błogosławionych.

franciszkanie.pl