W przygotowaniu bezpośrednim duszpasterz powinien przypomnieć narzeczonym o zwyczajach chrześcijańskich związanych z uroczystością zawarcia małżeństwa.
Poza obrzędem liturgicznym trzeba wyróżnić błogosławieństwo narzeczonych przez rodziców. Odbywa się ono przeważnie w domu narzeczonej. Na stole nakrytym białym obrusem umieszcza się Krzyż święty, świece chrzcielne narzeczonych, wianek, wiązankę ślubną narzeczonej, Pismo Święte oraz wodę święconą z kropidłem. Zgodnie z polską tradycją narzeczeni zanim udadzą się do kościoła, aby zawrzeć sakrament, proszą swoich rodziców o błogosławieństwo na nową drogę życia. Narzeczeni, klękając przed rodzicami proszą ich o błogosławieństwo. Rodzic, który przewodniczy obrzędowi błogosławieństwa czyni znak krzyża. Jedna z osób odczytuje wybrany fragment Pisma Świętego. Następnie rodzice błogosławią i przekazują pocałunek pokoju. Dalej, podają do ucałowania Krzyż święty oraz kropią ich wodą święconą. Błogosławi się również wianek oraz wiązankę ślubną, które powinny znajdować się na stole obok Krzyża, jak podano wyżej. Po czym odmawia się modlitwę np.: Pod Twoją obronę, po której wszyscy wychodzą do kościoła. Ceremonia ta ukazuje potrzebę i znaczenie błogosławieństwa Bożego w życiu człowieka oraz podkreśla konieczność szacunku wobec rodziców. Obrzęd błogosławieństwa narzeczonych znajduje się w Rytuale rodzinnym. W każdej rodzinie, w miarę możliwości powinny znajdować się: Pismo Święte, Katechizm i Rytuał, które są pomocne w chrześcijańskim wychowaniu dzieci oraz przy organizowaniu uroczystości rodzinnych.

Innym zwyczajem pozaliturgicznym w dniu ślubu jest oddanie się młodej pary Matce Bożej. Proszą Ją o opiekę w życiu małżeńsko-rodzinnym. Panna młoda składa przed obliczem Matki Bożej wiązankę ślubną. Jest to wyraz miłości do Chrystusa i Maryi oraz nadziei, że nowo zaślubieni wiernie będą kroczyć wspólnie przez życie do świętości. Przed domem umieszcza się napis powitalny w duchu chrześcijańskim, np: Szczęść Boże Młodej Parze lub Szczęść Boże Nowożeńcom. Gdy młodzi przybędą do domu weselnego, następuje przywitanie chlebem i solą. Małżonkowie całują chleb i wnoszą go uroczyście do domu lub sali, w której odbywa się wesele. Zdarzają się przypadki, że nowożeńców wita się także kieliszkiem alkoholu. Jest to jednak wyraz braku szacunku dla nich samych i lekceważenia chrześcijańskich zwyczajów religijnych.

Sama uroczystość weselna jest ceremonią religijną, dlatego przed zaproszeniem do stołu weselnego należy pobłogosławić przygotowane potrawy. Czyni to duszpasterz, a gdy go nie ma, błogosławi pan młody. Zachęca się, aby uroczystości weselne odbywały się bez alkoholu. Coraz więcej młodych par życzy sobie przyjęć bez tego rodzaju napojów. Zabawa wtedy jest o wiele radośniejsza niż z weselnikami upojonymi trunkami.

Kolejnym zwyczajem weselnym jest przynoszenie kwiatów do kościoła, jako wyrazu wdzięczności Bogu za dar sakramentu małżeństwa. Warto również poświęcić otrzymane w prezencie ślubnym obrazy świętych i Krzyż. Nowożeńcy umieszczają je w swoim domu na widocznym i zaszczytnym miejscu jako dowód wiary. W każdej rodzinie powinien być Krzyż święty oraz obraz Świętej Rodziny, która dla nowożeńców jest wzorem do naśladowania w ich życiu chrześcijańskim.

Duchowe przeżywanie liturgii sakramentu małżeństwa zakłócają zabobony, które wkradają się w zwyczaje chrześcijańskie. Jest nim np.: obsypywanie nowożeńców pieniędzmi bądź ziarnami zbóż. Zwyczaj ten nie ma nic wspólnego z życiem chrześcijańskim, a jest przeciwny kultowi Bożemu. Istotę jego stanowi wróżba, więc powinien być wyeliminowany z życia chrześcijańskiego.

o. Arkadiusz M. Czaja