Charyzmaty w Kościele
Co oznaczają charyzmaty? Niektórzy mówią, że chodzi tu przede wszystkim o zjawiska nadzwyczajne - ekstazy, wizje, cuda, przepowiednie, mówienie nie znanymi językami.
Tak. Ale św. Paweł zalicza też do charyzmatów, czyli darów Ducha Świętego, dar wyrażania słowem mądrości i wiedzy (por. 1 Kor 12, 8), dalej działalność apostolską, prorocką, nauczycielską oraz umiejętność niesienia pomocy i zarządzania (por. 1 Kor 12, 28). Na innym miejscu wymienia też św. Paweł bezżenność: "Każdy jednak otrzymuje od Boga własny dar: jeden taki, a drugi inny" (1 Kor 7, 7). Ważne jest, by wszystkie zwyczajne i nadzwyczajne dary Ducha Świętego były dla dobra i budowania wspólnoty i stosowane zgodnie z zasadami wspólnej wiary Kościoła.
Charyzmatów, których żywotność chce utrzymać św. Paweł, wołając: "Ducha nie gaście!" (1 Tes 5, 19), nie należy jednak przeceniać. Koryntianom obdarowanym obficie darami Ducha wskazuje Apostoł "drogę jeszcze doskonalszą", wyższą nad wszystkie charyzmaty: miłość, którą sławi hymnem z pierwszego Listu do Koryntian (13). To miłość jest najwyższym owocem Ducha. Charyzmatyczną istotę Kościoła rozumie więc fałszywie ten, kto w swej egzaltacji chce wygrywać charyzmaty przeciwko strukturom porządku w Kościele. Właśnie w tych rozdziałach, w których św. Paweł mówi najszerzej o charyzmatach, podkreśla w pełni i w sposób szczególny ideę jedności i ładu w Kościele (por. 1 Kor 12, 14) - "Bóg bowiem nie jest Bogiem zamieszania, lecz pokoju" (1 Kor 14, 33).
Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/
Bardzo ważnym wydarzeniem jest to, gdy słowo Boże uobecnia się. Nagle pojmujemy życie duchowe, jesteśmy pewni, że coś się zmienia. Wcześniej wiedzieliśmy na poziomie racjonalnym, że życie to istnieje, potrafiliśmy dać odpowiednie wyjaśnienia, argumenty; gdy jednak staje się ono obecne, osiągamy odmienną, wewnętrzną pewność, tak mocną, że scala ona całą osobę.
Z André Loufem SOCist, kierownikiem duchowym i rekolekcjonistą, rozmawia Vittoria Prisciandaro