Najmniejsze różnice między kobietami a mężczyznami występują w sferze duchowej, czyli w tej sferze, w której szukamy odpowiedzi na pytanie: kim jesteśmy i po co żyjemy? Kobiety i mężczyźni mają bowiem dokładnie tę samą godność oraz to samo powołanie do życia w Bożej miłości i prawdzie. Różnica polega jedynie na tym, że kobiety są z reguły bardziej wrażliwe i otwarte na sferę duchową, gdyż bardziej intensywnie niż mężczyźni stykają się codziennie z tajemnicą człowieka, który się rozwija, który błądzi i cierpi, który potrzebuje rady i pomocy. Kobiety są też z reguły bardziej otwarte i wrażliwe na sferę religijną, gdyż istotą religijności jest przyjaźń z Bogiem, a kobiety są z natury nakierowane na więzi międzyosobowe.

Radość bycia kobietą

Dojrzała i szczęśliwa kobieta
to skarb dla rodziny i święto dla ludzkości.

Pierwszym zadaniem każdej z dziewcząt jest poznanie oraz przyjęcie z radością i dumą własnej płciowości, a zatem własnego bycia kobietą i własnego powołania. Dojrzała dziewczyna ma świadomość, że prawdziwy feminizm jest tylko w tych społeczeństwach, w których człowiek jest ważniejszy od rzeczy, gdyż to właśnie kobiety mają największy wkład w troskę o człowieka. Drugim zadaniem dziewcząt jest wdzięczność Bogu za otrzymany dar kobiecości. Do tej wdzięczności za dar kobiecości powinni włączyć się także mężczyźni. Przykładem w tym względzie może być postawa Jana Pawła II, który dziękował Bogu za "tajemnicę kobiety i za każdą kobietę - za to, co stanowi odwieczną miarę jej godności kobiecej, za wielkie dzieła Boże, jakie w niej i przez nią dokonały się w historii ludzkości. Dziękujemy ci, kobieto, za to, że jesteś kobietą! Zdolnością postrzegania, cechującą twą kobiecość, wzbogacasz właściwe zrozumienie świata i dajesz wkład w pełną prawdę o związkach między ludźmi"[1].

Zadaniem trzecim dziewcząt i kobiet jest stała troska o rozwijanie własnej kobiecości, a zwłaszcza własnej zdolności do tego, by kochać, by wprowadzać innych ludzi w świat Bożej miłości i prawdy, by pomagać mężczyznom w dorastaniu do miłości i odpowiedzialności. Szczęśliwa i dojrzała kobieta jest największym bogactwem i skarbem tej ziemi. Jest genialną współpracownicą mężczyzny w budowaniu cywilizacji miłości. Jest też wspaniałym wsparciem dla dziecka, które czuje się bezpieczne i szczęśliwe jedynie wtedy, gdy jest kochane przez mamę dojrzale kochającą samą siebie i cieszącą się własną kobiecością. "W rodzinie kobieta jest więzią, która łączy ojca z dzieckiem. Jest tą, przez którą ojciec spieszy ku dziecku, a dziecko ku ojcu. Tą, ku której spieszy ojciec i dziecko. Jest wspólnym oddechem ojca i dziecka. Dzięki kobiecie ojciec staje się bardziej ojcem, a dziecko bardziej dzieckiem. Taka jest kobieta w rodzinie, uświęcona przez łaskę" (Nicole Echivard).