Cielesne zmartwychwstanie

Gdy czytamy w Ewangelii św. Jana, ze wszyscy, którzy spoczywają w grobach, "pójdą: na zmartwychwstanie", dla człowieka dzisiejszego nasuwają się wątpliwości. Jak sobie wyobrazić zmartwychwstanie cielesne? Jak ma się ono dokonać?

Już św. Paweł apostoł znał to pytanie: "Lecz powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli? W jakim ukazują się ciele?" (l Kor 15, 35). Oczywiście, te pytania pojawiają się dziś z nową siłą w obliczu współczesnej wizji świata ukształtowanej przez nauki przyrodnicze. Próbując odpowiedzieć na te pytania, trzeba uniknąć przede wszystkim prymitywnego materializmu, według którego przy zmartwychwstaniu człowiek odzyska tę sama materię i te same kości, które miał w życiu doczesnym. Tymczasem wiemy, że już za życia ziemskiego w ciągu mniej więcej siedmiu lata materia naszego ciała ulega całkowitej wymianie. Identyczność osoby w tym i w przyszłym życiu nie może wiec zależeć od identyczności materii. Św. Paweł mówi, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego. Po zmartwychwstaniu pozostaniemy wprawdzie sobą, ale wszyscy będziemy odmienieni (por. l Kor 15, 50-51). Chodzi o cielesność, ale o cielesność przemieniona i podniesiona do nowego wymiaru przez Ducha Bożego, o istotowa (a nie materialna) identyczność ciała po zmartwychwstaniu. Nie możemy sobie tego przemienienia wyobrazić w sposób konkretny. Wiemy tylko, że my, nasz świat i nasze dzieje będą te same, będą jednak te same zupełnie inaczej: Zasiewa się zniszczalne - powstaje zaś niezniszczalne; sieje się niechwalebne - powstaje chwalebne; sieje się słabe - powstaje mocne; zasiewa się ciało zmysłowe - powstaje ciało duchowe (l Kor 15, 42).

Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/