logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Ks. Mariusz Pohl
Czy głupota jest grzechem?
Mateusz.pl
 


Wśród panien roztropnych...

Upraszczając i trywializując dzisiejszą Ewangelię, można odpowiedzieć, że tak – głupota, lub delikatniej mówiąc nierozsądek, jest grzechem.
 
Kolejny chyba raz słowa Ewangelii budzą w nas pewien sprzeciw: przecież człowiek nie jest nic winien, że się urodził głupi. Albo że został tak wychowany. Jak więc może ponosić karę za coś, na co nie miał pełnego wpływu? Oczywiście myślimy tak, kierując się tylko bezinteresownym współczuciem dla innych, bo przecież nikt z nas nie posądza o brak rozsądku siebie samego. My zawsze stajemy po właściwej stronie, wśród panien roztropnych. Ale żeby tych drugich zaraz tak surowo karać... No więc w duchu stajemy w ich obronie, uznając zarazem siebie za wystarczająco kompetentnych i mądrych, aby się za nimi biednymi wstawić. Ale czy takie postawienie sprawy jest słuszne? Czy na pewno mamy rację?
 
Otóż na pewno nie w tym, że sami siebie uważamy za mądrych. Jest to nie tylko przemądrzałość i pycha, ale i głupota, bo prawdziwa mądrość nie przyznaje się do tego, że jest mądra, nie koncentruje się na sobie, a już tym bardziej nie potrzebuje autoreklamy. Być może jest to tylko kwestia braku skromności, ale to już wystarczy.
 
Wszystko zrobiliśmy tak, jak należy 
 
Po drugie: czy rzeczywiście jesteśmy pewni, że zawsze wszystko zrobiliśmy tak, jak należy? Że nigdy czegoś ważnego nie przeoczyliśmy, nie zapomnieliśmy? A jeśli nawet, to czy mamy gwarancje, że zawsze tak będzie? Zbytnia pewność siebie w tej dziedzinie potrafi być zgubna w skutkach, a nie przewidzieć tego, to już jest głupota.
 
Po trzecie, myślimy sobie, że ktoś może być po prostu ubogi, może go być nie stać na oliwę do lampy – ostatecznie bez światła weselnego można się jakoś obejść, a bez chleba nie. Poniekąd oszczędność jest wtedy naturalna i Jezus, który sam zaznał niemało ubóstwa, wie, że żyć jakoś trzeba, że trzeba pracować, oszczędzać, aby wiązać koniec z końcem. Ale nie kosztem światła prawdy, wieczności i Boga! Tej oliwy nie może zabraknąć! Przestawienie hierarchii ważności w tej dziedzinie jest głupotą. Nie sprzedaje się duszy za kromkę chleba!
 
I po czwarte, nie o taką głupotę w potocznym rozumieniu tego słowa tu chodzi. W pewnym sensie nawet głupstwo tego świata Bóg uczynił mądrością, a prostaczkom błogosławił. Chodzi o głupotę polegającą na braku roztropności i przemyślności w sprawach Królestwa Bożego, czyli o lekceważenie swego zbawienia, a nie o brak umiejętności przystosowania się czy życiowego sprytu. Nie na darmo Jezus żalił się, że synowie ludzcy roztropniejsi są w sprawach tego świata niż synowie światłości. Wystarczy porównać, ile uwagi i energii poświęcamy czysto ziemskim troskom, a ile sprawie zbawienia.

Kościół oskarżamy o „nieżyciowość”
 
Dla doczesnej wygody potrafimy załatwić i zorganizować prawie wszystko: potrafimy znaleźć sobie „plecy”, cierpliwie pukać do wszelkich drzwi, cierpieć upokorzenia, poświęcić duże pieniądze na odpowiedni „prezent”, zaplanować ściśle cały ciąg różnych zabiegów z wieloma wariantami – byle tylko osiągnąć zamierzony cel. I wcale nie uważamy tego trudu za zbędny, niesprawiedliwy czy krzywdzący, co najwyżej ponarzekamy trochę na zmęczenie. Ale czegóż się nie zrobi dla swojej korzyści. Nie liczymy kosztów, tylko cieszymy się z osiągniętego celu.
 
Tymczasem ile złości, wrogości, buntu i pogardy budzą w nas wymagania, które stawia w imieniu Chrystusa Kościół, i to przecież w trosce o nasze dobro. Tu punkt dojścia – czyli zbawienie – nas nie interesuje. Za to każda najmniejsza nawet trudność, opór materii, konieczna ofiara, cena wysiłku, który musimy płacić, urasta zaraz do rangi wielkiego problemu, kosztów ponad ludzkie możliwości. I zamiast przymierzyć się chociaż do celu, do pokonania choćby jednej przeszkody – rezygnujemy natychmiast. Kościół oskarżamy o „nieżyciowość”, o niepotrzebne utrudnianie, złośliwość. I trwamy poczuciu niesprawiedliwej krzywdy, a cel nic nas już nie obchodzi.

Pewne miejsce w niebie?
 
Dlaczego tak różne miary i różne metody działania stosujemy w sprawach doczesności i wieczności? Może dlatego, że wydaje się nam, że to my robimy łaskę Panu Bogu i że to Jemu powinno na nas zależeć, że to On powinien za nami latać. A może po prostu nie zależy nam, bo nie zdajemy sobie sprawy z tego, czym jest naprawdę zbawienie, życie wieczne, miłość Boga?
 
Kiedyś chlubiliśmy się, że chociaż nie jesteśmy bogaci, to jednak jesteśmy dobrzy, pobożni i mądrzy, więc w kolejce do nieba będziemy pierwsi. W tej chwili widać już, że nie jesteśmy ani bogaci, ani też zbytnio dobrzy czy pobożni, a ostatnio to nawet i nasza mądrość jest wysoce wątpliwa. Więc może to miejsce w niebie nie jest wcale takie pewne?
 
 
ks. Mariusz Pohl 
 
Zobacz także
ks. Marek Dziewiecki
Dojrzały mężczyzna – podobnie jak św. Józef – jest człowiekiem prawym, nieodwołalnie kocha żonę i stanowczo broni dzieci.  Według Biblii najważniejszą miarą dojrzałości mężczyzny jest jego postawa wobec kobiety. Mężczyzna dojrzały to ktoś, kto potrafi pokochać kobietę aż tak mocno i wiernie, że ona zechce związać się z nim na zawsze i że zapragnie mieć z nim potomstwo (por. Rdz 1, 28).
 
 
Anna Dąbrowska, Sławomir Rusin

Jestem przeciwnikiem ograniczania rachunku sumienia tylko do szczegółowego wyliczania grzechów. Nazywam taki rachunek patologicznym, bo pokazuje nieprawdziwy obraz człowieka – tylko jego jedną, grzeszną stronę. Owszem, powinienem uświadomić sobie własne grzechy i winy, ale trzeba, aby rachunek sumienia obejmował również dobro, które uczyniłem od czasu poprzedniej spowiedzi.

Z o. Mateuszem Hincem rozmawiają Anna Dąbrowska i Sławomir Rusin

 
Błażej Strzechmiński OFMCap
Rozeznawanie woli Bożej było dla Ojca Pio niezwykle wyczerpujące i wymagało od niego wielkiej cierpliwości i pokory. Jego rozeznawanie charakteryzowało się bezwzględnym zaufaniem i posłuszeństwem Jezusowi. Bóg objawiał mu swoją wolę przez stopniowe wewnętrzne oświecenie, dokonujące się podczas modlitwy lub duchowych wizji...
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS