logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Raszid Al-Maghribi
Czy Koran jest słowem Bożym?
AGAPE
 


Wydawca: Wydawnictwo AGAPE
Rok wydania: 2011
ISBN: 978-83-932619-0-1
Format: 148×210
Stron: 250
Rodzaj okładki: twarda

 

Kim był Zu'l Karnajn?

Egzegeci muzułmańscy spierali się (jak zazwyczaj) w tym, kim był Zu'l Karnajn. Ich opinie można podzielić przynajmniej na dwie grupy. Jedni mówili, że był on osobą żyjącą w czasach Abrahama i razem z nim wzniósł Kaabę. Uwierzył on Abrahamowi i miał ministra o imieniu Chidr. Inni natomiast twierdzą, że "był to Aleksander, syn Filipa Macedońskiego, Grek. Jego ministrem był słynny filozof Arystoteles"[3].

Ar-Razi w swoim komentarzu zapewnia nas, że Zu'l Karnajn to Aleksander Macedoński, który żył trzysta lat przed Chrystusem. Jego argument: "Koran wskazuje, że władza człowieka o imieniu Zu'l Karnajn sięgała najdalszych krańców Wschodu i Zachodu, czyli nad całą zamieszkałą ziemią. Niewątpliwie ten król był nadzwyczajny i pamięć o nim winna przetrwać poprzez wieki, i nie być zakrytą. Jedynym królem, który zasłynął w księgach historycznych tak szeroką władzą, był Aleksander"[4]. Poszlakę Ar-Raziego trzeba tutaj uznać za ważką, gdyż oparł się on na logice naukowej i historycznej. Pojawia się jednak pytanie: Dlaczego Koran pozostawił tę historię w takim kształcie i tak niejasną, a konieczne było, aby to on dał odpowiedź pytającym i wyszczególnił im imiona i daty, aż zamkną się bramy wszelkiego sprzeciwu? Koran, jak ma to w zwyczaju, zostawia tę sprawę niewyjaśnioną i sprawia, że egzegeci błądzą w wiedzy o tym, kim był Zu'l Karnajn, a przy tym utrzymują, że Koran jest doskonały historycznie! Czy nie powinien być on jasny i dający odpowiedzi? Czy ta zawiłość i brak zapoznania z osobami zalicza się do doskonałości?

Legendy zawarte w opowiadaniu

Niewątpliwie Aleksander Macedoński był wielkim wodzem i dzięki niemu imperium greckie znacznie się rozszerzyło. Są to prawdziwe informacje historyczne, co do których nie ma sporów. Problem jednak tkwi w tym, że Koran, traktując je niczym mitologię, nadaje Aleksandrowi znamię proroctwa, a jego wojskowej ekspansji znamię nakazu Bożego. Wydarzenia historyczne zostają przysłonięte elementami legendarnymi, nie mającymi żadnego związku z prawdą historyczną.

Widzisz, jak skonsternowani egzegeci miotają się bezładnie, broniąc tej opowieści ze wszystkich sił, niekiedy poprzez wymówki językowe, a kiedy indziej przez wskazówki wiary, ze zróżnicowaniem ich poglądów i opinii. W końcu sam badacz zauważa, że zaczyna się wić. Odkrywasz, że ratują się oni twierdzeniem, iż usłyszeli to albo uwierzyli pomimo braku respektu dla historii i geografii, a Bóg dał do wiadomości…



Przypisy:

[3] Por. komentarz Ibn Kathira, cz. 5, s. 170.
[4] Komentarz Ar-Raziego, cz. 21, s. 495.

1 2  następna



 
Zobacz także
o. Wojciech Jędrzejewski OP
Boże Narodzenie wprowadza nas w oszałamiającą tajemnicę: On moje życie uczynił częścią swojego życia. I to nie tylko intensywnie myśląc o mnie, współczując, ale znacznie bardziej. To, co się stało, przerosło nasze oczekiwania. Wszedł z nami w niesłychaną jedność. Wyszedł naprzeciw ludzkiemu pragnieniu spotkania, głębokiej i uwalniającej zależności, oddania, wierności, zespolenia.
 
Monika Białkowska
Droga przed nami długa i trudna – w ekumenizmie nie chodzi o to, żeby stworzyć sztuczną jedność za cenę wyrzeczenia się prawdy wyznawanej. Ale kolejne kroki czynione na tej drodze pokazują, że warto w niej nie ustawać. Cel jest odległy i kto wie, czy osiągalny, ale nie godzi się, by uczniowie Jezusa nie umieli ze sobą rozmawiać.
 
Wojciech Żmudziński SJ

W piątym rozdziale Listu do Galatów czytamy, że owocem ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (5, 22-23). Paweł w tym fragmencie przedstawia nam charakter nowego człowieka, kierującego się logiką ducha, a nie ciała. Po tych cechach można poznać owoc, będący rezultatem zamieszkiwania w człowieku Ducha Świętego. Nie ma tu mowy o owocach w liczbie mnogiej, lecz o jednym owocu, niejako jednej kiści winogron.

 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS