Niedziela Zesłania Ducha Świetego, rok B

Stary lekcjonarz: Rdz 11, 1-9; Wj 19, 3-8a. 16-20b; Ez 37, 1-14; Jl 3, 1-5; Ps 104, 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34 (R.: por. 30); Rz 8, 22-27; ; J 7, 37-39;

MSZA W DZIEŃ
Nowy lekcjonarz: Dz 2, 1-11; Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34 (R.: por. 30); Ga 5, 16-25; -; ; J 15, 26-27; 16, 12-15;
Stary lekcjonarz: Dz 2, 1-11; Ps 104, 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34 (R.: por. 30); 1 Kor 12, 3b-7. 12-13; -; ; J 20, 19-23;

[czerwony kolor szat]

MSZA W DZIEŃ

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2,1-11)
Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym

Czytanie z Dziejów Apostolskich.

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. 
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. 
Pełni zdumienia i podziwu mówili: ”Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”. 

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 104, 1ab i 24ac.29bc-30.31 i 34)

Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. 

Błogosław, duszo moja, Pana, *
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki. 
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
ziemia jest pełna Twych stworzeń. 

Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają. 
Stwarzasz je, napełniając swym duchem *
i odnawiasz oblicze ziemi. 

Niech chwała Pana trwa na wieki, *
niech Pan się raduje z dzieł swoich, 
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu. 

DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 12,3b-7.12-13)
Duch Święty źródłem jedności chrześcijan 

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.

Bracia: 
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: ”Panem jest Jezus”. 
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. 
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. 
Oto słowo Boże.

SEKWENCJA 

Przybądź, Duchu Święty, 
Ześlij z nieba wzięty 
Światła Twego strumień. 

Przyjdź, Ojcze ubogich, Przyjdź, 
Dawco łask drogich, 
Przyjdź, Światłości sumień. 

O, najmilszy z gości, 
Słodka serc radości, 
Słodkie orzeźwienie. 

W pracy Tyś ochłodą, 
W skwarze żywą wodą, 
W płaczu utulenie. 

Światłości najświętsza, 
Serc wierzących wnętrza 
Poddaj Twej potędze. 

Bez Twojego tchnienia, 
Cóż jest wśród stworzenia? 
Jeno cierń i nędze. 

Obmyj, co nieświęte, 
Oschłym wlej zachętę, 
Ulecz serca ranę. 

Nagnij, co jest harde, 
Rozgrzej serca twarde, 
Prowadź zabłąkane. 

Daj Twoim wierzącym, 
W Tobie ufającym, 
Siedmiorakie dary. 

Daj zasługę męstwa, 
Daj wieniec zwycięstwa, 
Daj szczęście bez miary. 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjdź, Duchu Święty, 
napełnij serca swoich wiernych 
i zapal w nich ogień swojej miłości. 

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (J 20,19-23)
Jezus daje Ducha Świętego 

Słowa Ewangelii według świętego Jana.

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: ”Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. 
A Jezus znowu rzeki do nich: ”Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: ”Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. 

Oto słowo Pańskie.