PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 5,1-7.10)
Dawid króluje nad Izraelem 

Czytanie z Drugiej Księgi Samuela.

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: „Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś wyprawiał się i powracał na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: «Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela»”. 
Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem. 
Dawid miał lat trzydzieści, gdy rozpoczął rządy, a panował lat czterdzieści. Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś nad całym Izraelem i Judą panował lat trzydzieści trzy. 
Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebuzytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: „Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi”. Oznaczało to: „Dawid tu nie wejdzie”. Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe. 
Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan Bóg Zastępów był z nim. 

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89,20.21-22.25-26)

Refren: Na wieki zachowam łaskę dla Dawida. 

Mówiąc kiedyś w widzeniu *
do świętych Twoich, rzekłeś: 
„Na głowę mocarza włożyłem koronę, *
wyniosłem wybrańca z ludu". 

Znalazłem Dawida, mojego sługę, *
namaściłem go moim świętym olejem, 
by ręka moja zawsze przy nim była *
i umacniało go moje ramię. 

Z nim moja wierność i łaska, *
a w moim imieniu jego moc wywyższona. 
Jego władzę rozciągnę nad morzem, *
a jego panowanie nad rzekami”. 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Tm 1,10b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, 
a na życie rzucił światło przez Ewangelię. 

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mk 3,22-30)
Chrystus przeciw szatanom 

Słowa Ewangelii według świętego Marka.

Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: „Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy”. 
Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: „Jak może szatan wyrzucać szatana? Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nie, nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi. 
Zaprawdę powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego”. Mówili bowiem: „Ma ducha nieczystego”. 

Oto słowo Pańskie.