Piątek. Dzień Powszedni

Nowy lekcjonarz: 1 Krl 11, 29-32; 12, 19; Ps 81 (80), 10-11b. 12-13. 14-15 (R.: por. 11a i 9a); Por. Dz 16, 14b; Mk 7, 31-37;
Stary lekcjonarz: 1 Krl 11, 29-32; 12, 19; Ps 81, 10-11ab. 12-13. 14-15; por. Dz 16, 14b; Mk 7, 31-37;
[zielony kolor szat]

PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 11,29-32;12,19)
Zapowiedź podziału królestwa Salomona

Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej.

Gdy pewnego razu Jeroboam wyszedł z Jerozolimy, spotkał go na drodze prorok Achiasz z Szilo, odziany w nowy płaszcz. Sami tylko obydwaj byli na polu.
Wtedy Achiasz zdjął nowy płaszcz, który miał na sobie, porozdzierał go na dwanaście części i powiedział Jeroboamowi: „Weź sobie dziesięć części, bo tak rzekł Pan, Bóg Izraela: «Oto wyrwę królestwo z ręki Salomona, a tobie dam dziesięć pokoleń. Jedno tylko pokolenie będzie miał ze względu na Dawida, mego sługę, i ze względu na miasto Jeruzalem, które wybrałem ze wszystkich pokoleń Izraela»”.
Tak więc Izrael odpadł od rodu Dawida po dziś dzień.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 81,10-11ab.12-13.14-15)

Refren: Ja jestem Bogiem, słuchaj Mnie, mój ludu. 

Nie będziesz miał obcego boga, *
cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał. 
Jam jest Pan, Bóg twój, *
który cię wywiódł z ziemi egipskiej. 

Lecz mój lud nie posłuchał mego głosu: *
nie był Mi posłuszny Izrael. 
Zostawiłem ich przeto twardym ich sercom, *
niech postępują według zamysłów swoich. 

Gdyby mój lud Mnie posłuchał, *
a Izrael kroczył moimi drogami: 
natychmiast bym zgniótł ich wrogów *
i obrócił rękę na ich przeciwników. 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Dz 16,14b)

Aklamacja:  Alleluja, alleluja, alleluja.

Otwórz, Panie, nasze serca, 
abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego. 

Aklamacja:  Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mk 7,31-37)
Uzdrowienie głuchoniemego

Słowa Ewangelii według świętego Marka.

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.
Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął Go na bok osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: „Effatha”, to znaczy: „Otwórz się”. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.
Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali.
I pełni zdumienia mówili: „Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę”.

Oto słowo Pańskie.