Sobota w oktawie Wielkanocy

Nowy lekcjonarz: Dz 4, 13-21; Ps 118 (117), 1bc i 14-15b. 16-18. 19-21 (R.: por. 21a); Ps 118 (117), 24; Mk 16, 9-15;
Stary lekcjonarz: Dz 4, 13-21; Ps 118, 1 i 14. 15-16. 18 i 21; Ps 118, 24; Mk 16, 9-15;
[biały kolor szat]

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 4,13-21)
Nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy 

Czytanie z Dziejów Apostolskich.

Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi. 
Kazali więc im wyjść z sali Rady i naradzali się. Mówili jeden do drugiego: „Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie rozpowszechniało się to wśród ludu, zabrońmy im surowo przemawiać do kogokolwiek w to imię”. 
Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: „Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy”. 
Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało. 

Oto słowo Boże. 

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 118,1 i 14.15-16.18 i 21)

Refren: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś. 

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki. 
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą. 

Głosy radości z ocalenia *
w namiotach sprawiedliwych: 
„Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała”. 

Ciężko mnie Pan ukarał, *
ale na śmierć nie wydał. 
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim Zbawcą. 

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 118,24)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto dzień, który Pan uczynił, 
radujmy się w nim i weselmy. 

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
 
EWANGELIA (Mk 16,9-15)
Chrystus zmartwychwstały posyła Apostołów na głoszenie Ewangelii 

Słowa Ewangelii według świętego Marka.

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. 
Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. 
W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. 
I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. 

Oto słowo Pańskie.