Luki w ustawach. W Belgii dopuszczono eutanazję na prośbę "wyemancypowanego nieletniego". Innym polem do nadużyć w belgijskiej ustawie jest możliwość poproszenia o eutanazję za pomocą trzeciej osoby bądź też "na zapas" w formie pisemnego oświadczenia. Belgia dopuszcza także możliwość zabicia osoby z zaburzeniami psychicznymi nawet jeśli nie jest ona śmiertelnie chora fizycznie.

 

Ból można leczyć. Według WHO, ból nowotworowy można wyeliminować u 95 proc. pacjentów. Lekarze bardzo często nie potrafią leczyć bólu - rozwiązaniem tego problemu jest doskonalenie umiejętności walki z bólem, a nie uciekanie się do eliminacji choroby "przez eliminację pacjenta". Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne (AMA) publicznie przyznało się do kompetencyjnych braków związanych z uśmierzaniem bólu (...) Uśmierzanie bólu, według norm AMA, jest w Holandii prymitywne.

 

Eutanazja dotyka bliskich chorego. Decyzja o eutanazji nie jest wyłącznie "osobistą sprawą pacjenta", jego śmierć będzie tragedią wielu ludzi z jego otoczenia. Eutanazja stwarza również problem moralny dla personelu medycznego: francuska pielęgniarka, która dokonała 30 eutanazji, chciała w końcu popełnić samobójstwo.

 

Presja otoczenia na chorego. Nie zawsze prośba wyrażona przez chorego jest jego autonomiczną decyzją. Może na nią wpłynąć szereg czynników:
- chory nie chce być już więcej ciężarem dla najbliższych ani dla społeczeństwa;
- legalizacja eutanazji narzuca konieczność rozważania tej decyzji przez chorego (przez swoją dostępność eutanazja stała się "normalną" alternatywą dla ciężko chorego pacjenta);
- w krajach, gdzie eutanazja jest legalna, chorzy na pewne choroby są niejako "automatycznie" zakwalifikowani do eutanazji (np. chorzy na AIDS).

 

Korupcjogenność przepisów legalizujących eutanazję oraz presja na lekarzy. Rodzina chorego oczekująca na spadek bądź osoby czerpiące korzyści finansowe ze śmierci (np. właściciele zakładów pogrzebowych) proponują lekarzowi przeprowadzenie eutanazji bez zgody chorego. Z drugiej strony chory proponuje lekarzowi łapówkę, by nie zostać poddanym eutanazji w czasie pobytu w szpitalu. W Holandii istnieje Holenderskie Stowarzyszenie Pacjentów, mające za zadanie ochronę pacjentów przed niechcianą eutanazją w czasie ich leczenia. Istnieje niebezpieczeństwo, że publiczna służba zdrowia będzie traktować eutanazję jako sposób na ograniczenie wydatków.

 

Eutanazja nie zawsze oznacza bezbolesną śmierć. Badania w Holandii wykazały, że agonia po zażyciu przepisanych przez lekarzy leków aż u 16 proc. poddawanych eutanazji trwała dłużej i nie była wcale bezbolesna. Dodatkowo u 7 proc. z nich wystąpiły działania niepożądane (np. skrajne trudności z oddychaniem). Niektórzy wybudzili się nawet po zapadnięciu w śpiączkę. Eutanazja może potęgować cierpienia zamiast je skracać - podał "New England Journal of Medicine".

 

Dyskryminacja chorych. Prawne dopuszczenie eutanazji powoduje zmianę nastawienia społecznego do chorych i upośledzonych, tworząc tym samym tendencje dyskryminacyjne.
Legalność eutanazji nie jest potrzebna tym, którzy pragną umrzeć, ale tym, którzy przy eutanazji chcą pomagać (gdyż w ten sposób mogą uniknąć kary).

 

***

 

Kościół katolicki sprzeciwia się eutanazji. Sprzeciw wobec zabijania chorego jest obecny w dokumentach Kościoła od dziesięcioleci. Zacytujmy najważniejsze trzy dokumenty:

 

 

 

"Eutanazja bezpośrednia, niezależnie od motywów i środków, polega na położeniu kresu życiu osób upośledzonych, chorych lub umierających. Jest ona moralnie niedopuszczalna. (...) Zaprzestanie zabiegów medycznych kosztownych, ryzykownych, nadzwyczajnych lub niewspółmiernych do spodziewanych rezultatów może być uprawnione".
"Katechizm Kościoła Katolickiego"