Modlitwy do świętej Klary
Modlitwa do świętej Klary o powołania zakonne
Święta Klaro, wspomnij na dzień Twoich zaślubin z Chrystusem, w którym Pan udzielił Ci tak wielkiej łaski przez ręce świętego Franciszka. Przez pamięć na tę łaskę prosimy Cię, wstaw się do Boskiego Mistrza za wszystkie wspólnoty franciszkańskie, oddane Mu w imię Serafickiego Ojca. Uproś im nowe powołania, pełne radosnej gotowości do całkowitej ofiary z siebie dla Chrystusa, za wzorem Biedaczyny z Asyżu. Niech w żadnym klasztorze nigdy nie zabraknie ust i serc wielbiących Boga we dnie i w nocy, a ogień miłości Bożej, zapalony przez świętego Ojca Franciszka, niech zawsze w nim płonie i ogrzewa cały świat. Amen.
Antyfona do świętej Klary
Młody Minorytów szczepie, Siostro czystych aniołów, miłością rozżarzona, ubóstwem rozradowana, łaską ubogacona, Oblubienico Chrystusa, Klaro, dziewico Bogu i nam droga. Matko nasza najlepsza w smutkach i kłopotach. Uczniom Twym ubogim bądź łaskawym tchnieniem. Lilio Maryi Najświętszej, Kwiecie na Górze Kalwarii, Ukrzyżowanemu współczująca, Czaro, co woń wylewasz przed Najświętszym Sakramentem. Chwała niech będzie Ojcu, który cię stworzył, Synowi, który cię odkupił i Najwyższemu Duchowi Świętemu. Amen.
Modlitwa do św. Klary
Niewiasto błogosławieństw, prawdziwie uboga w duchu! Wspomóż nas w używaniu rzeczy tego świata z właściwym dystansem i ze zdrowym zaufaniem jak ten, który czuje nad sobą kochające i przewidujące oblicze Boga Stwórcy i Ojca!
Dziewico milczenia, mistrzyni kontemplacji! Wskaż nam drogi do nieba, naucz nas słuchać Chrystusa jak się słucha przyjaciela najdroższego; spraw byśmy jak ty mogli kontemplować oczyma serca Króla ubogiego i ukrzyżowanego!
Uczennico Chrystusa, roślinko Franciszka! Daj nam twoje umiłowanie Ewangelii, wszczep w nas odwagę życia całkowicie według słów Jezusa, abyśmy stali się jak ty, jak Franciszek, wiarygodnymi świadkami braterstwa i miłości!
Siostro Klaro! Dziewico tak bardzo podobna do Dziewicy z Nazaretu, proś za nami Trójcę Przenajświętszą, której niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.
Recytując psalmy, słuchamy słowa Bożego i w ten sposób Jemu oddajemy pierwsze słowo w dialogu modlitwy. Ale psalmodia, czy to w czasie liturgii, czy w indywidualnym nabożeństwie, domaga się uzupełnienia przez medytację wypowiadanych słów. Taka medytacja słowa stanowi ów głęboki zasiew ziarna, o którym mówi Pan Jezus w przypowieści o siewcy (Mt 13,3-9). Stopniowo przemienia ona wnętrze człowieka, coraz lepiej nastrajając na słuchanie słowa Bożego.
„Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje...”. W taką miłość wierzył św. Paweł. Śmiało można rzec, że jest Patronem i zakochanych, i małżonków.