logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Maciej Zachara MIC
Dwie części Adwentu - tak, ale bez przesady
Liturgia.pl
 
fot. Javier García | Unsplash (cc)


Z pewną rezerwą czytam różne komentarze na temat Adwentu. Jak refren powtarza się w nich tezę, że pierwsza część Adwentu (do 16 XII) jest poświęcona tylko i wyłącznie oczekiwaniu eschatologicznemu i dopiero druga stanowi przygotowanie na Narodzenie Pańskie. Tak radykalny podział wydaje mi się zdecydowanie przesadny i nie mający oparcia w modlitwie Kościoła.
 
Jeśli pierwsza część Adwentu nie ma nic wspólnego z przygotowaniem na świętowanie narodzin Chrystusa, to następujące modlitwy znajdują się w Mszale w zupełnie niewłaściwym miejscu:
 
"Prosimy Cię, najłaskawszy Boże, abyś mocą tego Sakramentu oczyścił nas ze złych skłonności i przygotował na zbliżające się święta". (środa I, II i III tygodnia Adwentu oraz niedziela III tygodnia Adwentu, Modlitwa po Komunii)
 
"Niech nasze modlitwy wzniosą się do Ciebie, Boże, i wyjednają nam Twoją łaskę, abyśmy przez czystość serca przygotowali się na obchód tajemnicy Wcielenia Twojego Syna". (poniedziałek II tygodnia Adwentu, Kolekta)
 
"Boże, Ty obiecałeś zesłać Zbawiciela wszystkim ludom ziemi, spraw, abyśmy z radością oczekiwali święta Jego Narodzenia". (wtorek II tygodnia Adwentu, Kolekta)
 
"Boże, Ty widzisz z jaką wiarą oczekujemy świąt Narodzenia Pańskiego, spraw, abyśmy przygotowali nasze serca i z radością mogli obchodzić wielką tajemnicę naszego zbawienia". (III niedziela Adwentu, kolekta; tylko raz na kilka lat ta niedziela przypada 17 grudnia, w pozostałe lata przynależy jeszcze do pierwszej części Adwentu)
 
"Wszechmogący Boże, spraw, aby nadchodząca uroczystość Narodzenia Twojego Syna przyniosła nam łaski potrzebne w życiu doczesnym i przygotowała nas do szczęścia wiecznego" (środa III tygodnia Adwentu, kolekta)
 
Z kolei w drugiej części Adwentu, w czasie bezpośredniego przygotowania do Narodzenia Pańskiego znajduje się taka modlitwa:
 
"Wszechmogący Boże, z radością oczekujemy przyjścia Twojego Syna w ludzkim ciele, wysłuchaj łaskawie nasze prośby i daj nam osiągnąć życie wieczne, gdy nasz Zbawiciel przyjdzie w chwale". (21 grudnia, kolekta)
 
No i wreszcie dwie prefacje adwentowe, pierwsza na czas do 16 XII, druga od 17 do 24 XII. Obie różnie rozkładają akcenty, ale w obydwu pojawia się zarówno temat pierwszego przyjścia Chrystusa, jak i oczekiwania eschatologicznego:
 
1 prefacja: "On przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze spełnił Twoje odwieczne postanowienie, a nam otworzył drogę wiecznego zbawienia. On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały, aby nam udzielić obiecanych darów, których, czuwając, z ufnością oczekujemy".
 
2 prefacja: "Jego przepowiadali wszyscy prorocy, Dziewica Matka oczekiwała z wielką miłością, Jan Chrzciciel zwiastował Jego przyjście i ogłosił Jego obecność wśród ludu. On pozwala nam z radością przygotować się na święta Jego Narodzenia, aby gdy przyjdzie, zastał nas czuwających na modlitwie i pełnych wdzięczności".
 
Wniosek nasuwa się sam: oba tematy przeplatają się przez cały okres Adwentu. W pierwszej części mocniej dochodzi do głosu temat oczekiwania eschatologicznego, w drugiej motyw przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, ale nie na zasadzie wyłączności. Era mesjańska rozpoczęła się wraz z narodzinami Syna Bożego, jej kontynuacją jest obecny czas Kościoła, dopełnieniem będzie ostateczne przyjście Chrystusa. Mam przyjąć Tego, który się narodził w ciele, żeby móc bez lęku oczekiwać Jego powrotu. Nie dzielmy tego, co jest ściśle ze sobą związane.
 
Maciej Zachara MIC
liturgia.pl | 19 grudnia 2010 
 
Zobacz także
ks. Stanisław Hartlieb
Nie rozumiemy, że Pascha to nie tylko Zmartwychwstanie, Wielka Noc, to równocześnie śmierć Pana Jezusa na krzyżu. Pełne przeżycie Triduum obejmuje i domaga się okresu przygotowania: Wielki Post - od Popielca do południa Wielkiego Czwartku - oraz okresu dopełniającego: Pięćdziesiątnica Radości Paschalnej - od Wielkiej Niedzieli do Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. 
 
Agata Bobryk

Jest takie powiedzenie – ironiczna trawestacja słów św. Augustyna – kto śpiewa, ten modli się dwa razy, kto fałszuje – trzykrotnie, a kto słucha fałszującego, ten czterokrotnie. Życiowe doświadczenie podpowiada jednak, że zła muzyka może skutecznie przeszkodzić w przeżywaniu liturgii, tak samo jak piękna może sprawić, że naszym myślom łatwiej będzie wznieść się do spraw niebiańskich.

 
Bartłomiej Kucharski OCD

Chrześcijaństwo miało niezastąpione znaczenie dla rozwoju świata. Teraz coraz bardziej musimy przychylić się do stwierdzenia, że ten czas już minął. Kościół nie może już opierać się na kulturze. W wielu miejscach jego głos jest tylko jednym z wielu. Jednak choć widzialna rola Kościoła zmniejszyła się, to myślę, że on nadal jest sakramentem miłości, jaką Bóg oferuje całemu światu.

 

Z Wilfridem Stinissenem, szwedzkim karmelitą bosym, pisarzem i wybitnym znawcą duchowości karmelitańskiej rozmawia Bartłomiej Kucharski OCD.

 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS