Autor: Marzena (---.146.235.224.nat.umts.dynamic.t-mobile.pl)
Data: 2018-08-28 22:26
Modlę się do Boga i błagam Go o uzdrowienie z tych myśli, które dręczą mnie od kilku miesięcy. Niestety ulga jest krótkotrwała.
Jestem żoną w błogosławionym stanie. Za kilka miesięcy urodzę dziecko. Przed ślubem mąż wiele mi obiecywał, uwierzyłam i zaufałam. Niestety w jego obecnych poczynaniach nie widzę choćby chęci wywiązania się z tych obietnic, o działaniu nie wspomnę.
Mąż jak był tak jest bezrobotny. Ślub wzięliśmy po jego powrocie z emigracji.
Mąż miał zainwestować oszczędności w budowę domu i otwarcie firmy. Mija rok. Ja by być z nim wyniosłam się z mojego własnego mieszkania i obecnie żyjemy na wynajmie, gdzie mój standard życia jest o wiele niższy. Mąż nie chcial mieszkać u mnie ze względu na męską dumę jak to nazwał.
Ja pracuję i nie zanosi się, żebym z przyczyn ekonomicznych mogła pójść na choćby krótkie zwolnienie przed rozwiązaniem, chociaż psychicznie jestem wrakiem człowieka. Jego bezrobocie nie wynika z braku kwalifikacji, po prostu mu się nie chce.Nie mam żadnego poczucia bezpieczeństwa, nie czuję. bym miała w mężu oparcie. Czuję się zdana na siebie.
Jestem przerażona perspektywą życia po urodzeniu dziecka, bo czuję, że tak jak do tej pory, tak i później wszystkie obowiązki spoczną na moich barkach.
Kiedy dociera do mnie jak na niekorzyść zmieniło się moje życie po ślubie, żałuję swojej decyzji i to budzi moją rozpacz, bo naprawdę kochałam męża.
Myślę o separacji, bo wolę być zdana wyłącznie na siebie i Boga, niż niańczyć człowieka, który najwyraźniej nie dorósł do roli męża i ojca.
Błagam o rady, jakiś kierunkowskaz, cokolwiek, bym nie straciła doszczętnie wiary w sens tego małżeństwa
|
|
Re: Nie potafię odnaleźć radości w małżeństwie. nowy
Re: Nie potafię odnaleźć radości w małżeństwie. nowy
