Autor: Smutny (34 l.) (---.unknown.vectranet.pl)
Data: 2019-09-24 20:05
Witam Wszystkich serdecznie.
Jestem pierwszy raz na tym forum.
Może to da mi ukojenie. Potrzebuję się komuś wygadać i potrzebuje porad od kogoś kto mnie zrozumie i wysłucha.
Mam 34 lata. Jestem stanu wolnego. Nie miałem też jeszcze ślubu.
A mianowicie poznałem kilka miesięcy temu kobietę po rozwodzie cywilnym. Ma ślub kościelny i dwójkę dzieci małych. Nie narzekała bardzo na meza, ale podobno z jego powodu się rozstali. Pił itd.
I problem polega na tym, że spotykałem się z nią. Współżyłem z nią kilka razy. Odrazu też mi nie powiedziała, że jest po rozwodzie i ma dzieci. Martwiła się, że odrazu się oddale. Z czasem się zakochalem w niej bardzo...pracowita, dobra, miła, spokojna, wrażliwa, wspólne tematy, jeszcze takiej osoby nie poznałem, mógłbym tu wiele pisać. Szkoda mi jej też, że tak się jej życie ułożyło bo jest naprawdę wyjątkowa kobieta. Te dzieci takie kochane i też mi ich szkoda. Jest dobra. Ja jestem osobą wrażliwa i za bardzo w to uczucie poszedłem. Bardzo się Zakochałem. A na dodatek Ona bardzo chciala ze mną być. Bardzo jej na mnie zależało. Przez kilka miesięcy starała się, aby ze mną być i żyć na codzień. I popłynąłem z uczuciami, spotkania z nią i nawet wspolzycie, trwało to kilka miesięcy :(
I chodzi o to, że przez ten cały czas coś mnie blokowało. Co najgorsze to wcześniej nie rozumialem że robię źle. Nie zdawałem sobie sprawy z tego. Wierzę w Boga, modlę się i z czasem zaczynelem rozumieć, czytać i dotarło do mnie, że przecież nie mogę z nią być...mimo że kocham ją.
I wkońcu pożegnałem się z nią z ogromnym płaczem...bólem, rozdartym sercem i psychika...Nie mam już z nią kontaktu. Proszę niech ktoś napisze czy robię dobrze. Nie mogę spać. Myślę o niej. Wspominam. Tęsknię. Już mialem iść do psychologa nawet. Jestem rozbity, zmęczony tym i nie umiem sobie poradzić z tym rozstaniem. Ale też wiem, że nie mogę z nią być, bo chce wybrać Boga. Mimo, że ja kocham to chce wybrać Boga. Modlę się o ukojenie cierpienia w duszy. Boję się, że będę wystawiony znowu na próbę. Chcę żyć z Bogiem. Walcze z tym codziennie. Nie pisze jej nic. Chcę zapomnieć. Modlę się. Co mi się porobiło w głowie, że tak to przeżywam to nie wiem :(
Najgorsze jest to, że wokół wszędzie widzę ludzi, którzy tak żyją z rozwodnikami i to dla wszystkich normalne. Są szczęśliwi. Ja też ich trochę rozumiem, że potrzebują bliskości i kogoś obok. Szkoda mi ich. Inni mówią mi, że bylibyśmy szczęśliwi..ze mogłem spróbować..Ale ja czuję inaczej...Przeraża mnie co się dzieje na świecie. I sobie myślę jak to wkońcu jest. Biblia wyraźnie co robić, ale do ludzi to nie dociera. I to mi tym bardziej nie pomaga :(
Ja juz chce zapomnieć. Nie tęsknić za nią. Chcę zyc zgodnie z przykazaniami. Dlaczego tak tęsknię za nią?:( Nie chce już do tej relacji wrócić, bo chce być z Bogiem. Tylko to myślenie i jak widzę jak wielu ludzi tak żyje to nie pomaga mi to...walcze z tym..dlatego napisałem tutaj. Modlę się też za nią. Chcę, aby też żyła z Bogiem tylko Ona tak tego nie rozumie. Chcę, aby żyła wiecznie z Bogiem oraz aby była szczęśliwa. Tylko Ona nie wierzy tak i inaczej do tego podchodzi. Ona chce z kims być i żyć i ciężko jej samej z dwójką dzieci małych...martwię się o nią.
Jeszcze w takiej relacji nie byłem. Jestem w rozsypce mimo, że mam 34 lata. Firmę swoją. Wszystko ostatnio przez to zaniedbałem :( pogubiłem się w tym wszysykim...i staram się zrozumieć...
Miał ktoś podobnie? Co zrobiliście w takiej sytuacji?
Pozdrawiam Wszystkich i dziękuję...
Wybaczcie, że tak się rozpisałem.
|
|
Re: Zakochałem się w kobiecie po rozwodzie. nowy
Re: Zakochałem się w kobiecie po rozwodzie. nowy
