Autor: Alina (---.neoplus.adsl.tpnet.pl)
Data: 2019-10-13 11:59
Osoba w depresji ma tendencję do nadmiernego obwiniania się za wiele rzeczy. Twoja wola jest słaba, bo jesteś chory (to też jeden z przejawów depresji), to nie jest Twoja wina. Najważniejsze, że chcesz kolejny raz walczyć i się podnosić.
Mnie osobiście trochę niepokoi to, że kiedy dziecko (też to młode dorosłe) mówi o trudnej relacji z matką, to wiele osób skłonnych jest raczej przypuszczać, że to dziecko zawiniło. Różnie bywa. Niektóre matki mimo, że kochają, to nieraz tego nie okazują, są chłodne, niedostępne, wręcz sprawiają wrażenie, że odrzucają dziecko, nie reagują właściwie na jego potrzeby, nie okazują bliskości fizycznej. W takich sytuacjach u małego dziecka pojawiają się trudności z poczuciem bezpieczeństwa i bezpiecznym stylem przywiązania, który ma kluczowy wpływ na dalszy rozwój, na sposób radzenia sobie w trudnych sytuacjach w przyszłości. Winą za to nie można zazwyczaj obarczać ani matki (bo ona często po prostu nie potrafiła zapewnić dziecku właściwych warunków rozwoju, ponieważ sama miała trudności w relacji ze swoją matką lub zmagała się z jakimś zaburzeniami psychicznymi np. zaburzeniami osobowości), ani tym bardziej przerzucać za to odpowiedzialności na dziecko. Nie znaczy to, że dziecko jest na zawsze skazane na problemy. Nie. W procesie psychoterapii można nad tym skutecznie pracować.
W terapii osób z depresją ważne jest uczenie umiejętności życia teraźniejszością.
Zobacz, że Ty jesteś ciągle myślami w tym co było (zwłaszcza to, co nie wyszło, było niewłaściwe, itp.) oraz w przyszłości (widzianej negatywnie - zostanę potępiony, nic mi się nie uda itp.). Za mało jesteś w teraźniejszości, choć ona doprasza się o Twoją uwagę. Czy nie czułbyś się uwolniony, gdyby ktoś zabrał od Ciebie Twoją przeszłość i negatywną wizję przyszłości? Wreszcie miałbyś poczucie, że możesz żyć w tym co teraz JEST, a nie w tym, co BYŁO lub BĘDZIE. To teraźniejszość pozwala pozostawić za sobą przeszłość i kształtuje naszą przyszłość.
Wspaniale, że masz zamiar pójść do spowiedzi! Sugerowałabym jednak, żeby zrobić to raczej wcześniej niż później. Zbyt długie przygotowania powiązane z wielokrotnym roztrząsaniem tego, co było, nie służą Twojej psychice i zamykają Cię w błędnym kole przygnębienia, smutku i nadmiernego poczucia winy. Pomyśl o tym, co chcesz oddać Panu Jezusowi w spowiedzi, bez rozmyślania czy udział Twojej winy i woli był na 100%, 50% czy tylko 10%. To nieważne, ważne, że chcesz być z Bogiem. Po prostu idź, powiedz i uciesz się, że Twoje złe czyny zostały wymazane (a więc ta negatywna część przeszłości, która w jakimś stopniu była zależna od Ciebie została zabrana i wykreślona; na resztę trudnych spraw nie miałeś wpływu np. chłód matki), a przyszłość nie rysuje się w czarnych barwach, bo Bóg daje Ci zbawienie. I właśnie w tym momencie masz szansę żyć teraźniejszością. Zacząć od nowa, z czystą kartą, nową nadzieją i nowymi siłami. Otaczam Cię modlitwą.
|
|
