Autor: Kamila (---.as13285.net)
Data: 2020-10-05 23:46
Witam, mam pewien, pewnie wielu pomyśli, że głupi, ale problem. Mianowicie ciężko mi zrozumieć taki prosty fakt, że jesteśmy słabi i grzeszni, więc mamy z wszystkim zwracać się do Boga, żeby nas umocnił. W mojej głowie głos mi podpowiada, że w takim razie nie mogę się starać, nie mogę wykonywać zbyt wielkich rzeczy, bo przecież jestem słaba i muszę się modlić, żeby Bóg mi dał tą siłę. Że nie mogę sama się wziąć w garść i w końcu zwalczać swoje grzechy i złe nawyki, bez wcześniejszej modlitwy, bo niby jestem słaba i nie mogę tego sama uczynić. Za każdym razem, gdy czuje się zmotywowana do wielu działań i naprawdę dużo zrobię i to daje mi tą satysfakcję, to później, zwłaszcza podczas modlitwy, mam wyrzuty sumienia, że nie jestem wcale aż tak słaba, jak to Bóg ciągle mówi, bo w końcu czegoś dokonałam. Wtedy jestem silna. A Bóg twierdzi, że jestem słaba. Boję się, że Bóg będzie zły, jak zacznę w końcu sama od siebie walczyć z grzechami i złymi nawykami, bo wtedy zniknie mi pokora, że nie jestem już słaba, jestem silna, bo sama na to pracuje i sama tego dokonałam bez żadnej pomocy. Czy naprawdę myśląc, że jestem silną kobietą, nie jest to miłe Bogu? Wiem, że tak naprawdę prawdziwy Bóg jest inny i mu chodzi o coś innego, wiem, że mój obraz tego wszystkiego jest fałszywy, bo jest zniewalający... ja nie czuje się wolna... ja chcę żyć pełnia życia bez żadnych obaw, będąc poddana Bogu... a jednak się boję służby, bo bardzo cenię wolność. I boję się, że służąc Bogu będę musiała zrezygnować z wielu rzeczy, które dają mi szczęście i w rezultacie nie będę szczęśliwa. Proszę o pomoc.
|
|
