Autor: Tomasz (---.dynamic.chello.pl)
Data: 2021-08-28 23:17
Kiedyś kupiłem dziewczynie, która mnie o to poprosiła, coś do jedzenia. Gdy kilkanaście minut później spotkałem ją na ulicy, podziękowała mi. Wtedy był akurat ze mną znajomy pracujący między innymi jako wolontariusz w ośrodkach dla ludzi potrzebujących. Gdy powiedziałem mu, że podziękowała mi dlatego, że wcześniej kupiłem jej jedzenie to mi odpowiedział, że zasadniczo nie powinno się kupować jedzenia osobom żebrzącym. Słowa tego znajomego potwierdził również pewien ksiądz pracujący w dziele pomocy św. ojca Pio. Podobno jest wiele miejsc, gdzie osoby potrzebujące mogą dostać pomoc, tylko że one nie chcą tam iść, bo ta pomoc jest związana z innymi rzeczami, które im nie odpowiadają – ogólnie mówiąc chodzi o to, że te ośrodki pomocy nie ograniczają się do nakarmienia głodnych, ale dążą do tego, by osoby głodne i bezdomne znalazły dom i pracę, a większość tych osób wcale takiej pomocy nie chce. Podobno żebracy są głównie żebrakami z własnego wyboru, takie życie im odpowiada, nie chcą pracować ani inaczej angażować się w życie w społeczeństwie.
Na pytanie, co robić gdy spotkam żebraka ten ksiądz mi odpowiedział, że w żadnym wypadku nie dawać pieniędzy. Jeśli jest wczesna pora to najlepiej odesłać go do ośrodka pomocy, a jeśli jest późno – można coś kupić, ale tylko tyle, żeby wystarczyło na skromną kolację. Chodzi o to, żeby taka osoba została zmuszona do skorzystania z pomocy specjalnego ośrodka, który będzie się ją starał przywrócić społeczeństwu. I jeszcze jedna rzecz – w żadnym wypadku nie zostawiać z zakupami paragonu, bo te osoby potrafią pójść do sklepu i próbować zwrócić otrzymany towar, aby uzyskać pieniądze.
Jednak ostatnio nadeszły mnie wątpliwości. Skoro te osoby wybrały takie życie to czy ja mam prawo decydować za nie, że mają żyć inaczej? Owszem, mogę wprost odmówić pomocy – na zasadzie: „nie akceptuję takiego postępowania, nie podoba mi się twój wybór drogi życiowej, więc cię nie wesprę. Szukaj pomocy gdzie indziej.” Ale argumentując to tym, że „działam dla twojego dobra, więc nic ci nie kupię” stawiam się w roli sędziego, do czego nie jestem powołany. Skoro ten człowiek tak wybrał w swojej wolności to jest to sprawa między nim a Bogiem i mi nic do tego. Mogę się za niego ewentualnie modlić, mogę się bronić jeśli np. chce mnie okraść, ale o ile nie wchodzi mi w szmodę to nie mogę go osądzać. Przez to, że funkcjonuję w społeczeństwie, mam dom i pracę nie mogę się uważać za w jakiś sposób lepszego od niego. Może powinienem z pokorą uszanować jego wybór i jeśli mnie stać to może powinienem mu dać pieniądze, choćby i miał je przepić, bo to nie moja sprawa, jaką on wybrał drogę życiową.
Jak uważacie? Jeśli spotkam żebraka – powinienem mu dać pieniądze albo kupić coś do jedzenia? Czy jeśli zamiast pomocy materialnej powiem takim osobom, żeby szukały wsparcia w specjalnych punktach pomocy, to będzie na pewno zgodne z nauką Chrystusa?
---
Forowicze odpowiadają:
https://www.katolik.pl/forum/read.php?f=1&i=301580&t=301580
https://www.katolik.pl/forum/read.php?f=1&i=45245&t=45245
z-ca moderatora
|
|
Re: Jak się zachować wobec żebraków? nowy
Re: Jak się zachować wobec żebraków? nowy
