logo
Wtorek, 19 marca 2024
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

 Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Karolina (---.nux.net)
Data:   2023-01-16 13:11

Witam. Mam straszny problem i dylemat który może wpłynąć na przebieg mojego dalszego życia. Byłam z chłopakiem przez 4 lata, po dwóch latach mi się oświadczył. W tym czasie mieliśmy jedno rozstanie po którym do siebie wróciliśmy, w sumie oboje tego chcieliśmy, on obiecał ze się zmieni. I faktycznie, przez dłuższy czas było cudownie. Natomiast schody zaczęły się jakoś od mniej więcej pol roku, widziałam ze się zmienił ze coś jest nie tak, ale nic mi nie chciał mówić. Zaczął gadać ze jest ze mną nieszczęśliwy, ze w sumie to nie pasujemy do siebie itd. Z czasem zaczęły się nawet wyzwiska. Sama byłam w szoku bo on wcześniej taki nie był. On mieszka u rodziców w miejscowości oddalonej o około 15 km ode mnie, ja wynajmuje od niego mieszkanie (które odziedziczył). Najgorsze jest to ze te niemile słowa, wyzwiska są wtedy kiedy jesteśmy na odległość , to znaczy pisze je w wiadomościach do mnie, natomiast jak jesteśmy razem to zawsze potrafimy się dogadac, jest miło, sympatycznie, bez wyzwisk. Ostatnio przegiął pisząc do mnie straszne rzeczy, po czym wreszcie coś we mnie wybuchło i stwierdziłam ze to koniec. Szukam innego mieszkania wyprowadzam sie i o nim zapominam. Chciałam mu to powiedzieć w 4 oczy ale on nie chciał sie spotkać wiec nie odzywalismy sie do siebie przez pare dni. W tym czasie zdążyłam powiedzieć moim rodzicom co sie stało, mama stwierdziła ze bardzo dobrze robie i nie jest to mężczyzna dla mnie i już odrazu postawiła mi ultimatum ze jeśli doszłoby do tego ze do siebie wrócimy to ona sie mnie wyrzeka i to dla niej oznacza ze wybrałam jego rodzine a nie moja, ze nie chce ze mną mieć nic do czynienia. I faktycznie stało sie. Odezwał sie po paru dniach, spotkaliśmy sie i stwierdził ze sie zmieni, ze zachowywał sie jak wariat, ze nie powinno mieć to w ogóle miejsca, a takie rzeczy mówił bo był sfrustrowany ze tak mało czasu ze sobą spędzamy (wtedy zaczęłam pracować i jednocześnie studiuje wiec tego czasu faktycznie było mniej) i stad jego reakcja, której teraz strasznie żałuje. Z jednej strony rozum mi mowi ze on jest po prostu toksyczny bo wiele razy obiecywał ze sie zmieni, nie robił tego i tak w kółko i miałam myśli ze no nie wyobrażam sobie przez całe życie tylko sie kłócić, z drugiej strony serce mnie ciągnie do niego i chce wybaczyć mimo tego ile razy byłam skrzywdzona przez niego i cały czas w niego wierze, w jego zmianę.powiedziałam o tym mamie- dostała szału, wykrzyczała żebym sie do niej nie odzywała, żebym sie nie pokazywała na jej oczy itd. Bardzo mnie to zabolało i faktycznie tak jest, dzwonie do niej to nie odbiera,znam moja mamę , ona jest bardzo zawzięta. Nie wiem co mam robić. Posłuchać sie mamy i odpuścić ta relacje czy spróbować jeszcze raz? Tylko ze jak spróbuje z nim jeszcze raz to wtedy nie będę miała matki… moja mama jest fanatyczka pod katem religii i twierdzi ze wchodzę w szatańska rodzine gdzie grasują demony, a jeszcze bardziej ją nakręca jej siostra. To był pomysł jej siostry zeby postawić mi to ultimatum.Nie wiem co robić, proszę o pomoc. Boje sie ze straciłam matkę, a wiem ze w żadnej sytuacji nie będę szczesliwa, jak zostanę z nim i nam sie ułoży to super ale stracę rodzine, jak pójdę za jej zdaniem, być może utracę szanse na fajna miłość, chociaż sama nie wiem bo wiele razy miałam przez niego przykrości ale chce w niego wierzyć ze sie zmieni.. Kiedys było naprawde super, nie wyobrażałam życia bez niego. Powiedziałam mu to i bardzo sie zmartwił, mówił ze cokolwiek nie wybiorę to i tak będzie szczęśliwy z tego ze porozmawialiśmy i był w stanie mnie przeprosić. Chce mojego szczescia i żebym wybrała tak żebym była szczesliwa, do niczego mnie nie namawia i wie ze mi ciężko w tej sytuacji z mama. Mama twierdzi ze on od zawsze niszczył nasza rodzine i ją skłócał, a teraz wyszło na odwrót, to mama skłóciła wszystkich.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Hanna (---.wtvk.pl)
Data:   2023-01-28 13:57

Sa dwie sprawy.
1) czy chcesz być z tym chłopakiem,
2) czy chcesz dalej funkcjonować w układzie ewidentnej przemocy psychicznej ze strony rodziny.
Sprawy te nakładają się, fakt, ale warto spróbować obejrzeć je osobno.

1) Masz przed sobą własny, samodzielny wybór, czy chcesz być z tym, z takim chłopakiem. Rozważ jego postawę, jego zachowania itd. Czy chcesz być z kimś, kto Cię tak traktuje i o kim wiesz, że obiecuje, ale nic nie zmienia.
Matczyne histerie nie powinny być żadnym argumentem w tej sprawie. To trzeba oddzielić.

2) Masz prawo sama wybierać, w wolny sposób, a mama nie ma żadnego prawa do szantażu. Mama Cię po prostu krzywdzi, wywiera przemoc psychiczną. To niemoralne.
Nawet jeśli mama może ma dobre intencje, to forma jest absolutnie nieakceptowalna. A jej motywacje pt. szatańska rodzina pełna demonów są niepokojące, niezdrowe. Wykolejona religijność mamy, wykrzywiona psychika albo jedno z drugim, przypuszczam, że coś w tych klimatach
Niezależnie od tego, czy będziesz z tym chłopakiem, czy nie, nie pozwalaj sobie na to, by Cię rodzina tak traktowała. Jesteś dorosła, o ile dobrze rozumiem (studia) i trzeba nauczyć się nie podporządkowywać się przemocowcom, którzy swoje szantaże na dodatek uzasadniają religijnie.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Akittm (---.adsl.inetia.pl)
Data:   2023-01-28 14:32

Może wynajmij sobie pokój, tak, żeby nie mieszkać ani z chłopakiem ani z mamą. On Cię nie szanuje, tylko uzależnia od siebie, a mama robi podobnie i Cię szantażuje - tyle jestem w stanie powiedzieć, o ile dobrze zrozumiałam Twój post.
Posłuchaj na youtube o osobowości narcystycznej albo poczytaj. Zobacz czy nie masz z tym do czynienia w osobie mamy i chłopaka. Najlepiej by było, żebyś zajęła się sobą - studiami, zainteresowaniami, poznawaniem nowych ludzi (może jakieś duszpasterstwo?). Z nim (chłopakiem) na pewno nie będziesz szczęśliwa. Możesz nabawić traumy (i nie tylko), a zostawisz go pewnie prędzej czy później (albo on Ciebie - co jest bardzo prawdopodobne). To nie jest tak, że masz do wyboru tylko mamę, albo chłopaka. Możesz wybrać siebie i byłby to wybór lepszy.

Mama może Cię nastawiać przeciwko chłopakowi, ale Ty sama wiesz, że ten chłopak, to nie jest najlepszy wybór, a przynajmniej tak wynika z Twojego posta. Liczysz, że on się zmieni, marzysz o związku z osobą, którą on nie jest. Co znaczy, że chcesz związku ze swoim wyobrażeniem o nim. Może był dla Ciebie dobry, ale to jest tylko część. Jeśli Cię nie szanuje, to epizody "dobroci", wcale nie unieważniają tego braku szacunku.
A mama - Chce Cię mieć całą albo wcale?

Pomyśl na poważnie o swoim rozwoju. Mam wrażenie, że żadna z tych decyzji, które masz do podjęcia, nie byłaby Twoją wolną ani świadomą decyzją.

Jeśli ktoś uważa, że jest z Tobą nieszczęśliwy i do siebie nie pasujecie, a później naciska na kontakt z Tobą... Ja tu widzę manipulacje i nie tylko tu.

Może zapisuj sobie wszystkie nielogiczne zachowania chłopaka i wykluczające się słowa i czyny.
Ja bym na Twoim miejscu uciekała - najpierw od chłopaka, później od mamy (kontakt mniej bezpośredni).

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Karolina (---.205.211.156.nat.ftth.dynamic.t-mobile.pl)
Data:   2023-01-28 16:35

Hanno, bardzo dziękuje za poradę. Rzecz w tym ze nie wiem. Może jestem ślepo zapatrzona. Natomiast cały czas w niego wierze, ale nie wyobrażam sobie do końca życia nie mieć kontaktów z rodzina. W ostatnim okresie było gorzej ze względu na mniejsza cześć wolnego czasu. Teraz jakiś czas widujemy się i faktycznie jest lepiej, zrozumiał swój błąd, miał okropne wyrzuty sumienia. On ogólnie kocha mnie jak szaleniec o czym sam ostatnio mówił, z reszta gdyby nie to, to widać. Rozmawiałam jeszcze z moja siostra - ona mowi ze nie dziwi się mamie, gdyż od dwóch tygodni niecałych stawiam swoją rodzine na nogi, ze szukam nowego mieszkania, ze ten człowiek nie jest chyba dla mnie, ze ona czuje się przeze mnie oszukana. Okej, faktycznie może za pochopnie niektóre rzeczy mówiłam, natomiast nie wiem. Cały czas w niego wierze, a mama strasznie mnie krzywdzi. Nawet jeśli chciałabym z nią to naprawić to ona nawet nie odbiera telefonów. Ja w ostatnim czasie jestem wrakiem człowieka.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Estera (---.165.kosman.pl)
Data:   2023-01-28 19:28

Wybierz siebie. To ze sobą spędzisz resztę życia. I to Ty masz być dla siebie najważniejsza. Wybieraj tak, żebyś była szczęśliwa. Może być tak, że to będzie oznaczało i zerwanie z chłopakiem, i ograniczenie kontaktów z ridziną.
Sugeruję Ci terapię, bo w życiu z przemocową rodziną nabyłaś niedobre wzorce reagowania, zachowania i przeżywania emocji. Dobrze by było to wyprostować, nauczyć się stawiać granice, reagować na skierowaną do Ciebie przemoc.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Magdalena (---.centertel.pl)
Data:   2023-01-28 20:28

Karolino,

Czy jesteś pewna, ze chłopak nikogo nie ma poza Tobą? Dasz sobie "rękę uciąć"? A może rozważa czy lepsza będzie Halina czy Karolina i ma ogromny dylemat sam ze sobą, bo obie dziewczyny oszukuje i oszustwo może się wydać (!)
Sama zrobiłaś z niego "bożka" i wierzysz w każde jego słowo, jakie Ci naklepie.

Wierzyć to tylko samemu Bogu, a nie grzesznym ludziom i to w ciemno. Zastanów się dziewczyno, bo wybierzesz drogę donikąd. Radzę zakończyć tę znajomość i nie zawracać sobie głowy Piotrusiem panem czy innym maminsynkiem ...
Ale decyzja należy wyłącznie do Ciebie.

Pozdrawiam

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: zxc (---.elpos.net)
Data:   2023-01-28 21:50

Jeśli teraz tak się czujesz będąc z tym chłopakiem to prawdopodobne jest że w przyszłości tak też będziesz się czuć, pomimo jego obietnic. Na pewno widzisz jakiś zachowania w tym chłopaku które mają na ciebie wpływ ale te zachowania troszkę ciebie zaślepiają i trzymasz się ich kurczowo. Przemyślisz sama sprawę bo nikt za ciebie tego nie zrobi. A jakby za ciebie ktoś podjął decyzję to potem będziesz żałowała że sama nie podjęłaś jej.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Hanna (---.wtvk.pl)
Data:   2023-01-28 22:04

"On ogólnie kocha mnie jak szaleniec o czym sam ostatnio mówił, z reszta gdyby nie to, to widać."

Co widać dokładnie? Bo to, że kto mówi, że kocha, niekoniecznie oznacza milość.
Jak się więc konkretnie wyraża miłość ze strony tego chłopaka? Umiesz to wypunktować? Dla siebie, uczciwie?

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Akittm (---.adsl.inetia.pl)
Data:   2023-01-29 16:50

I.
Przyszło mi do głowy to samo, Hannie, ale doszłam do wniosku, że to i tak nic nie da, bo moim zdaniem Karolina jest ofiarą czegoś, co się nazywa "narcystyczna przemoc". Sama wyrwałam się za bożą łaską z czegoś takiego. Choćby autorce tego wątku oczywiste dowody przedstawić, że jest traktowana źle, ona będzie to idealizować - tak to działa. Przypadki takiej przemocy są ciężkie. Teraz autorka mówi, że jest pięknie, bo "on mnie kocha jak szaleniec", ale potem, gdy być może się obudzi, bo łuski opadną jej z oczu i będzie potrzebowała pomocy, nie będzie nawet potrafiła wytłumaczyć co się stało.
Chłopak się nie zmieni. Czy możesz go autorko zaakceptować takim, jaki jest teraz, ze wszystkimi zachowaniami, które opisałaś? Czy możesz zaakceptować, że będziesz doświadczać systematycznie takich "porzuceń" i reszty przykrego traktowania?


II.
"rozum mi mowi ze on jest po prostu toksyczny"

"On ogólnie kocha mnie jak szaleniec o czym sam ostatnio mówił, z reszta gdyby nie to, to widać."

Karolino, czemu bardziej wierzysz jemu (chłopakowi) niż sobie? Rozum Ci mówi jedno, chłopak temu przeczy. Czemu nie kochasz siebie? Potrzebujesz siebie do bycia w relacji - jakiejkolwiek. Dlaczego to, co mówi chłopak ma dla Ciebie większą wartość, niż to, co mówi Twój rozum?
To, że [chłopak] mówi, że kocha i że widać to w jego oczach - to nie jest miłość.


Dalej.

"Ostatnio przegiął pisząc do mnie straszne rzeczy, po czym wreszcie coś we mnie wybuchło i stwierdziłam ze to koniec. Szukam innego mieszkania wyprowadzam sie i o nim zapominam. Chciałam mu to powiedzieć w 4 oczy ale on nie chciał sie spotkać wiec nie odzywalismy sie do siebie przez pare dni. W tym czasie zdążyłam powiedzieć moim rodzicom co sie stało, mama stwierdziła ze bardzo dobrze robie"

Ja wiem, że "straszne rzeczy" to jest taki eufemizm. Ty się na to nie zgadzasz. Nie możesz zaakceptować tego, że naprawdę tak napisał. "Straszne rzeczy" są strasznymi rzeczami, ale gdybyś napisała, co naprawdę napisał, a przy tym wytłumaczyła, dlaczego to brzmi to tak źle, brzmiałoby to jeszcze gorzej, prawda?
A Ty nie chcesz myśleć o nim źle, bo chcesz, żeby się zmienił. Dlatego nie możesz i nie chcesz widzieć prawdy, bo to by świadczyło o tym, że on i ta relacja wcale nie rokują tak dobrze i są odległe od tej zmiany, której pragniesz.

Coś we mnie wybuchło - właściwa reakcja. Usłysz swój własny głos.

"Chciałam mu to powiedzieć w 4 oczy ale on nie chciał sie spotkać wiec nie odzywalismy sie do siebie".

Nie widzisz, że to działanie jest celowe? Nie chciał się z Tobą spotkać bo nie chciał usłyszeć tego, co masz mu do powiedzenia. Ma Cię "gdzieś". Potraktował Cię źle, a później wrócił jako ten "kochający".


"zdążyłam powiedzieć moim rodzicom co sie stało, mama stwierdziła ze bardzo dobrze robie i nie jest to mężczyzna dla mnie i już odrazu postawiła mi ultimatum ze jeśli doszłoby do tego ze do siebie wrócimy to ona sie mnie wyrzeka i to dla niej oznacza ze wybrałam jego rodzine a nie moja, ze nie chce ze mną mieć nic do czynienia. I faktycznie stało sie. Odezwał sie po paru dniach, spotkaliśmy sie i stwierdził ze sie zmieni, ze zachowywał sie jak"

Podjęłaś decyzję, a później zamiast ją wykonać, postanowiłaś zapytać mamę. Znów: dlaczego tak mało wierzysz swojemu rozumowi? Powiem Ci dlaczego: bo od małego byłaś poddawana przemocy psychicznej ze strony mamy. Teraz potrafisz wchodzić tylko w relacje z niezdrowa zależnością. Nie masz nic przeciwko temu, że ktoś przekracza Twoje granice. Co więcej sama się zgłaszasz, żeby te granice przekraczano. Trochę widzisz, że coś jest źle ("mama skłóciła wszystkich"), ale nie widzisz tego, że od jednej przemocy uciekasz do innej, a i to w sposób nie udany - bo jak uciekasz od mamy, uciekasz do chłopaka, a jak uciekasz od chłopaka, uciekasz znów... do mamy.
Zrobiłaś mamie na złość "wyrywając się" z jej przemocy i wracając do "kochającego" chłopaka. W końcu przecież powrócił, jako ten "kochający", korząc się przed Tobą, i uznając swój błąd. Powiedział wszystko, co chciałabyś usłyszeć.
Bądź pewna, że to się będzie powtarzać - wciąż i wciąż, aż będziesz usprawiedliwiać coraz bardziej rażące przypadki przemocy i braku szacunku. Będziesz na "haju", bo po nieprzyjemnościach, będzie czas korzenia się i miłości (ze strony chłopaka), a Ty będziesz się zachowywać względem niego i względem siebie, jakby to nie miało miejsca, bo "on mnie kocha, jak szaleniec". Twoje poczucie własnej wartości będzie słabnąć, a Ty będziesz stawała się coraz bardziej zależna. Będziesz wątpić w swój rozum coraz bardziej. Już teraz oszukujesz samą siebie. Dalej będzie się to tylko pogłębiać.

Co do ślubu, rodziny... Dzieci potrzebują stabilności, tego że ich rodzina jest pewnym i bezpiecznym miejscem, że ich rodzice postępują logicznie, że szanują ich wartość i odrębność, i że szanują siebie wzajemnie.

Wracając do wypowiedzi Hanny.
Czy potrafisz wskazać na to, że chłopak Cię kocha, bez wymieniania takich rzeczy, jak: "słowne kochanie", "kochanie" czułym spojrzeniem (/dotykiem), poświęcanie Ci czasu?


Znów.

"bo wiele razy obiecywał ze sie zmieni, nie robił tego i tak w kółko i miałam myśli ze no nie wyobrażam sobie przez całe życie tylko sie kłócić, z drugiej strony serce mnie ciągnie do niego i chce wybaczyć mimo tego ile razy byłam skrzywdzona przez niego i cały czas w niego wierze, w jego zmianę"

Potwierdzasz swoimi słowami to, co napisałam, że to będzie się to powtarzać, bo to już się dzieje. Czemu nie miałoby się zdarzyć ponownie? Skoro składniki i sposób przygotowania jest ten sam, czemu potrawa miałaby wyjść inna?

Znów nie ufasz swojemu rozumowi.

"serce mnie ciągnie do niego i chce wybaczyć mimo tego ile razy byłam skrzywdzona przez niego i cały czas w niego wierze, w jego zmianę"

Nie wierzysz w jego stałą zmianę. Ty po prostu chcesz być zalana tą "bezwarunkową" miłością. Ta miłość smakuje dużo mocniej po skrzywdzeniu. To upajające, uzależniające. Gdybyś dostawała tę miłość bez skrzywdzenia, nie czułabyś jej tak mocno.

Kiedyś to, że udajesz brak tych krzywd, może się objawić w dolegliwościach somatycznych i chorobach.

W takiej relacji, jeśli jest dobrze, będzie źle, a jeśli jest źle, będzie dobrze. To powtarzalność i przewidywalność, ale jeśli chodzi Ci o taką stałość, to ok. Powinnaś jednak wiedzieć, że to jest kwestia uzależnienia, nie miłości.

"W SUMIE oboje tego chcieliśmy"
"On OGÓLNIE kocha mnie"
Zwróciłaś uwagę na te zwroty? Nie jesteś pewna jego miłości. Nie czujesz się kochana, po prostu znów nie ufasz samej sobie i swojemu rozumowi.

"Rozmawiałam jeszcze z moja siostra - ona mowi"
- Znów zależność. Dlaczego zdanie każdej innej osoby liczy się bardziej od tego, co mówi Ci Twój rozum?

"Cały czas w niego wierze, a mama strasznie mnie krzywdzi."
Widzisz, że porównujesz ich do siebie? Nie dziwi cię, że wiara w chłopaka i krzywda ze strony mamy, stoją obok siebie w jednym zdaniu, chociaż to zupełnie różne rzeczy? Ich zachowania nie są różne.
Próbowałaś pomyśleć inaczej: "Pozwalam się mamie krzywdzić"?. Jeśli jej nie pozwolisz, to ona nie będzie Ciebie krzywdzić. Tak samo chłopak. Pytanie: czy jeśli postawisz mu granice (i będziesz ich przestrzegania pilnować), to dalej będzie chciał z Tobą być? Gwarantuje, że nie.

+"ile razy byłam skrzywdzona przez niego i cały czas w niego wierze, w jego zmianę". Piszesz o chłopaku i o mamie w identyczny sposób. Nie uważasz, gdybyś znalazła sposób na ochronę relacji z chłopakiem, byłby to sposób na ocalenie relacji z mamą i usprawiedliwienie jej? Jednak to się nigdy nie wydarzy, bo oboje - każde z nich - chce całkowitego posiadania Ciebie. Starasz się to usprawiedliwiać, ale możesz tylko tracić siebie i składać coraz to większe ofiary z tego kim jesteś, bo inaczej nie da się tych relacji utrzymać.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Adam (101.187.134.---)
Data:   2023-01-30 08:02

Karolino. Takze uwazam ze to dwie zasadniczo oddzielne sprawy choc polaczony wspolnym tematem: toksyczne relacje z mama + toksyczny zwiazek z chlopakiem.
Pozwol, ze jako 39-cio letni mezczyzna z doswiadczeniem w pracy z mlodymi mezczyznami odniose sie tylko do tej drugiej kwestii.
Nie wiem ile ten chlopak ma lat, sadzac po przytoczonej chronologii i narzeczenstwie ma juz ponad 20-cia lat. Jego zachowanie jest skrajnie niedojrzale. Chwiejnosc emocjonalna jest bardzo niebezpieczna i ciezka do zmiany, bo najczesciej jest objawem wiekszych problemow u jej podstawy. Jesli do tej pory, po tylu latach nie zmienil sie dla Ciebie, to juz sie nie zmieni (trwale) a dajac mu kolejne szanse sprawisz ze szansa na jego zmiane bedzie jeszce mniejsza (zaraz postaram sie wyjasnic dlaczego). Twoj rozum dobrze Ci podpowiada – to toksyczny zwiazek i im szybcjej sie z niego wycofasz, tym lepiej dla Ciebie i dla niego. Trwale odejscie nie wyklucza wiary w jego zmiane. Wrecz przeciwnie. Odchodzac pomozesz mu, poniewaz dasz mu szanse na poniesienie faktycznych konsekwencji jego czynow, co lezy zawsze u podstaw trwalej zmiany oraz przestrzen do podjecia samemu odpowiednich przemyslen, planow i krokow. Jesli natomiast dasz mu kolejna szanse, to jego podswiadomosc otrzyma sygnal ze nie ma zadnych trwalych konsekwencji jego czynow, a Ty jestes juz zdobyta, uzalezniona i nie warta wielkich staran, ktorych wymaga trwala zmiana siebie samego. Nawet powod jaki Ci podal, wydaje sie zwyczajnie historia ktora on mysli ze Ty chcesz uslyszec (ze jego emocjonalna chwiejnosc wynikala z braku kontaktu z Toba – ktora dziewczyna nie chcialaby uslyszec takiej bajery) co wyglada na zwykla manipulacje. Jak pisalem taka chwiejnosc emocjonalna wynika najczesciej w wiekszych podskornych problemow.
Nie tracisz tez szansy na fajna milosc. Wrecz przeciwnie, wydaje mi sie ze mozesz miec fajniejsza milosc gdzie indziej. To kwestia ciezkiej pracy i dojrzalej woli dwojga wolnych ludzi, zdolnych do dojrzalej milosci. Wydaje mi sie ze Twoj dotychczasowy kandydat moze miec spore problemy na wielu tych polach.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Monika (---.28.191.32.interarena.pl)
Data:   2023-01-30 18:57

Również uważam, że skoro sama czujesz, że to nie jest dobry związek to zdecydowanie dobry nie jest. Według mnie skoro obiecywał, że się zmieni i nic to obiecywanie nie dało to nie ma co wierzyć, że nagle się coś zmieni bez jego pracy nad sobą. Ile kobiet przeżywało tragedie w życiu, bo liczyły, że facet się zmieni... jak będzie ślub, jak będą dzieci i się nie doczekały. Z postu też wynika, że on Cię zbytnio nie szanuje, a bez szacunku miłości się nie zbuduje.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Karolina (---.205.211.156.nat.ftth.dynamic.t-mobile.pl)
Data:   2023-02-05 17:01

Rozmawiałam z nim, zaczął chodzic do psychologa. Stara się o mnie zabiegać. Nawet rozmawia mi się z nim inaczej, mysle ze mógł zrozumieć swój błąd.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Estera (---.165.kosman.pl)
Data:   2023-02-06 00:12

Karolino, nie łudź się. To typowe działanie narcyza i manipulanta po awanturze mające na celu uśpienie Twojej czujności. Ma swoją nazwę: miesiąc miodowy. Daję mu maksymalnie 3 miesiące zanim wszystko wróci do punktu wyjścia

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Hanna (---.wtvk.pl)
Data:   2023-02-06 00:55

Karolino, bądź bardzo ostrożna, a z drugiej strony życzę Ci zdecydowania.
Obawiam się, że jesteś już ofiarą manipulacji i możesz chcieć (nawet podświadomie) wybielać chłopaka, który może być naprawdę niebezpieczny dla Twojej przyszłości.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Hania (---.icpnet.pl)
Data:   2023-02-11 11:43

Karolino, bądź ostrożna. To jego kolejny powrót do Ciebie i Twoja kolejna nadzieja, że zrozumiał swój błąd i rozmawia z Tobą inaczej. Może to krótkoterminowa poprawa, aby odzyskać Twoje zainteresowanie.
Psycholog? Czy faktycznie podjął terapię czy tylko ją markuje? Pójdzie 2-3 razy, póki nie poczuje, że znów ma władzę nad Twoimi uczuciami.
Taka niedojrzałość i chwiejność emocjonalna, jaką opisałaś, będzie wymagała długotrwałej terapii. Kilka spotkań czy kilka miesięcy jej nie wyprostuje. Bądź czujna. W Waszej relacji ufaj swemu rozumowi, sercu mniej.
Myślę, że i Tobie przydałaby się terapia, abyś wyzbyła się mechanizmu przyzwolenia na krzywdzenie siebie przez innych - nie tylko przez tego chłopaka.

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: Karolina (---.205.211.156.nat.ftth.dynamic.t-mobile.pl)
Data:   2023-02-13 15:34

Dziękuje za porady :) przemyślałam to wszystko i zdałam sobie sprawę z tego ze faktycznie nie ma do czego wracać. Moje ciało, moj rozum reagował jak mnie obrażał, wyzywał. I nie, nie ma kolejnej szansy. Faktycznie, długo zajeło mi przemyślenie tego wszystkiego i podjęcie decyzji bo jednak zaufałam i liczyłam na zmianę ale teraz widze ze niepotrzebnie. Wystarczyło ze się spotkaliśmy kilka razy i otworzyłam oczy że jego „zmiana” jest na chwile.
Z matką mam zamiar ograniczyć kontakty. Nie oznacza to wcale ze zrywam z nią kontakt, tylko ten kontakt znacząco ucinam, bo widzę jak bardzo mną manipuluje. Zdałam sobie sprawę ze tak naprawdę chciała żebym robiła wszystko to co ona chce już od dzieciaka. Zauważyłam również że jak z nią rozmawia to często ma jakieś humorki które przelewa na mnie, czym ja potem się denerwuje i mam zmarnowany dzien bo o tym mysle. Nie mam zamiaru dawać sobie pomiatać i wejść na głowę. Te jej szantaże (to już nie pierwsza taka sytuacja) bardzo na mnie wpływają - tracę swój rozum, poczucie wartości i jest to zwyczajnie w świecie przemoc psychiczna. Nie chce się otaczać toksycznymi ludźmi :)

 Re: Co wybrać? Rodzinę czy chłopaka?
Autor: maryla (---.dsl.bel)
Data:   2023-03-04 17:51

Karolina, jeśli jeszcze nie jest za późno to radze ci się zapoznac ze słowem 'narcyz'.

 Odpowiedz na tę wiadomość
 Twoje imię:
 Adres e-mail:
 Temat:
 Przepisz kod z obrazka: