Autor: Ewa (---.dynamic.chello.pl)
Data: 2017-11-04 21:06
Jakiś czas temu przebywałam na oddziale leczenia nerwic. Zaskakujące było to, że już po krótkim czasie pobytu na oddziale, gdy chodziło o sprawy wiary ludzie przybiegali do mnie z problemem. Dostęp do kapłana był utrudniony, a ludzie zwyczajnie bali się lub wstydzili się do niego pójść. Więc często spełniałam funkcję pośrednika. Pewnego razu byłam naprawdę zdumiona. Przyszła do mnie koleżanka z pokoju obok, że mają w pokoju „nową koleżankę”, która gdy dotyka ludzi odbiera im energię. Dwie panie w pokoju leżały na łóżkach i nie poruszały się. Pobiegłam zaraz do ojca zakonnika, który przebywał na oddziale zamkniętym ogólnym, również jako pacjent, przeżywał bowiem traumę po brutalnym ataku na siebie. Ojciec zaraz przyszedł był z nami długo, modlił się, potem sporo opowiadaliśmy i śmialiśmy się. Po tym wydarzeniu, wszystko wróciło do normy. Dwa dni później spotkałam ową „nową koleżankę” w łazience. Dotykała mnie, ale nic się nie działo. Nie odbierała mi energii. Na koniec mi groziła. Gdy wspominam to wydarzenie, zastanawiam się, co się stało takiego, że nie miała nade mną mocy? Czy aż taka była moc modlitwy tego skromnego zakonnika? Jak uchronić się w przyszłości przed czymś takim?
|
|
