Autor: B. (---.191.139.166.ipv4.supernova.orange.pl)
Data: 2020-03-04 03:21
Napisałaś Aga ogólnie, dlatego odpowiem też ogólnie :)
Nurtuje Cię sprawa upominania. Trzeba do tego podchodzić rozsądnie. Z jednej strony mamy nie osądzać (Mt 7,1) i we własnym oku szukać belki (Łk 6,42).
Ale także mamy obowiązek upominać (Mt 18,15; Łk 17,3; Rz 15,14; 1 Tes 5,14). Umiejętność upominania jest darem (Rz 12,8).
Prorok Ezechiel otrzymał nakaz upominania, jeżeliby nie upomniał, on sam byłby odpowiedzialny za grzechy popełnione przez osobę, której nie upomniał (Ez 3,16,21).
Św. Paweł upominał ze łzami (Dz 20,31).
Sodoma i Gomora zginęły, Niniwa jednak ocalała na skutek upomnień proroka Jonasza (który migał się od tej funkcji, ale w końcu wypełnił ją z dobrym skutkiem).
Wklejam Ci kilka fragmentów Pisma Świętego na temat upominania, może któryś z nich szczególnie Ci pomoże?.
Pozdrawiam.
(18) W biedzie jest i hańbie, kto gardzi karnością, we czci zaś - kto strzeże upomnień. Prz 13,18
(18) Nierozumny zaś robi wymówki niezgodnie z miłością, a dar zazdrosnego wyciska łzy z oczu. Syr 18:18
(13) Upomnij przyjaciela, aby tak nie czynił, a jeśliby uczynił, by już nie powtórzył czynu. (Syr 19:13)
(14) Upomnij bliźniego, aby tak nie mówił, a jeśliby już powiedział, aby nie powtarzał. (Syr 19:14)
(1) Bywa upomnienie, ale nie w porę, niejeden milczy, a jednak jest mądry. (Syr 20:1)
(2) O ileż lepiej jest upomnieć, niż trwać w gniewie. (Syr 20:2)
(6) Kto nienawidzi upomnienia, idzie śladem grzesznika, ale kto Pana się boi, z serca się nawróci. (Syr 21:6)
(6) Jak muzyka w czas smutku, tak nauka w niewłaściwym czasie, natomiast chłosta i upomnienie są zawsze mądre. (Syr 22:6)
(8) [Nie wstydź się] upomnieć nierozumnego i głupiego ani zgrzybiałego starca, gdy prowadzi spór z młodymi, a będziesz prawdziwie wychowany i przez wszystkich, co żyją, będziesz uznany za sprawiedliwego. (Syr 42:8)
(33) Obrócili się do Mnie tyłem, a nie twarzą, i mimo że ich pouczałem niestrudzenie, nie chcieli usłuchać ani przyjąć upomnienia. (Ks. Jeremiasza 32:33
(18) Jeśli powiem bezbożnemu: Z pewnością umrzesz, a ty go nie upomnisz, aby go odwieść od jego bezbożnej drogi i ocalić mu życie, to bezbożny ów umrze z powodu swego grzechu, natomiast Ja ciebie uczynię odpowiedzialnym za jego krew. (19) Ale jeślibyś upomniał bezbożnego, a on by nie odwrócił się od swej bezbożności i od swej bezbożnej drogi, to chociaż on umrze z powodu swojego grzechu, ty jednak ocalisz samego siebie. (20) Gdyby zaś sprawiedliwy odstąpił od swej prawości i dopuścił się grzechu, i gdybym zesłał na niego jakieś doświadczenie, to on umrze, bo go nie upomniałeś z powodu jego grzechu; sprawiedliwości, którą czynił, nie będzie mu się pamiętać, ciebie jednak uczynię odpowiedzialnym za jego krew. (21) Jeśli jednak upomnisz sprawiedliwego, by sprawiedliwy nie grzeszył, i jeśli nie popełni grzechu, to z pewnością pozostanie przy życiu, ponieważ przyjął upomnienie, ty zaś ocalisz samego siebie. (Ks. Ezechiela 3:18-21)
Jeżeli upominasz ludzi mających władzę, to bywa, że to kosztuje... Pamiętasz losy proroków? Jan Chrzciciel za konsekwentne upominanie władcy trafił do więzienia, gdzie ucięto Mu głowę...
"Gdy brat twój zgrzeszy <przeciw tobie>, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata" Mt 18,15
(47) Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. (48) Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą." Łk 12,47-48
(3) Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu. (Ew. Łukasza 17:3)
(14) Bracia, jestem co do was przekonany, że pełni jesteście szlachetnych uczuć, ubogaceni wszelką wiedzą, zdolni do udzielania sobie wzajemnie upomnień. (Rz 15:14)
ALE:
(10) Sekciarza po jednym lub drugim upomnieniu wystrzegaj się, (List do Tytusa 3:10)
(5) Jeżeli zaś ktoś smutek sprawił, to nie mnie, lecz po części - by nie przesadzać - wam wszystkim. (6) Niech już takiemu wystarczy kara, wymierzona przez większość spośród was. (7) Raczej wypada teraz wybaczyć mu i podtrzymać go na duchu, aby nie popadł ów człowiek w rozpaczliwy smutek. (8) Dlatego napominam was, abyście jego sprawę rozstrzygnęli Z MIŁOŚCIĄ. 2 Kor 2:5-8
|
|