Autor: Release (---.dynamic.chello.pl)
Data: 2020-08-22 23:38
To, że mieszkają obok Ciebie, to wielka szansa dla Ciebie od Boga, którą jeszcze tak nie postrzegasz. Gdyby nie ten fakt, to nie napisałabyś o tym tutaj. Gdyby nie ten fakt, my nie zobaczylibyśmy tego, co Ci zjada serce tyle lat i nie pozwala na rozwój, co zamyka Cię na miłość po prostu. To co było już tego nie ma. Nie ma tego realnie, ale w wypadku braku przebaczenia absurd takiej sytuacji polega na tym, że to, czego nie ma, ma przeogromny wpływ na nasze dzisiaj. Zobacz jak jest w Tobie. Rak zżera serce, ale tego raka nie ma realnie. Serce naszych krzywdzicieli należy do Boga. Tajemnica ich serca jest tajemnicą bardzo często nawet dla nich samych. Oni Cię skrzywdzili, wybrali zło i oni za to przed Panem będą zdawali relację, a może nie. Może ktoś z nich prosił Boga o przebaczenie? Ty w tej sytuacji też możesz zobaczyć kondycję swojego serca. Jak łatwo kochać tych, którzy są dla nas dobrzy. To to prawie każdy potrafi, więc nie ma co sobie przypisywać zasług cudownych. Jak trudno jednak, gdy się słyszy słowa Boga, aby wybaczać krzywdy innym nie siedem a siedemdziesiąt siedem razy. Ale jeśli Bóg nas do tego woła, to znaczy, że to jest możliwe w każdym wypadku. Bóg nie wymaga od nas czegoś, co z założenia jest niemożliwe do zrealizowania. Bóg nas stworzył i wie co z Jego pomocą jesteśmy w stanie zrobić, a możemy w zasadzie wszystko co dobre. Łaska przebaczenia jest łaską jak nazwa wskazuje;), czyli coś co jest nam dane, czyli coś co sobie sami wyprodukować nie możemy, że tak to ujmę. Na łaskę można się jedynie otworzyć, a jeśli są jakieś opory psychiczne albo duchowe, albo psychiczno-duchowe, to to, co można zrobić, to błagać Pana na kolanach, żeby nasze serce skruszył, pomógł otworzyć na tę łaskę. Widzisz, my, ludzie, mamy możliwość wpływać na to, o czym myślimy i jak. Mamy. Z myśli rodzi się uczucie. Jestem za tą teorią;) Czy kiedykolwiek rozpamiętując o swojej krzywdzie zastopowałaś myśl mówiąc "Boże, pokaż mi Swoją myśl o tym, co Ty myślisz o moich krzywdzicielach, jak Ty myślisz o tym wszystkich, co chcesz żebym dziś o tym myślała?" Zrobiłaś tak? Kierowałaś swoimi myślami? Jeśli nie, to proponuję to praktykować. A co do tej ufności swoim krzywdzicielom. Jezus dał nam przykazanie miłości, a nie przykazanie pojednania z krzywdzicielami. Są w życiu sytuacje, gdzie nie ma mowy o pojednaniu. Nie mam czasu na pisanie czegoś więcej o tym, ale tak jest. My mamy kochać miłością miłosierną i niekoniecznie rzucać się na szyję swoim krzywdzicielom. Z niejednym krzywdzicielem, któremu się odpuściło w życiu krzywdę, będziemy się jednali... będziemy jedno w Panu dopiero w Niebie. Całkowicie naturalna dla mnie sprawa. Przebaczenie bez ufności to przebaczenie bez wzajemności w miłości. Problemem jest nie brak ufności, który nie ma racji bytu w tej sytuacji, co brak chęci otwarcia się na łaskę przebaczenia. A co Ty o sobie myślisz? Jak jest z Twoją miłością do samej siebie i swoich słabości? Przyjmujesz siebie i kochasz siebie z łagodnością i wyrozumiałością z tym, co w Tobie niedoskonałe? Jak to wygląda? Nie odpowiadaj, ale może to jest klucz do Twojego problemu? Jak w domu była przyjmowana słabość drugiego człowieka?
|
|
