Autor: Paweł (---.radom.unitelmedia.pl)
Data: 2021-07-06 13:38
Witam.
Dwa lata temu przysiągłem, złożyłem obietnicę, nie pamiętam dokładnie jakiego określenia użyłem, zawierzyłem swoje życie Panu Jezusowi, że nie wrócę nigdy do hazardu, który zniszczył mnie finansowo. Przyrzeczenie działa nadal, od tamtej pory mimo wielu pokus nie wróciłem do tego, ale niestety w chwilach kiedy mam poważne problemy skłaniam się ku temu jako możliwości zdobycia łatwo sporej sumy pieniędzy. W takiej sytuacji jestem teraz. Nie chcę obarczać swoimi problemami bliskich, ale muszę poradzić sobie z pewnym bardzo, ale to bardzo poważnym problemem, w którym praktycznie nikt mi już nie pomoże, ponieważ przez mój nałóg, w zasadzie każdy się ode mnie odwrócił. Nikt mi prawdopodobnie nie pomoże, a jeśli nie załatwię sprawy na czas, będzie bardzo źle. W tej sytuacji odzywa się we mnie moja słabość, czyli chęć wyciągnięcia ręki po łatwy zysk. Obiecałem Panu Bogu, Panu Jezusowi, że nigdy więcej już tego nie zrobię pod rygorem wszelkich nieszczęść, które za karę miały by na mnie spaść. Wiem, że Bóg kocha a nie czeka na potknięcia, żeby ukarać, ale inaczej jak traktować przyrzeczenia? Jako słowa rzucana na wiatr? Wytrwałem w obietnicy dwa lata, ale jestem w złej sytuacji, jak wspomniałem, w której nikt mi nie pomoże. Przeczytałem, że z takiej obietnicy może zwolnić mnie kapłan podczas spowiedzi św. jednak u innego źródła przeczytałem, że to nie prawda i może zrobić to tylko specjalnie do tego "przeszkolony" ksiądz lub proboszcz. Nie wiem co robić, boję się, że jeśli złamię przysięgę to skończy się to dla Mnie naprawdę źle, z drugiej wiem, że Bóg nie jest od karania nas za to, że jesteśmy słabi, ale jak wspomniałem, inaczej nie umiem sobie wytłumaczyć sytuacji, dla jakiej składamy takie przyrzeczenia, przecież nie po to, żeby później powiedzieć "ok fajnie było ale nie dałem rady, Bóg mi wybaczy, olewamy".
|
|
