Autor: Hanna (---.wtvk.pl)
Data: 2022-09-30 20:02
1) "te złe słowa mają na celu zranić" - wiesz to na pewno, że taki był cel? Znasz na 105% intencje tej osoby? Może znasz tylko efekt?
Istnieje w teorii możliwość, że intencje są inne, a Ty lub Twoje dziecko poczuliście się zranieni wbrew zakładanym celom. Bywa.
2) "ma uzasadnienie w rozpowszechnianym i podtrzymywanym stereotypie w środowisku tej osoby" - czy ta osoba wie, że to jest stereotyp? Może sądzi, że to prawda, rzecz obiektywna?
3) "Jak reagować" - to Twoja decyzja, zależna od okoliczności (także tych powyżej) i wagi sprawy.
W stosunku do tej osoby:
a) wyjaśnić sprawę, takż estereotypizację, i jej skutki (spokojnie, co nie wyklucza
stanowczości)
b) zaprotestować (spokojnie, co nie wyklucza stanowczości)
c) zignorować (nie znam sprawy, kto wie...)
d) w razie fiaska a) i b) przemyśleć sposoby uniknięcia na przyszłość podobnych
sytuacji albo i spotkań (nikt nie ma obowiązku narażać siebie i innych na ból)
e) w każdym razie zawsze: przebaczyć.
W stosunku do dziecka, biorąc pod uwagę również jego wiek, wrażliwość, sposób i stopień rozumienia świata:
a) spróbować wytłumaczyć, co się stało, co jest dobre, co jest złe
b) nie pomniejszać cierpienia dziecka (nie mówić, że nic się nie stało, jeśli
dziecko wie, że się rzeczywiście stało)
c) dać mu do zrozumienia, że zawsze jesteś po jego stronie i je wspierasz
d) nie pomniejszać ewentualnej winy tej osoby, ale też nie wzmacniać poczucia
krzywdy, strzec się pogardy, chęci rewanżu, oceniania osób (odróżniamy od
czynów)
e) postarać się, by dziecko rozumiało potrzebę przebaczenia.
Najpierw uporać się ze swoimi emocjami, które odbierają jasność umysłu.
|
|