Autor: Kochający Mąż (---.neoplus.adsl.tpnet.pl)
Data: 2005-10-07 14:26
Mam wspaniałą ukochaną żonę, dobrą, mądrą, uczciwą, po za nia świata nie widzę. Jestem w niej zakochany i ją kocham i nie mam żadnych wątpliwości, że dobrze wybrałem, decyzja ślubu z mojej strony nie stanowiła dla mnie żadnego problemu. Jak narazie jesteśmy małżeństwem na odległość, z początkujacym stażem. Spotykamy się 1-2 razy w miesiącu. Ona też mie kocha i bardzo tęskni. W tym nie mam żadnych wątpliwosci.
wstęp
Należę do osób nie lubiących krzywdzić drugiego człowieka, zwłaszcza mojej ukochanej żony. Jestem osobą otwartą, mogącą mówić o wszystkim, ale:
Bardzo boję się ją zranić świadomie i nieświadomie, coś powiedzieć nie tak, by jej nie zranić. Gdy nurtuje mię jakiś problem, nie chcę na razie jej mówić, i sam staram się go rozwiązać. Wiem, że rozmowa rozwiąże wszelkie wątpliwości, ale jak mówić, bez gniewu, dobierać słowa tak, by nie zostały, żle pojęte?,jak nie mieć pretensji, czy żalu?
Cały czas szukam dobrego rozwiązania jak powiedzieć, by jej nie zranić słowem. Powiem; raz miałem sytuację, gdy ja niespecjalnie zraniłem, naprawdę to było bardzo nieprzyjemne dla mnie. Nienawidzę, gdy ona płacze i jest jej przykro z mojego powodu. Wtedy wolałbym, nieistnieć.
Dlatego rzadko mówię o tym co się czuje, co mię nurtuje, ponieważ ja niechcę jej skrzywdzić słowem.
Drugą sprawą jest to, że moja żona nie lubi mówić o swym wnętrzu, jest osobą skrytą, lecz bardzo uczuciową.
Mój problem.
Moja żona nie należy do osób otwartych intymnie, i nie tak uzewnetrzniających swoje uczucia. Ktoś pomyślałby z zewnątrz, że jest chłodna, a raczej tak nie jest. Jest osobą uczuciową wewnętrznie to wiem, bo to się czuje. Nie jest chłodna wobec mnie. Cieszy się z każdego mojego przyjazdu, telefonu. Lecz sama nie powie od tak kocham cię,przytul mię, pocałuj, raczej zapyta czy ją kocham, raczej oczekuje, aby ją przytulał ja, okazywał uczucia, domaga się tego w znaczeniu pozytywnym.
Lecz dla mnie bardzo mi brakuje jej objęć, podczas przytulań. Jej ręce jakby niepewne nie wiedziały co mają zrobić objąć mię czy nie. Podobnie z pocałunkami, stara się unikać odchylając głowę, tak jakby się krępowała, była niepewna. Raz ją zapytałem dlaczego tak się zachowuje, odpowiedziała że tego "nie lubi" - to słowo i zachowanie jej naprawdę martwi mię, bo jak mam się zachować - nie tulić?
Nasza intymność jest podobna, ona powiedziała, że nie lubi seksu, pragniemy dziecka, ale ja nie chcę kochać się mechanicznie, brakuje mi całej otoczki przytulań pieszczot, zwłaszcza, że ja jestem sam przez cały miesiąc i mi jej brakuje. Nie potrzebuję samego aktu z nią, ale jej, by móc się ją nacieszyć jak przyjadę. Mówiłem jej o tym.
Ona raczej unika zbliżeń, jedynie dla poczęcia dziecka, sama nie lubi być pieczczona, nie mówi jak mam okazywać swój dotyk, raczej planuje kiedy mamy się kochać. - sądzę, że ona ma własne podejście do intymności: co można, co nie, co dla niej jest wstydliwe i krepujące, co nie wypada. I jak tu sie nacieszyć własną żoną, zwłaszcza jak się widzimy 1 -2 razy w miesiącu?. Martwie się tym, że jak zajdzie w ciążę, to nadal będzie mi jej brakować - bo nie zdążę się ją nacieszyć. (Przyznam, że pragnę dziecka, i cieszyłbym się, gdy zajdzie w ciążę, - i tu nie mam atpliwości).
Własnie nie wiem jak w takiej sytuacji ma postąpić kochający mąż, godzić się na seks bez dozy namietności, tylko dla poczęcia dziecka, czy zniechęcić - lecz ona uzna, że coś jest z nią nie tak, że ją odtrącam. A jak tu gniewać się na wspaniałą żonę? Czy pomimo wszystko, ogrzewać ją swoimi ramionami czekać cierpliwie, aż się otworzy?. - A wierzę, ze to się zmieni jak już będziemy razem.
Dlatego szukam rady, jak właściwie postąpić mam, nie raniąc żony.
Nie jest to problem, aż tak trudny, lecz bez sensu zajmuje mi umysł.
Dziękuję za zrozumienie i pozdrawiam
|
|
