logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Rinaldo Falsini
Gesty i słowa Mszy Świętej
Wydawnictwo Bratni Zew
 


Rinaldo Falsini
Gesty i słowa Mszy Świętej
Aby je lepiej rozumieć
Poradnik
stron 216, format 130x210mm
ISBN 978-83-88903-72-4
cena det. 29.90 zł
Kup tą książkę

 
Ofiarowanie darów
 
Wziął chleb... i kielich
 
Cztery relacje o Ostatniej Wieczerzy Pańskiej zgodne są w powiedzeniu, iż „Jezus wziął chleb... wziął kielich z winem”. Jest to gest zrozumiały, gdy chodzi o wieczerzę, który jednak w świadectwach Pisma Świętego jawi się tak bogaty w znaczenie, że stanowi element konstrukcji jednego z filarów gmachu eucharystycznego: jemu odpowiada faza celebracji, nazywana „offertorium”, którą jednak nowy język liturgiczny woli nazywać „Ofiarowaniem darów”.
 
My nie ofiarujemy Bogu chleba i wina jako naturalnych pokarmów, lecz Ciało i Krew Chrystusa obecne w znakach sakramentalnych i biesiadnych chleba i wina, Jego ofiarę na krzyżu. Złożenie ofiary ma miejsce po wspomnieniu Wieczerzy (teologicznie nazywanym „konsekracją”), jednak dotąd w chlebie i winie dostrzega się to, czym staną się one i to, co od tego momentu oznaczają. Dlatego też w języku liturgicznym przewijają się, w szczególności w modlitwie nad darami, czy to słowa „składamy w darze, dar”, czy to słowo „ofiara”. Język liturgiczny jest precyzyjny, jednak jego symboliczny charakter wznosi się ponad technicyzm oraz troskę o chronologię czy szczegółowość. Wszystko postrzegane jest w szerokiej perspektywie wiary i przekładane na wyrażenia poetycko-symboliczne.
 
Elementy chleba i wina stanowią obiekt szczególnej uwagi, wypełniający pewną część lub fazę celebratywną Mszy Świętej. Przez wiele wieków chrześcijanie przynosili w formie procesyjnej, wprost do ołtarza, chleb i wino, razem z innymi darami, jako znak aktywnego uczestnictwa, z czym zestawiana była druga forma procesyjna – Komunii Świętej. Ten gest, z czasem utracony, a dziś częściowo przywrócony, chociaż bardziej w sposób przywołujący niż faktyczny, stara się dowartościować dwa elementy stworzenia – pracę i życie ludzkie, oraz odniesienie do Ciała i Krwi Chrystusa.
 
Ma to miejsce wówczas, gdy kapłan wypowiada wywodzącą się z hebraizmu modlitwę błogosławieństwa: „Błogosławiony jesteś, Panie, Boże wszechświata, bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb... wino... owoc ziemi oraz pracy rąk ludzkich, który Tobie przynosimy, aby stał się dla nas pokarmem życia/napojem duchowym”. W modlitwie obejmuje się całą drogę, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość tych biesiadnych pokarmów, nade wszystko zaś wychwala się Boga, jako że wszystko pochodzi z Jego dobroci i wszystko prowadzi do naszego zbawienia.
 
Offertorium lub ofiarowanie darów jest częścią obrzędową, mającą charakter przygotowawczy w stosunku do Wieczerzy eucharystycznej, która jednocześnie ma za zadanie pobudzić uczestnictwo zgromadzenia, czy to poprzez ewentualną procesję z darami, czy to w formie ofiary pieniężnej, przeznaczonej na potrzeby kultu i ubogich lub na jakieś szczególne intencje, czy wreszcie poprzez śpiew i odpowiedzi: na podwójną modlitwę ukazania, na wezwanie: „Módlcie się, bracia”, na zakończenie modlitwy nad darami, która zmienia się podczas każdej celebracji i jest jedną z trzech podstawowych modlitw kapłana.
 
Wybór chleba i wina przez Jezusa nie jest przypadkowy, lecz ma swoje korzenie w historii i kulturze biblijnej, w której są one obecne jako powszechny pokarm podczas każdego posiłku, a także w Jego życiu: mamy tu na myśli rozmnożenie chleba oraz cud w Kanie Galilejskiej. Chleb i wino przywołują więc długą historię ludzkości oraz otwierają się na nową historię, w której Pan daruje samego siebie jako pokarm i napój, za pośrednictwem tych dwóch pokarmów, które uobecniają Jego Ciało i Jego Krew, Jego Ciało połamane i Jego Krew wylaną, Jego ofiarniczą śmierć. Stały się one środkiem komunikowania się z Nim, uczestniczenia w Jego darze ofiarnym, uobecnianym w wieczerzy: jedzcie i pijcie. Chleb i wino wskazują zarówno na elementy ofiary jak i posiłku; przywołują znaczenie ofiarnicze i biesiadne Eucharystii. Stanowią dwa znaki ekspresywne, dwa sposoby komunikowania się z Panem. My redukujemy wszystko do chleba i ciała. Wino przywołuje krew, krew przymierza, zaś kielich przywołuje mękę i wspólny los. Poprzez chleb i wino dostrzega się całe misterium Chrystusa i Kościoła, zebranego wokół Stołu Pańskiego.
 
Odniesienie do Kościoła jest jednym z najbardziej rozwiniętych aspektów antycznej tradycji chrześcijańskiej: „Jak ten chleb łamany, rozrzucony po górach, został w jedno zebrany, tak niech Kościół Twój aż po najdalsze krańce ziemi zbierze się w jednym królestwie twoim”, czytamy w Didaché 9, 4 (koniec I w. po Chr.).
Na koniec, zgodnie z nauczaniem Soboru (por. KDK 38), chleb i wino, stając się Ciałem i Krwią Chrystusa, stanowią pierwociny nowego stworzenia, w którym wszystko zostanie przemienione w Chrystusie.
Doprawdy, wiele jest powodów aby rozmyslać nad tym momentem celebracji.

Zobacz także
ks. Zygmunt Kosowski
Nabożeństwo Drogi Krzyżowej upamiętnia ostatnią drogę Pana Jezusa: z pretorium Piłata na Golgotę, ukrzyżowanie, śmierć i złożenie do grobu. Polega na rozważaniu Męki Pańskiej połączonej z symbolicznym przejściem poprzez 14 stacji przypominających poszczególne jej etapy. Do dzisiejszego dnia istnieją w Jerozolimie schody, po których prawdopodobnie szedł Pan Jezus na Golgotę, niosąc poprzeczną belkę, której waga wynosiła 30 kilogramów...
 
Paweł Sawiak SJ

Wielki Post jest czasem, w którym słowo „nawrócenie” pada najczęściej.  Większość z nas zapytana: „kto powinien się nawrócić?” – wskazałaby na zachód Europy, ISIS, wielkich przywódców światowych, koncerny naftowe albo rodzimych polityków. Wszyscy, tylko nie my. Ale czy nawrócenie jest zarezerwowane tylko dla spektakularnych grzeszników?

 
ks. Stanisław Groń SJ

Materialne przedstawienie naszego Pana w postaci posągów, figur i figurek to jedynie martwa materia: marmur, kamień, beton, cement, gips czy drewno. Ale każda z tych figur właśnie poprzez swoją statyczność i nieruchomość z nadaną jej klasyczną formą tego przedstawienia ukazuje bezgraniczne miłosierdzie Boże...

 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS