Czy miasto może być święte? – zapytała Małgosia Kożuchowska, kiedy omawiałyśmy kolejny program naszego telewizyjnego cyklu „My Wy Oni”. Otóż wygląda na to, że Jawor jest na dobrej drodze. To niewielkie miasteczko na Opolszczyźnie jest wyjątkowe. Z pozoru niczym się nie różni od innych miejscowości w swojej okolicy. Niewielki, wymagający remontów ryneczek, spora liczba bezrobotnych, młodzi, którzy tęsknym wzrokiem patrzą za znajdującą się bardzo blisko granicę...

W sporach o formę liturgii Mszy nie chodzi o język, o szaty liturgiczne, o to, w którą stronę zwrócony jest kapłan, ale o pewną koncepcję człowieka, Kościoła, Ofiary Chrystusa, o formację duchową chrześcijan. Niektóre reformy Soboru Watykańskiego dotarły do Polski dopiero w latach 80. XX w. Dopiero przyjęliśmy Sobór Watykański II - choć chyba jeszcze nie do końca...

My, dzisiaj, jesteśmy wychowani w przekonaniu, że kiedy przychodzimy do kościoła, już jesteśmy wspólnotą. Chrystus już jest między nami obecny, bo to On nas zwołuje i my jako wspólnota ofiarę Chrystusa, razem z Nim, celebrujemy. Można powiedzieć, że liturgia posoborowa podkreśla aspekt naszej godności, jako dzieci Bożych. Oba te aspekty - godność i grzeszność - wyrażają prawdę o nas, i moim zdaniem oba są doskonale obecne w posoborowym rycie mszalnym. Tradycjonaliści zapewne tak nie uważają.   Redakcja Listu rozmawia z o. Pawłem Krupą – dominikaninem, historykiem, członkiem commissio Leonina

Często ludzie mają poczucie winy związane z tym, że nie pomodlili się rano albo wieczorem, "bo tak zostali nauczeni". Oczywiście warto zaczynać i kończyć dzień z Panem Bogiem, ale to wcale nie oznacza, że najważniejszy moment modlitwy w ciągu dnia musi wypadać właśnie wtedy, zwłaszcza przy dzisiejszym rytmie życia...

Treści, które były przekazywane kiedyś w katechezie albo dorośli słyszą w Kościele, są obce co do sposobu sformułowania, nie dają się dołączyć do tego, co człowiek nosi w sobie i nie mieszczą się w tych szufladkach, które ma przeciętny Kowalski do segregowania nowej wiedzy, nowych doświadczeń czy ocen.  Z ks. bp Romanem Pindlem - ordynariuszem diecezji bielsko-żywieckiej, rozmawia o. Piotr Hensel OCD

„My” i „oni”... jakże często wewnątrz Kościoła można dostrzec taki sposób myślenia, jeśli nawet nie jest on wyrażony wprost słowami: z jednej strony „my – duchowieństwo”, natomiast „oni” to świecki ludek wierny, który na szczęście zapełnia jeszcze kościoły, ale niewiele rozumie i niekoniecznie można na nim polegać, więc lepiej jeśli sami załatwimy wszystko w parafii. Ale też istnieje odwrotny stereotyp: „my” to wierni świeccy, natomiast „oni”, duchowni, są jakby na innej planecie, nie mają ochoty poznawać naszych problemów, żyją wygodnie i dostatnio...  

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, obchodzona w pięćdziesiątym dniu po Zmartwychwstaniu Pańskim, kończy okres wielkanocny. Nazywana Pięćdziesiątnicą, a potocznie Zielonymi Świątkami, upamiętnia zstąpienie Ducha Świętego na apostołów i Maryję, a więc początek Kościoła.

W modlitwie arcykapłańskiej Pan Jezus modli się: "Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie". Skoro Chrystus, Pan i Zbawiciel wszystkich chrześcijan modli się o jedność, jest to sprawa bardzo ważna. Nieodłącznym aspektem naśladowania Chrystusa powinna być troska o jedność. Powinniśmy wzorem Zbawiciela nie tylko modlić się o jedność chrześcijan, ale także podejmować praktyczne starania. Przejawiają się one najpierw w szacunku do siebie nawzajem, poszanowaniu innego sposobu pielęgnowania wiary i komunii z Bogiem.   Rozmowa z ks. Ireneuszem Lukasem, dyrektorem Polskiej Rady Ekumenicznej, duchownym Kościoła ewangelicko-augsburskiego w Polsce

Z okazji liturgicznego święta Świetego Augustyna (354-430), pragnę podzielić się z Wami refleksją o jedności w naszym współczesnym życiu ludzkim, które uznaje się za, podzielone między wiele różnorakich zajęć. Z wielu serc i wielu dusz uczynić jedno serce i jedną duszę - tego uczy Augustyn. Po swym nawróceniu Augustyn był pod wielkim wrażeniem sposobu życia pierwszych chrześcijan z Jerozolimy, którzy żyli wspólnocie dóbr, jedności, zgodzie braterskiej ze wszystkimi wierzącymi w Jezusa Chrystusa...

Co niedzielę, w mszalnym wyznaniu wiary, recytujemy, iż wierzymy w jeden Koś­ciół. Nie trzeba jednak zbyt długo się nad Kościołem zastanawiać, by odkryć, jak bardzo jest on zróżnicowany. Przecież nawet w naszym kraju, są różne lokalne zwyczaje i jadąc z wizytą do rodziny z dalszych stron, dziwimy się, jak „inaczej" jest w parafii.