Z okazji liturgicznego święta Świetego Augustyna (354-430), pragnę podzielić się z Wami refleksją o jedności w naszym współczesnym życiu ludzkim, które uznaje się za, podzielone między wiele różnorakich zajęć. Z wielu serc i wielu dusz uczynić jedno serce i jedną duszę - tego uczy Augustyn.
 Po swym nawróceniu Augustyn był pod wielkim wrażeniem sposobu życia pierwszych chrześcijan z Jerozolimy (Dz 2,42-46; 4,32-35), którzy żyli wspólnocie dóbr, jedności, zgodzie braterskiej ze wszystkimi wierzącymi w Jezusa Chrystusa. Ten ideał stał się fundamentem Jego Reguły „Zasadniczą przyczyną, dla której zgromadziliście się razem jest to, abyście jednomyślnie mieszkali w domu i mieli jedną duszę i jedno serce skierowane ku Bogu.”(1)

 

 Dzisiaj także ten Święty może każdego z nas uczyć co znaczy żyć w jedności we współczesnym świecie. Dla każdego z nas jedność serca i ducha powinna być motywem działania. Augustyn stawia przed nami zadanie budowania jedności w taki sposób, aby nie ulegało zniszczeniu  bogactwo różnorodność. Jedność stawia przed nami wielkie wymagania, budując jedność tylko zewnętrzną jeszcze nie jesteśmy prawdziwie zjednoczeni. Natomiast jedność w różnorodności, zbudujemy kiedy potrafimy podejmować decyzje odnośnie siebie i innych, kiedy odważnie podejmujemy odpowiedzialność za swoje życie i za życie tych, których spotykamy na naszej drodze wzrastania w wierze.

Augustyn z Hippony wskazuje że budowanie jedności między osobami różnych wspólnotach ludzkich wymaga od nich życia w prawdzie i nieustannego dążenia do dobra.
Przykłady takiej jedności znajdujemy wokół nas np:
- rodziców i dzieci,
- Kościele, który jest wspólnotą różnych osób w wierze,
- wspólnotach życia konsekrowanego.

 

 Innym przykładem budowania życia wspólnotowego według augustiańskiego ideału „jedność w różnorodności” jest nasze życie oparte na współczesnych konstytucjach:„Jedność jest darem otrzymanym od Pana, powierzonym każdej z nas, aby wzrastał. Dążymy do niej poprzez różnorodność, która nie jest przeszkodą
a pozwala uzupełniać się dla Królestwa” (Nr 90)
W monasterze każdej siostrze pozwala się pozostać sobą, lecz prowadzi się ją tak, aby nie było miejsca na pychę, na ekstrawagancję lub niezdrowy indywidualizm. To wielka rzecz pozwolić komuś być sobą, zgodzić się na jego odmienność.

Dla siostry augustianki liturgia godzin, wspólnota, służba to miejsca,
gdzie ciągle się formuje indywidualnie i świadomie pozwala Bogu działać przez obfite dary łaski. I oto jest jedność wyzwalająca do wiekszej miłości.
 Zachęceni przez Świetego Augustyna aby budować jedność w równorodności podejmijmy to zadanie w naszych wspólnotach wiary, których jesteśmy członkami.
Wyjdźmy ku bliźnim, lecz trwajmy w modlitwie.
Wędrujmy od tego co zewnętrzne, ku temu co wewnętrzne, od tego co burzy jedność,  ku temu co scala w jedno serce i w jednego ducha.

 

Siostra Augustianka od Miłosierdzia Jezusa z Francji
monasteredesaugustines@wanadoo.fr
www.augustines.opoka.org
http://monaster.blog.onet.pl