Czy nie tego naucza nas Jezus na wiele sposobów, gdy na galilejskich i innych drogach mówi o modlitwie? Gdy mówi o modlitwie, daje najpierw do zrozumienia, że mo­d­litwa oznacza rzeczywiste zwrócenie się ku Ojcu. To właśnie objawia modlitwa "Ojcze nasz". Trzy pierwsze prośby tej modlitwy odwracają nas od zaabsorbowania swoim "ja", by zwrócić swe serce ku Ojcu.

Jezus uczy nas, byśmy najpierw pragnęli tego, aby "święciło" się imię Ojca. Nic innego nie może stanąć na pierwszym miejscu w modlitwie. Niech w każdym sercu otworzy się miejsce święte, w którym imię Ojca, Jego tajemnica, Jego ojcostwo będą poznane i celebrowane! Niech ludzkie życie, niech całe stworzenie składa Ojcu dziękczynienie, niech wszystko stanie się pieśnią ku Jego chwale! Niech przyjdzie Jego królestwo, niech kiełkuje jak ziarno wewnętrznie przemieniające świat! Niech spełnia się Jego wola, niech wszystko nagina się do Jego zamysłu, pełnego miłości i piękna, jako w niebie, tak i na ziemi!

Adoracja Ojca

Modlitwa "w prawdzie" jest przyciągana przez Ojca jak przez magnes. Jej pasją jest Ojciec. Jezus dopowiada, że jest ona "oddawaniem czci" (por. J 4).

Otóż greckie słowo proskynesis oznaczające najgłębsze oddawanie czci, czyli adoracji, ma bardzo konkretne znaczenie: chodzi o gest całego ciała, które wykonuje prostrację – gest uznania świętości Boga, głębokiego pochylenia się wobec tajemnicy i ogromu Bożej miłości. "Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu będziesz oddawał cześć" (por. Łk 4,8). Albowiem oddawanie czci, oddawanie pokłonu całym naszym ciałem należy się jedynie Bogu. Jest to pokłon, który czyni nas wielkimi, i tylko taki pokłon nie wiąże się z poniżeniem. Co więcej, oddawanie czci Bogu jest wyzwoleniem ludzkiego serca.

Pokusa próżnej chwały

Jedynym warunkiem wejścia w taką modlitwę jest zamknięcie drzwi – zamknięcie drzwi podstępnej pokusie próżnej chwały, która jak koń trojański niszczy modlitwę: wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu (Mt 6,6). Jezus prosi nas o wyrzeczenie się "nagrody" próżnej chwały, by otworzyć się na inną nagrodę: Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie (Mt 6,6). Jedne drzwi się zamykają, inne otwierają. Otwierają na serce Ojca.

Uczeni w Piśmie "odprawiali długie modlitwy" (por. Mk 12,40) w niespokojnej pogoni za odrobiną ludzkiej chwały. Pozbawiali się jednak innej chwały. "Ojcze, otocz mnie chwałą!" – możemy dzisiaj prosić. Strzeż nas od zamieniania wiecznej chwały jaśniejącej światłem i radością na próżność przebraną w pobożność, która zawsze obróci się przeciwko nam!

Bez wyłączania braci

Jezus uwalnia naszą modlitwę od próżnej chwały. Uwalnia ją również od ciasnoty modlitwy nazbyt zapatrzonej w samą siebie. Uczy nas modlitwy, która używa słowa "my". Jest to inna wspaniała nauka modlitwy "Ojcze nasz".

Nie możemy modlić się do Ojca, wyłączając braci. Nie możemy modlić się, wyłączając kogokolwiek. Jezus wskazuje na konieczność modlitwy z innymi i za innych. Mogę być sam w moim pokoju lub w jakiejś kaplicy, a jednak będę mówił: "Ojcze nasz".

Najistotniejszą sprawą jest to, że jedynym warunkiem, jaki stawia Jezus naszej modlitwie, jest przebaczenie: kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie coś przeciw komuś (Mk 11,25). Modlitwa nie popłynie, jeśli uraza tworzy zakrzep w sercu. Zamiast być zdrojem życia prowadzącym nas do serca Ojca, modlitwa zamienia się w kałużę słonawej, zatęchłej wody. Gdy natomiast króluje miłosierdzie i przyjaźń, gdy "dwaj na ziemi zgodnie o coś proszą", zostaną – jak obiecuje Jezus – wysłuchani przez Ojca (por. Mt 18,19). Samą bowiem naturą modlitwy jest bycie w jedności.

Wołanie bliskie życiu

"Proszą o coś" – powiedział Jezus. "O coś", poczynając od najbardziej konkretnych życiowych spraw. Jezus nigdy nie czyni modlitwy ucieczką, poszukiwaniem niezwykłości czy wyjątkowości. Prośby modlitwy "Ojcze nasz" dotyczą tego, co najbardziej codzienne w naszym życiu. Prosimy o chleb i o to wszystko, czego potrzebujemy do życia: o pożywienie, o dach nad głową, o pracę, o przyjaźń... Prosimy o przebaczenie win, bo mamy witalną potrzebę nieustannego jednania się z Ojcem – bez tego nasze życie zaczyna przypominać ruchome piaski, które pochłaniają naszą wolność wewnętrzną. Prosimy o moc nieulegania pokusom, które wystawiają na próbę naszą wiarę, nadzieję i miłość – jakże jesteśmy bezsilni i podatni na różne wpływy, jeśli nie wspiera nas łaska! Prosimy o uwolnie­nie od wszelkich złudzeń niezależności, bogactwa i chwały, jakimi ku­si nas szatan. Jedynie Bóg może nas wyzwolić z tych więzów, a czyni to dlatego, by opasać nas więzami swojej miłości!