Warunki dorastania do kapłaństwa

Miłość do ubogich, chorych i odrzuconych

Kolejnym sprawdzianem dorastania do kapłaństwa, jest szczególna miłość do ubogich, chorych, zagubionych i odrzuconych. Kandydat na kapłana to ktoś, kto - na wzór Chrystusa - ma serce wrażliwe i wielkoduszne. To ktoś, kto rezygnuje z założenia własnej rodziny nie po to, by mu było wygodniej żyć, lecz po to, by kochać miłością Chrystusową, czyli miłością, która obejmuje każdego człowieka i która pozwala mu traktować każdego, jak kogoś bliskiego, jak własnego krewnego. Dojrzały kandydat na kapłana jest zdolny w szczególny sposób kochać tych, których nikt nie kocha. Troszczy się on o takich ludzi w sposób całkowicie bezinteresowny; kocha tych, którzy nie mogą się odpłacić za okazaną im miłość.

Szczera wrażliwość na los ludzi ubogich materialnie, duchowo i moralnie oraz aktywna troska o nich to warunek naśladowania Chrystusa, który przyszedł przede wszystkim do tych, którzy się źle mają. Nie oznacza to, że kapłan jest posłany tylko do tej grupy ludzi. Przeciwnie, dojrzały ksiądz potrafi umacniać także mocnych, szlachetnych i szczęśliwych. Jednak szczególna wrażliwość na los poranionych, błądzących czy krzywdzonych jest wyraźnym znakiem autentycznego powołania.