Zrzucić kajdany

Wszystko jest ludzkie i wszystko jest dla ludzi – modne dziś powiedzonko… Zauważmy, że freudyzm, czyli skądinąd jedna z podwalin zachodniej cywilizacji, redukuje człowieka do jego seksualności, pragnie zrzucić z niego kajdany i obowiązkowi, a dać samowolę, aby uniknąć traum. Promiskuityzm seksualny*, który istniał w dolnym paleolicie, a który został potem ograniczony, powołując tym samym do życia prarodzinę, obecnie jest znów na topie. Ograniczenie swojej seksualności i kontaktów seksualnych, uznane jest za powstanie najmniejszego organizmu społecznego, z jakiego potem powstało państwo - rodziny. Degradowanie człowieka do jego seksualności i próba zdjęcia z niego jarzma kulturowego oraz moralnego ciśnienia, to próba zrobienia kroku w tył. Wszystko przecież jest ludzkie. Pani psycholog, mówiąca w studiu szanowanej stacji telewizyjnej, iż mamy do czynienia ze społecznym tabu, polegającym na nieakceptowanie tego, iż dziecko może odczuwać przyjemność seksualną, to standard. Owa ekspert komentowała newsa o tytule; "Pedofil więził dziecko w piwnicy". Tylko proszę bez oburzenia, bo przecież wszystko jest ludzkie i wszystko jest dla ludzi… Co chyba ciemnogród powinien wreszcie zaakceptować.

Strażnik panteonu wartości?

Kara śmierci okazuje się strażnikiem panteonu wartości danego społeczeństwa, gdyż robi za sito, które oddziela ropę od zdrowej tkanki. Piętnowanie tego, co złe i przyczyniające się do rozkładu ładu społecznego, a więc i cywilizacji, to apriorystyczna potrzeba dana nam od Boga lub jak kto woli, wygenerowana w toku ewolucji społecznej. Tylko w ten sposób można było utrzymać panteon wartości w pewnej formie, nie dając się owym wartościom rozmyć. Panteon wartości potrzebny był do skonsolidowania zarówno rodziny, jak i w czasie późniejszym, państwa.

Jeden z rozbitków pisał w sowim dzienniku, iż po wielu dniach i nocach dryfowania po bezkresnym ocenie, między dzikimi wysepkami, zamieszkiwanymi przez niecywilizowanych tubylców, wreszcie dostrzegł ludzką cywilizację. Zauważył bowiem szubienicę - symbol prawa i moralności oraz kary dla tych, którzy z własnej woli od cywilizacji i świata ludzi się odwrócili, dokonując na nim gwałtu swoimi czynami, jakby to napisał Wells; "chłepcząc wodę". 

Kara ma karać

Kara śmierci spełnia jednak coś, o czym chyba zapomnieliśmy; Kara nie ma resocjalizować, czy izolować wypaczonej jednostki od ogółu społeczeństwa, ale kara ma karać. Ta pobłażliwość i dystansowanie się od kary we współczesnym świecie, powinna pokazać nam jasno, iż nikt o twardych zasadach moralnych słyszeć nie chce. Łatwiej jest mieć miękką kluskę zamiast twardego kręgosłupa i łatwiej jest zdejmować z siebie jarzmo odpowiedzialności, czy wiszącą nad nami linijkę belfra, niż dołożyć kolejną.

Jacek Ponikiewski

*Promiskuityzm lub promiskuizm – kontakty seksulne pozbawione więzi uczuciowych (przyp. red.)


Wyrażone przez autora poglądy w powyższej kwestii nie są oficjalnym stanowiskiem Kościoła, jednak również mu nie przeczą; są jednym z głosów w kontrowersyjnej dyskusji.

O karze śmierci w nauczaniu Kościoła: KKK 2265, 2266,2267 oraz EV 55, 56

2265 Uprawniona obrona może być nie tylko prawem, ale poważnym obowiązkiem tego, kto jest odpowiedzialny za życie drugiej osoby. Obrona dobra wspólnego wymaga, aby niesprawiedliwy napastnik został pozbawiony możliwości wyrządzania szkody. Z tej racji prawowita władza ma obowiązek uciec się nawet do broni, aby odeprzeć napadających na wspólnotę cywilną powierzoną jej odpowiedzialności.

2266 Wysiłek państwa, aby nie dopuścić do rozprzestrzeniania się zachowań, które łamią prawa człowieka i podstawowe zasady obywatelskiego życia wspólnego, odpowiada wymaganiu ochrony dobra wspólnego. Prawowita władza publiczna ma prawo i obowiązek wymierzania kar proporcjonalnych do wagi przestępstwa.
Pierwszym celem kary jest naprawienie nieporządku wywołanego przez wykroczenie. Gdy kara jest dobrowolnie przyjęta przez winowajcę, ma wartość zadośćuczynienia. Poza ochroną porządku publicznego i bezpieczeństwa osób. Kara ma wartość leczniczą; powinna w miarę możliwości – przyczynić się do poprawy winowajcy.

2267 Kiedy tożsamość i odpowiedzialność winowajcy są w pełni udowodnione, tradycyjne nauczanie Kościoła nie wyklucza zastosowania kary śmierci, jeśli jest ona jedynym dostępnym sposobem skutecznej ochrony ludzkiego życia przed niesprawiedliwym napastnikiem.
Jeżeli jednak środki bezkrwawe wystarczą do obrony i zachowania bezpieczeństwa osób przed napastnikiem, władza powinna ograniczyć się do tych środków, ponieważ są bardziej zgodne z konkretnymi uwarunkowaniami dobra wspólnego i bardziej odpowiadają godności osoby ludzkiej.
Istotnie dzisiaj, biorąc pod uwagę możliwości, jakimi dysponuje państwo, aby skutecznie ukarać zbrodnię i unieszkodliwić tego, kto ją popełnił, nie odbierając mu ostatecznie możliwości skruchy, przypadki absolutnej konieczności usunięcia winowajcy "są bardzo rzadkie, a być może już nie zdarzają się wcale".