Pojedynek z ojcem kłamstwa |
Ks. Jerzy Cholewiński 2011-03-13 |
Rdz 2,7-9;3,1-7; Rz 5,12-19; Mt 4,1-11 |
OdnoszÄ™ wrażenie, że dziÅ› ludzie wstydzÄ… siÄ™ wierzyć w istnienie szatana. Wydaje siÄ™ im, że w obecnych czasach, kiedy czÅ‚owiek tak wiele osiÄ…gnÄ…Å‚ intelektualnie, wiara w istnienie osobowego zÅ‚a – diabÅ‚a, jest naiwnÄ… opowiastkÄ… dla dzieci. Tak myÅ›lÄ…c, czÅ‚owiek sam ulega iluzji bezpieczeÅ„stwa, stajÄ…c siÄ™ bezbronnym, wobec zasadzek ojca kÅ‚amstwa jakim jest upadÅ‚y anioÅ‚ czyli diabeÅ‚. Na pewno takie stawianie sprawy jest skutkiem braku wiedzy w tej kwestii. Pokutuje w nas dziecinny obraz szatana, jako diabeÅ‚ka z rogami, ogonem i kopytkami, czyli atrybutami "kozÅ‚a ofiarnego." Co roku z okazji Dnia PrzebÅ‚agania za grzechy arcykapÅ‚an otrzymywaÅ‚ od spoÅ‚ecznoÅ›ci synów Izraela dwa kozÅ‚y (wÅ‚aÅ›ciwie dwa kozioÅ‚ki). Przez rzucenie losów przeznaczano jednego kozÅ‚a "dla Jahwe", a drugiego "dla Azazela". Obydwa kozÅ‚y miaÅ‚y być zdrowe, bez skazy i JAK NAJBARDZIEJ PODOBNE DO SIEBIE. Najpierw skÅ‚adano ofiarÄ™ z byka – za arcykapÅ‚ana i jego dom, co obejmowaÅ‚o również Lewitów – potem ofiarowywano pierwszego kozÅ‚a jako ofiarÄ™ za grzechy, dla Jahwe. Natomiast drugi kozioÅ‚ "dla Azazela" pozostawaÅ‚ przez jakiÅ› czas żywy, aby dokonać na nim przebÅ‚agania za grzechy. ArcykapÅ‚an kÅ‚adÅ‚ rÄ™ce na gÅ‚owÄ™ drugiego kozÅ‚a i wyznawaÅ‚ nad nim grzechy ludu. NastÄ™pnie wyznaczony czÅ‚owiek wypÄ™dzaÅ‚ tego kozÅ‚a na pustyniÄ™. W ten sposób kozioÅ‚ dla Azazela, symbolicznie unosiÅ‚ grzechy popeÅ‚nione przez lud i znikaÅ‚ wraz z nimi na pustyni. Wierzono w ten sposób, że kozioÅ‚ ten zabiera ze sobÄ… grzechy Izraela, do których popeÅ‚nienia namawiaÅ‚ ich wÅ‚aÅ›nie Azazel (diabeÅ‚). Na poczÄ…tku Wielkiego Postu, KoÅ›ciół przypomina nam, ewangelicznÄ… scenÄ™ kuszenia Jezusa przez szatana. Te sÅ‚owa z Biblii, sÄ… dla nas zaproszeniem do walki z naszym pradawnym przeciwnikiem – diabÅ‚em, o którym Å›w. Piotr pisze tak: "Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeÅ‚, jak lew ryczÄ…cy krąży szukajÄ…c kogo pożreć." (1 List Å›w. Piotra 5,8). To sÅ‚owo, które usÅ‚yszymy w ewangelii jest też dla nas umocnieniem i nadziejÄ…, bo ten inteligentny upadÅ‚y anioÅ‚, zostaÅ‚ już pokonany, a w walce z nim, poprzedza nas i nam towarzyszy Jezus. ks. Jerzy CholewiÅ„ski |