logo
Pi±tek, 29 marca 2024
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 
Rok A - Adwent - 3 niedziela

Ewangeliczny mocarz
Ks. Tomasz Chudy SDS 2010-12-12
Iz 35, 1-6.10; Jk 5,7-10; Mt 11,2-11

Bohaterowie filmów, które oglądają młodzi ludzie czy komputerowych gier, powinni być raczej twardzielami i dostarczać wystarczającą dawkę adrenaliny. Niekiedy takie wzorce przenoszone są na ulice, do szkół czasem nawet do miejsc pracy. Bezwzględność i brutalizacja życia w sposób dość wyraźny narzucają się naszym zmysłom.

Bohaterem dzisiejszego fragmentu Ewangelii jest biblijny "twardziel" - Jan Chrzciciel. Dziwne to jednak, bo siedzi już zamkniÄ™ty w wiÄ™zieniu. Sytuacja dla Jana nie jest Å‚atwa. W wiÄ™zieniu można siÄ™ zaÅ‚amać, niektórzy w przeszÅ‚oÅ›ci  za cenÄ™ wÅ‚asnej wolnoÅ›ci i doraźnych korzyÅ›ci deptali swoje sumienia. W takim poÅ‚ożeniu trudno mu siÄ™ dziwić, że Jan pyta o sens swojej misji, chce siÄ™ dowiedzieć, czy Jezus, któremu przygotowywaÅ‚ drogÄ™ jest posÅ‚anym Mesjaszem.

Inny rodzaj niewoli ukazuje autor Pierwszego czytania dzisiejszej niedzieli. Naród wybrany, podbity i uwieziony, pozbawiony miejsca kultu - Å›wiÄ…tyni - opÅ‚akuje w Babilonie swojÄ… Å›wietnÄ… przeszÅ‚ość. Temu narodowi Bóg posyÅ‚a swoje SÅ‚owo: "Pokrzepcie rÄ™ce osÅ‚abÅ‚e, wzmocnijcie kolana omdlaÅ‚e!  Powiedzcie maÅ‚odusznym: "Odwagi! Nie bójcie siÄ™! Oto wasz Bóg, oto - pomsta; przychodzi Boża odpÅ‚ata; On sam przychodzi, by zbawić was".

Współczesne czasy wymuszają na ludziach szybkość działania, parcie do sukcesu stało się niemal obsesją. Coraz częściej i coraz szybciej tracimy cierpliwość a co za tym idzie, wytrwałość w osiąganiu zamierzonych celów. Stąd wiele szybkich zmian w życiu: począwszy od poglądów po istotne życiowe decyzje.

Św. Jakub mówi do nasz dzisiaj: "Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana". Powtarza jeszcze raz: "Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie". Po raz kolejny w tak krótkim tekście dodając biblijną argumentację, pisze: "Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie". Cnota cierpliwości, która po trzykroć została nam dzisiaj przypomniana, dotyczy przyjścia Jezusa Chrystusa. Adwent Narodu Wybranego skończył się, zapowiedziany Mesjasz przyszedł na ziemię. Obecnie przeżywany czas liturgiczny ma nam przypomnieć jeszcze wyraźniej, że jest przed nami spotkanie z Ojcem Niebieskim.

Åšw. Jan zaaranżowaÅ‚ spotkanie swoich uczniów z Jezusem. PosÅ‚aÅ‚ ich z bardzo konkretnym pytaniem, na które odpowiedź miaÅ‚a nadać sens jego wiÄ™ziennym cierpieniom. W tym miejscu warto sobie uÅ›wiadomić, że każdy z nas, szukajÄ…c sensu swojego życia, ma prawo pytać o to Jezusa podobnie jak uczyniÅ‚ to Jan. Odpowiedź Mistrza nie jest Å‚atwa, wymaga zaangażowania umysÅ‚u, oceny zdarzeÅ„: "Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co sÅ‚yszycie i na co patrzycie:  niewidomi wzrok odzyskujÄ…, chromi chodzÄ…, trÄ™dowaci doznajÄ… oczyszczenia, gÅ‚usi sÅ‚yszÄ…, umarli zmartwychwstajÄ…, ubogim gÅ‚osi siÄ™ EwangeliÄ™". Janowi,  znajÄ…cemu starotestamentalne proroctwa o przyjÅ›ciu Syna Bożego, ta odpowiedź wystarczyÅ‚a. ZnaÅ‚ i pamiÄ™taÅ‚ sÅ‚owa: "Wtedy przejrzÄ… oczy niewidomych i uszy gÅ‚uchych siÄ™ otworzÄ…. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleÅ„ i jÄ™zyk niemych wesoÅ‚o krzyknie. Bo trysnÄ… zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie".  ZaczÄ…Å‚ siÄ™ dla niego inny adwent: cierpliwe oczekiwanie na skazanie i Å›mierć w wiÄ™zieniu, by oddać siÄ™ jako speÅ‚niony czÅ‚owiek w rÄ™ce Ojca Niebieskiego.

Jezus nie tylko przypomina, że spełniają się zapowiedzi. Zaświadcza swoim Autorytetem, że Jan jest tym, którego Bóg posłał przed Nim. Wskazuje na konkretne cechy swojego poprzednika: "Coście wyszli oglądać na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale coście wyszli zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą". W tych słowach możemy zauważyć także konkretny przykład drogi proroka, który wyszedł na pustynię, aby tam w surowym środowisku uzgodnić swoje powołanie z zamysłem Boga, który ma się zrealizować w jego osobie i konkretnym zadaniu jemu powierzonym.

Każdy czÅ‚owiek zostaÅ‚ umieszczony w odwiecznym Bożym planie. Å»ycie ludzkie nie jest przypadkiem, nasze życiorysy  pisane sÄ… przez nasze plany, marzenia, konkretne wybory, których dokonujemy na co dzieÅ„. Może siÄ™ wydawać, że sÄ… maÅ‚o istotne i nie tak spektakularne, jak życiorys Å›w. Jana czy też innych ludzi, tak zwanych "wielkich tego Å›wiata". Jezus, mówiÄ…c o swoim poprzedniku, podkreÅ›lajÄ…c jego wielkość i wybraÅ„stwo, nie zapomina o tych, którzy chcÄ… tworzyć królestwo niebieskie: "ZaprawdÄ™, powiadam wam: MiÄ™dzy narodzonymi z niewiast nie powstaÅ‚ wiÄ™kszy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim wiÄ™kszy jest niż on". Każdy wiÄ™c życiorys czÅ‚owieka  może stać siÄ™ wielki i piÄ™kny w Bożych oczach. Można go pisać biorÄ…c sobie do serca sÅ‚owa dzisiejszej liturgii: "Nie uskarżajcie siÄ™, bracia, jeden na drugiego, byÅ›cie nie popadli pod sÄ…d. Oto sÄ™dzia stoi przed drzwiami".

Wobec narzucającego się zła i alternatywnych pomysłów na życie dość często odległych od drogi ewangelicznej, warto porzucić narzekanie na wszystkich i wszystko. Pewność wiary i zaufanie do Zbawiciela powinny raczej owocować radosnym świadectwem. Sługa Boży Jan Paweł II przemawiając do wyznawców rozmaitych religii musiał przerwać swoje wystąpienie aby dość energicznie kichnąć: wtedy rozległy się gromkie brawa, a papież po chwili z uśmiechem dodał, że nawet kichnięcie może mieć wymiar ekumeniczny.

Dzisiejsza niedziela w adwentowej liturgii, jest dniem zachęcającym nas do radości. Próbujmy ją odnajdywać na naszych życiowych pustyniach, codziennych obowiązkach, sensownych praktykach religijnych, które niech będą przylgnięciem umysłem, duszą i naszą wolą do Zbawiciela a nasze ćwiczenie się w cierpliwości niech będzie napełnione Bożym pokojem.

ks. Tomasz Chudy SDS

 Inne homilie na tÄ™ niedzielÄ™