logo
Pi±tek, 29 marca 2024
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 
Rok B - Boże Narodzenie

Opowieść Boga
Ks. Tomasz Chudy SDS 2011-12-24
Iz 52,7-10; Hbr 1,1-6; J 1,1-18

 W 1843 roku Karol Dickens wydaÅ‚ powieść pt „Opowieść Wigilijna”. Opowiadanie Karola Dickensa jest moralitetem w stylu wiktoriaÅ„skim. Pokazuje gÅ‚Ä™bokie doÅ›wiadczenie i przemianÄ™ skÄ…pca Ebenezera Scrooge'a, zachodzÄ…cÄ… w czasie nocy wigilijnej. Jest on samotnikiem, nie lubiÄ…cym ludzi, a dbajÄ…cym jedynie o pomnażanie swojego majÄ…tku. W noc wigilijnÄ… ukazuje mu siÄ™ duch Jakuba Marleya - jego zmarÅ‚ego partnera w interesach, cierpiÄ…cego pod ciężarem Å‚aÅ„cucha win który wykuÅ‚ sobie za życia. Ta wizyta ma uchronić Scrooge'a przed podobnym losem. PoczÄ…tkowo nieufny, Ebenezer zmienia zdanie pod wpÅ‚ywem wizyt kolejnych duchów: Ducha Dawnych ÅšwiÄ…t Bożego Narodzenia, Ducha Obecnych ÅšwiÄ…t i Ducha ÅšwiÄ…t przyszÅ‚ych. PokazujÄ… one bohaterowi sceny z jego życia przeszÅ‚ego, teraźniejszego i przyszÅ‚ego. Przerażony wizjÄ… samotnej Å›mierci, Scrooge pojmuje beznadziejność takiego trybu życia i nastawienia do innych ludzi, staje siÄ™ z powrotem szczodrym, serdecznym czÅ‚owiekiem, jakim byÅ‚ za mÅ‚odu, przed Å›mierciÄ… siostry, jedynej jak siÄ™ zdawaÅ‚o osoby, która kiedykolwiek siÄ™ o niego troszczyÅ‚a. Powieść Dickensa staÅ‚a siÄ™ nieoczekiwanym sukcesem, zostaÅ‚a także sfilmowana.

Ponad dwa tysiÄ…ce lat temu w Betlejem zaczęła siÄ™ inna opowieść. CzekaÅ‚y na niÄ… caÅ‚e pokolenia z utÄ™sknieniem wpatrujÄ…c siÄ™ w Niebo. „Gdy jednak nadeszÅ‚a peÅ‚nia czasu, zesÅ‚aÅ‚ Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupiÅ‚ tych, którzy podlegali Prawu, abyÅ›my mogli otrzymać przybrane synostwo”(Ga 4,4). Na pamiÄ…tkÄ™ tego wydarzenia dziÅ› wÅ‚aÅ›nie Å›wiÄ™tujemy Boże Narodzenie. KruszÄ… siÄ™ w te Å›wiÄ™ta mury nienawiÅ›ci, pretensji i obojÄ™tnoÅ›ci Å‚amane trzymanym w serdecznej dÅ‚oni maÅ‚ym opÅ‚atkiem. KolÄ™dy, których sÅ‚owa przenoszÄ… nas w betlejemski Å›wiat z radoÅ›ciÄ… pÅ‚ynÄ… z serc i ust rozradowanych chrzeÅ›cijan. SkoÅ„czyÅ‚y siÄ™ dÅ‚ugie przedÅ›wiÄ…teczne kolejki do konfesjonałów - ludzi pragnÄ…cych z oczyszczona duszÄ… przyjąć Chrystusa w Komunii Å›w. Jak co roku sÄ… prezenty, życzliwe sÅ‚owa i Å›wiÄ…teczny nastrój podkreÅ›lony bożonarodzeniowymi ozdobami.

„O jak sÄ… peÅ‚ne wdziÄ™ku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogÅ‚asza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie…” (Iz 52,7). Ileż to spodziewaliÅ›my siÄ™ po tych Å›wiÄ™tach? Jak wielkie nadzieje rozbÅ‚ysÅ‚y w naszych sercach? Podobnie byÅ‚o wtedy. Oczekiwano Mesjasza: wielkiego, potężnego, który odmieni losy Å›wiata, uwolni naród Izraela spod okupacji, który sprawi, że ludziom bÄ™dzie siÄ™ żyÅ‚o lżej. Tymczasem Betlejemska Gwiazda prowadzi do Betlejem, do stajni przeznaczonej dla zwierzÄ…t, ponieważ zajÄ™ci sobÄ… ludzie i przygotowujÄ…cy siÄ™ do Å›wiÄ™towania nie chcÄ… przyjąć pod swój dach ÅšwiÄ™tej Rodziny.

Tak zaczyna siÄ™ nowa opowieść Boga o miÅ‚oÅ›ci do czÅ‚owieka. Po cichu, skromnie i zwyczajnie. Zbyt prosto jak na ludzkie wyobrażenia. Odwraca siÄ™ kolejna karta historii Å›wiata. Tamta cisza zdaje siÄ™ jednak krzyczeć: „Twój Bóg zaczÄ…Å‚ królować (…) I wszystkie kraÅ„ce ziemi zobaczÄ… zbawienie naszego Boga” (Iż 52,10). Minie jednak trochÄ™ czasu, zanim ludzkość zrozumie dlaczego wÅ‚aÅ›nie tak Bóg postanowiÅ‚ przyjść na ziemiÄ™. Bo dotÄ…d czymÅ› zwyczajnym byÅ‚o, że: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiaÅ‚ niegdyÅ› Bóg do ojców przez proroków” (Hbr 1,1). Oni byli gÅ‚osem Boga, który przez dramatyczne nieraz wydarzenia, przygotowywaÅ‚ swój lud na najważniejsze spotkanie Boga z czÅ‚owiekiem. I „w tych ostatecznych dniach przemówiÅ‚ do nas przez Syna” (Hbr 1,1).

Dziwne to sÅ‚owo, którym posÅ‚uguje siÄ™ Bóg. Bo nie jest ono częściÄ… mowy albo zdania jakiegoÅ› ludzkiego jÄ™zyka. SÅ‚owo, które wypowiada Bóg do czÅ‚owieka staje siÄ™ OsobÄ…, której na imiÄ™ Jezus. To jest Syn Boży, który w Tajemnicy Trójcy ÅšwiÄ™tej od zawsze jest Bogiem, od którego wszystko siÄ™ na Å›wiecie zaczęło. „SÅ‚owo staÅ‚o siÄ™ ciaÅ‚em i zamieszkaÅ‚o miÄ™dzy nami” (J 1, 14). OdwróciÅ‚a siÄ™ kolejna karta historii Å›wiata.

Każdy z nas pisze swoją opowieść w życiu. Nie zawsze są to słowa zapisane w pamiętnikach, dziennikach duchowych, na kartach kalendarza. Nasz opowieść to historia wyborów, porządku wartości, którymi żyjemy, spotkań i rozstań z różnymi ludźmi, to wreszcie opowieść o naszej miłości przeżywanej w swoim sercu adresowanej do Boga i ludzi. W każdy rozdział naszego życia Bóg chce się wpisać ze swoim Słowem. Ono cierpliwie czeka u naszych drzwi, czasem jak zbłąkany wędrowiec przyjęty z miłością i pięknie ugoszczony przy wigilijnym stole, którego puste nakrycie przestaje być zwyczajem i tradycją, a wypełnia się treścią: ugoszczeniem osoby, przyjęciem wędrowca, który nieco burzy zaplanowany porządek wigilijnego spotkania.

Bo SÅ‚owo Boga w Osobie Jezusa Chrystusa, jako jedyne na Å›wiecie ma tÄ™ moc, aby burzyć pÅ‚ytkie zwyczaje, odzierać z pozorów ckliwość bożonarodzeniowego ucztowania po to, by zbudować coÅ› zupeÅ‚nie nowego, lepszÄ… jakość życia, miÅ‚oÅ›ci, wiary, wspólnoty, rodziny, samotnoÅ›ci, cierpienia i choroby niż możemy sobie wymyÅ›lić i po ludzku zaplanować. „W Nim byÅ‚o życie, a życie byÅ‚o Å›wiatÅ‚oÅ›ciÄ… ludzi, a Å›wiatÅ‚ość w ciemnoÅ›ci Å›wieci i ciemność jej nie ogarnęła” (J 1,4). W Jezusie kryje siÄ™ wiÄ™c tajemnica treÅ›ci naszego życia. Ono różnie wyglÄ…da. Jednych z nas cieszy, bo wszystko siÄ™ dobrze ukÅ‚ada, innych smuci, bo piÄ™trzÄ… siÄ™ problemy wydajÄ…ce siÄ™ nie do pokonania. Bóg w swoim Synu przynosi nam też Å›wiatÅ‚o, byÅ›my w jego blasku przyjrzeli siÄ™ naszym wydarzeniom. Ono poraża miÅ‚oÅ›ciÄ…, choć niekiedy ukazuje wiele brudu, grzechu i zÅ‚a, które sÄ… także częściÄ… naszej ludzkiej opowieÅ›ci. To Å›wiatÅ‚o jest zarazem SÅ‚owem, które potrzebuje wpisania Go do naszej ksiÄ™gi: „Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjÄ™li, daÅ‚o moc, aby siÄ™ stali dziećmi Bożymi” (J 1,12). A przecież potrzebujemy w życiu siÅ‚y, energii, mocy aby wypeÅ‚nić swoje powoÅ‚anie, sprostać codziennym zadaniom. Moc Bożego SÅ‚owa, gdy je przyjmiemy, gdy Go bÄ™dziemy sÅ‚uchali, gdy pozwolimy Mu pisać wespół naszÄ… historiÄ™ pozwoli nam stawać siÄ™ coraz lepszymi i dojrzaÅ‚ymi dziećmi Bożymi. Dziećmi, które jak maÅ‚e pociechy ufajÄ… swoim rodzicom, zaufaÅ‚y SÅ‚owu Boga, które wypowiada siÄ™ w Osobie Jezusa Chrystusa.

Ks. Tomasz Chudy SDS
  

Inne homilie na tÄ™ niedzielÄ™