Rozpoczyna siÄ™ w KoÅ›ciele nowy rok liturgiczny, w którym od samego poczÄ…tku wezwani jesteÅ›my do odważnego czuwania. Każdy z nas powinien w tym momencie jeszcze bardziej spojrzeć na swój – nazwijmy – religijny zegar.

Adwent zwraca uwagę na dwa przyjścia Jezusa, na to sprzed dwóch tysięcy lat, kiedy to Chrystus stanął w ludzkiej postaci na drodze naszych doświadczeń, tych radosnych i tych smutnych. Drugie przyjście, to wydarzenie dotyczące przyszłości, kiedy to dokona się podsumowanie dziejów świata w momencie przyjścia Chrystusa na Sąd Ostateczny.

Należy jednak mieć na uwadze, że te dwa odrębne momenty przyjścia nie wykluczają dzisiejszego nieustannego przychodzenia Jezusa. Choć Jezus już przyszedł, to ma być przyjmowany na nowo przez nas dzisiaj. Ma przybyć w przyszłości, co oznacza, że to już dzisiaj powinniśmy bacznie oczekiwać Jego pojawienia się. Adwent jest litanią czasów: Jezus przyszedł, Jezus przyjdzie znowu, Jezus przychodzi.

Jak łatwo zauważyć Jezus oczekuje od nas nieustannego, radosnego, wypełnionego tęsknotą przyjmowania Go dzisiaj.

Ten czas Adwentu ma wybić nas z ospałości, lenistwa, nudy i niedobrych przyzwyczajeń. Innymi jeszcze słowy Adwent jest zaproszeniem do zastanowienia się nad tym, co jest istotnie i ważne. W Adwencie mamy sobie też przypominać o byciu uważnym, aby nie dać się zaskoczyć żadnym wydarzeniom. Trzeba nam sobie postawić pytanie:, z jakim nastawieniem wchodzę w tegoroczny Adwent? Czy patrząc w przeszłość, gdy Jezus się rodził, działał, zbawiał mnie, nie kieruję się jedynie sentymentem? A może żyję niepokojem, gdy myślę o przyszłym przyjściu Jezusa, obawiając się, że nie jestem jeszcze dostatecznie przygotowany? Jakie jest moje nastawienie do przychodzącego Jezusa?

Cały ten fragment dzisiejszej Ewangelii przeplatany jest słowami o uwadze i czuwaniu. Chrześcijaństwo to religia wzywająca nieustannie swoich wiernych do otwartych oczu i serc. Człowiek wierzący jest podobny do owego odźwiernego z Ewangelii, który czeka na powrót swojego pana. Uważać oznacza trwać. Wymagana przez Jezusa postawa ma być gotowością długotrwałą, wytrwałą i niezłomną. Natomiast czuwać oznacza być zdolnym do oczekiwania mimo morzącego snu.

Kto posiada małe dzieci, kto w wojsku trzyma nocną wartę lub jeżeli ktoś ma odpowiedzialną nocną pracę, wie jak ogromnie trudna może być walka z nocnym zmęczeniem. Podobnie jest i w życiu ucznia, gdy przychodzi rutyna, zmęczenie, brak odczuwania obecności Boga, niezadowolenie z modlitwy, liczne i przytłaczające problemy, przeciwstawić się tym doświadczeniom nie jest tak prosto.

Jakie jest moje dotychczasowe czuwanie i spotykanie siÄ™ z przychodzÄ…cym Jezusem? Czy sen za bardzo nie odbiera mi ducha dobrego oczekiwania na Jezusa i czuwania z Jezusem?
 Nasze życie tak wiele razy naznaczone jest ciemnoÅ›ciÄ… wydarzeÅ„ i spraw, dlatego może rodzić siÄ™ w nas pokusa ucieczki w sen. Wówczas jednak niczego i nikogo nie bÄ™dziemy siÄ™ spodziewali.

Ciągłe czuwanie jest oznaką naszego wiernego wypełniania zadań, do których zobowiązał nas sam Jezus.

Dobrze, że Jezus nie podaÅ‚ roku, miesiÄ…ca, dnia i godziny swojego przyjÅ›cia, a przez to jesteÅ›my zobowiÄ…zani, by nasz „zegar” byÅ‚ nastawiony na obecny moment, który staje siÄ™ tym wÅ‚aÅ›ciwym momentem przyjÅ›cia, nawet nie obawiajÄ…c siÄ™ tego ostatecznego przyjÅ›cia. Przecież czekamy na KogoÅ›, kto jest przez nas upragniony, oczekiwany. Chodzi o to, by nasze życie byÅ‚o na wzór synów Å›wiatÅ‚oÅ›ci i synów dnia o każdej porze dnia i nocy. A wówczas każda godzina bÄ™dzie spotkaniem z Nim i krokiem naprzód do ostatecznego spotkania. Czy jest we mnie doÅ›wiadczenie takich spotkaÅ„ i tÄ™sknota za nastÄ™pnymi spotkaniami?

Bóg daje nam łaskę czasu, którego nie można bezkarnie przespać. To czas jego wychodzenia naprzeciw tych, którzy radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Jego drogach, a nie poddają swego ducha zdradliwej i omamiającej duchowej senności.

Nie śpijmy, bo Pan jest blisko!