Męska przyjaźń to szczególny rodzaj relacji. Trudny do opisania, gdyż stawką jest coś więcej niż wspólne wyjście na mecz. Taka relacja to wulkan dobrej energii, który daje siłę do zmieniania świata! I powiedzmy sobie szczerze, nie „zaoferuje” ci tego nawet najwspanialsza „damska przyjaciółka”.

Odkrycie tożsamości

Co zatem da ci przyjaźń męsko-męska, czego próżno szukać u twoich koleżanek? W relacji z drugim facetem możesz budować swoją męską tożsamość, czyli odkrywać, kim naprawdę jesteś jako mężczyzna. Tego nie powie ci mama ani koleżanka. Tożsamość mężczyzny to jego rola do spełnienia w tym świecie, misja, najważniejsze zadanie. Świetnie pisze o tym John Eldredge w książce Dzikie serce. Tęsknoty męskiej duszy. Aby mężczyzna czuł się spełniony, musi stoczyć bitwę (czyli wygrać ze swymi słabościami), przeżyć przygodę i uratować piękną. Kolejność nieprzypadkowa – dopiero wtedy, gdy mężczyzna ugruntuje swoją tożsamość (czyli stoczy bitwę i przeżyje przygodę w męskim gronie!), ma szansę dobrze zaopiekować się wybranką serca. Z tego powodu każda dziewczyna powinna zrobić wszystko, aby jej chłopak miał prawdziwego przyjaciela!

Po drugie, męska przyjaźń daje okazję do współzawodnictwa i motywuje do dążenia do doskonałości. Choć mężczyźni też są wrażliwi, to w szlifowaniu charakteru nie brakuje im szorstkości – mówią prosto z mostu. O wiele bardziej lubimy konkretny przydział zadań niż długie gadanie, by wreszcie wysnuć wspólnie jakiś wniosek. Tak zahartowany chłopak może zmieniać świat i walczyć z przeciwnościami losu. Czy miałby w sobie tyle siły, gdyby nie słyszał nic innego oprócz np.: „Syneczku, jesteś moim malutkim skarbem, wszystko będzie dobrze”?

Tata

Szczególnym rodzajem męskiej relacji jest przyjaźń ojca i syna. Ma szansę być jedną z najtrwalszych więzi, jakie zbudujesz w życiu, bo pracujesz nad nią od dzieciństwa. Najpierw wspólnie czytacie bajki, bawicie się w piratów albo rycerzy, budujecie kolejkę. Potem podajesz tacie klucze, gdy reperujecie domowe usterki i majsterkujecie w warsztacie. Aż w końcu są męskie rozmowy o dziewczynach, garść rad na nową drogę życia a może i wyjście na piwo po przekroczeniu „osiemnastki”. W relację ojciec-syn jest też wpisany młodzieńczy bunt i samodzielne poszukiwanie, czy proponowane przez tatę zasady mają sens. Najważniejszy jest przykład – syn musi zobaczyć, że ojciec żyje tak, jak wierzy, a nie wierzy tak, jak żyje. Jeśli tak się dzieje, między mężczyznami dwóch pokoleń ugruntowuje się fantastyczna przyjaźń.

Relacja z tatą różni się od tej z rówieśnikami, bo wpisuje się w nią mentoring. Mentor to ktoś starszy, doświadczony, kto pomaga odkrywać potencjał ucznia. Daje wiedzę, zrozumienie i wsparcie emocjonalne, dlatego uczeń chce go naśladować. To może zadziałać na linii tata – syn. Jednak dobrze wiemy, że nasze rodzinne domy to nie zawsze sielanka i czasem naprawdę trudno się dogadać. Warto się wtedy rozejrzeć za innym starszym mężczyzną, z którego przykładu moglibyśmy czerpać.

Chłopaki też płaczą

Gdzie szukać kumpla-przyjaciela? Tam, gdzie możesz się rozwijać przez współzawodnictwo: na siłowni, bieżni i obozie przetrwania. Ale przyjaciela można też poznać w szkole, we wspólnocie, na warsztatach lub gdziekolwiek indziej, gdy tylko jesteś na to gotowy i… nie szukasz na siłę.

A kiedy można powiedzieć, że to już przyjaźń? Wówczas, gdy w towarzystwie drugiego chłopaka przestajesz się przejmować przesądami, że np. chłopaki nie płaczą. Płaczą – tylko nie na oczach całego świata, ale w obecności najlepszego przyjaciela.

Marcin Nowak
Droga 22/2016