logo
Sobota, 20 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Agnieszki, Amalii, Teodora, Bereniki, Marcela – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Brat Moris,Jakub i Raissa Maritain
Kontemplacja w świecie
Wydawnictwo W Drodze
 


Jakub i Raissa poznają się podczas studiów przyrodniczo-filozoficznych na Sorbonie. W 1904 roku zostają małżeństwem. Ciągłe poszukiwanie prawdy prowadzi ich do nawrócenia i przyjęcia chrztu. Odtąd całe swe  życie oddają Bogu. Po śmierci żony Jakub zamieszkał wśród małych braci, by pod koniec życia stać się jednym z nich.


 
Wydawca: W drodze
Rok wydania: 2012
ISBN: 978-83-7033-786-5
Stron: 224
Rodzaj okładki: Miękka
 
Kup tą książkę

 
Przedmowa 
   

"Wielką potrzebą naszego wieku jest życie kontemplacją na drogach". To zdanie Jakuba i Raissy Maritain dobrze streszcza przesłanie, które nam zostawili, a które było celem całego ich życia; miłość Prawdy (naturalnej i nad-przyrodzonej), dążenie do sprawiedliwości, kontemplowanie Boga miłości. Te wartości mogą być przeżywane na drogach codziennego życia również przez człowieka współczesnego, zanurzonego w sprawach tego świata. 

Poza wąskimi środowiskami filozoficznymi Jakub i Raissa Maritain są w Polsce mało znani. Ukazując ich życie i duchową drogę, będziemy mogli w większym stopniu zrozumieć głębię i wagę przesłania, które nam zostawili. Jakub i Raissa byli prorokami, tymi, którzy przetarli szlak, przyjaciółmi poprzedzającymi nas i oświetlającymi drogę, którą podążamy, szukając Jezusa i Prawdy. Nie będziemy się tu zajmować samą filozofią Maritaina. 

Skupimy się przede wszystkim na tym, co w życiu Jakuba i Raissy było naznaczone i bezpośrednio powiązane z kontemplacją w świecie. 

Autorem części pierwszej, zatytułowanej Życie i duchowe orędzie Jakuba i Raissy Maritain jest mały brat Jezusa Moris Maurin, któremu podczas swego pobytu w Tuluzie Maritain stał się bardzo bliski. Poprzez codzienne braterskie relacje i przyjacielskie rozmowy mógł on zobaczyć, jak wielką rolę odegrały w życiu i ewolucji Jakuba żona Raissa i jej siostra Wera. Dzięki osobistej więzi z Maritainem mógł pełniej poznać i zrozumieć najistotniejsze ich przesłanie. 

Część ta zawiera wiele cytatów z książek Raissy i Jakuba. Niestety, tylko kilka z nich zostało przetłumaczonych na język polski, stąd wydaje się zbyteczne ciągłe odwoływanie się do bibliografii. Mogłoby to jedynie uczynić trudniejszą i zbyt męczącą lekturę książki, którą adresu-jemy do czytelników wszystkich środowisk. Cytaty zostały więc zaznaczone jedynie cudzysłowem, z wyjątkiem przytoczeń z książki Raissy Maritain Wielkie przyjaźnie (w tłumaczeniu Aleksandry Olędzkiej-Frybesowej i innych, Znak, Kraków 1962), gdzie podano odnośne strony. 

Autor korzystał najczęściej z następujących książek: Journal de Raissa, opracowany przez Jakuba po śmierci Raissy (Desclée de Brouwer, Paris 1983), Carnet de Notes Jacques'a Maritain (Descleé de Brouwer, Paris 1965) i wspomniane wyżej Wielkie przyjaźnie. 

Część druga – Kontemplacja na drogach świata to wy-bór z książki Jacques'a Maritaina Le paysan de la Garonne. 

Un vieux laic s'interroge ? propos du temps présent (Desclée de Brouwer, Paris 1966). 

Część trzecia, zatytułowana O powołaniu małych braci Jezusa, jest konferencją wygłoszoną do małych braci przez Jakuba Maritaina w Tuluzie 14 grudnia 1964 roku. 

Część czwarta zatytułowana O Kościele niebiańskim to zapis wykładu Jakuba Maritaina wygłoszonego w Tuluzie 28 maja 1963 roku. 
  
  
Kontemplacja jest czymś uskrzydlonym i nad-przyrodzonym, wolnym wolnością Ducha Bożego, jaśniejszym niż słońce Afryki i świeższym niż woda ze strumienia, lżejszym niż puszek ptaków, niemożliwym do uchwycenia, niedającym się pochwycić żadnej ludzkiej mierze i objąć żadnemu ludzkiemu pojęciu, szczęśliwym z upokorzenia możnych i z wywyższenia pokornych, odpornym na wszelkie podstępy, zuchwalstwa czy zastraszenie. Jest czymś czystym i odważnym, jasnym i mrocznym, słodszym niż miód i trwalszym od skały, krzyżującym i uszczęśliwiającym (przede wszystkim krzyżującym), a czasami tym bardziej szlachetnym, im mniej zauważalnym. 
Jakub Maritain

Zobacz także
ks. Andrzej Draguła
Prawdziwa nieczystość nie dotyczy żołądka, lecz serca: to, co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to właśnie czyni człowieka nieczystym. Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa. To właśnie czyni człowieka nieczystym (Mt 15, 18-20).
 
Krzysztof Biedrzycki

Nowoczesna kultura, zrodzona z ducha oświecenia, bywa wobec świętości, religii, metafizyki bądź obojętna, bądź wroga. Oczywiście jest też tak – znów nie tak rzadko – że otwarcie mówi o Bogu, chyba jednak częściej twórcy wyrażają wątpienie, niepewność niż afirmację.

 
Ks. Mariusz Berko
W bezmiernej ciemności zobaczyłem małą świeczkę. Tu mieszka jakaś rodzina.... Mojej fascynacji widokiem amazońskiej dżungli nocą towarzyszyła nocna "muzyka" ptaków i jakichś zwierząt. Początkowo się zasłuchałem, lecz po pewnym czasie uświadomiłem sobie, że nie słyszę silnika statku, który przedtem wył jak parowiec...
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS