Troska o zdrowie duchowe

W nauczaniu Kościoła jest miejsce na dokładną informację na temat zła, z jakim spotykamy się w świecie. Ono bowiem we wszystkich zarazkach zagraża ludziom wierzącym. Troska o zdrowie duchowe wymaga informacji na temat zarazków ducha i dokładnej instrukcji co do terapii, decydującej o odporności na nie. Tak to widział św. Paweł, a więc było to już aktualne w pierwszym pokoleniu chrześcijan. Czuł się zobowiązany pouczyć Tymoteusza co do tego zagrożenia. Kto nie zna chorób ducha w ich tysięcznych odmianach, ten nie ustrzeże swego zdrowia, ani nie potrafi się leczyć, gdy wirus zła go dosięgnie.

Św. Paweł wychodzi od stwierdzenia, że zdrowi – czyli sprawiedliwi – nie muszą się obawiać przepisów Prawa, bo ono ma na uwadze zdrowie ducha, a jeśli czegoś zakazuje, to przestrzega przed zarażeniem ducha oraz opisuje symptomy choroby. To w oparciu o te symptomy należy w Kościele podawać gruntowną wiedzę na temat grzechów. Słowa św. Pawła zmuszają do zastanowienia.

Prawo jest dobre

Chcieli uchodzić za uczonych w Prawie nie rozumiejąc ani tego, co mówią, ani tego, co stanowczo twierdzą. Wiemy zaś, że Prawo jest dobre, jeśli je ktoś prawnie stosuje, rozumiejąc, że Prawo nie dla sprawiedliwego jest przeznaczone, ale dla postępujących bezprawnie i dla niesfornych, bezbożnych i grzeszników, dla niegodziwych i światowców, dla ojcobójców i matkobójców, dla zabójców, dla rozpustników, dla mężczyzn współżyjących z sobą, dla handlarzy niewolnikami, kłamców, krzywoprzysięzców i [dla popełniających] cokolwiek innego, co jest sprzeczne ze zdrową nauką, w duchu Ewangelii chwały błogosławionego Boga, którą mi zwierzono (por.1 Tm 1,7–11).

Paweł niczego nie owija w bawełnę. On mówi jasno, jakie zakaźne choroby ducha są w świecie i zagrażają mało odpornym chrześcijanom. Kościół jest kliniką zdrowia duchowego. Pacjentów jest wielu, ale leczenie jest intensywne i skuteczne, o ile leczący znają się na chorobach, a pacjentom zależy na powrocie do zdrowia.

Grzech podcina życie religijne i duchowe

Lista grzechów podana przez św. Pawła jest nadal aktualna, a współczesna medycyna wiele z nich opisuje precyzyjnie. Oto one:

Bezbożność, czyli utrata wiary. To grzech podcinający jakiekolwiek życie religijne i duchowe. Współczesna medycyna, zwłaszcza psychologia i psychiatria, mówi już wyraźnie o potrzebie uwzględniania duchowego wymiaru człowieka, bo bez niego o pełni zdrowia nie ma mowy.

Ojcobójstwo i matkobójstwo. To grzechy popełniane przez dzieci, gdy rodzice są dla nich niewygodni. Dziś należałoby zaznaczyć, że częściej mamy do czynienia z dzieciobójstwem dokonanym przez ojca i matkę.

Rozpusta, to odrzucenie norm moralnych czuwających nad godnością człowieka i nad wiernością małżeńską. Ten wirus współczesnego seksu i erosu jest w dużej mierze winien niskiego poziomu życia moralnego tysięcy ludzi – i to uważających się za chrześcijan.

Homoseksualizm, wymieniony przez św. Pawła, dziś należy do schorzeń mających duży wymiar społeczny i jest nagłaśniany. Istnieją nawet próby skreślenia go z listy grzechów. Świat może to sobie robić. W Kościele homoseksualizm zostanie na liście poważnych chorób ducha do końca świata, bo został napiętnowany ogniem Boga w Sodomie i Gomorze.

Katalog wciąż aktualny

Handel ludźmi. Paweł żył w ustroju niewolniczym. Współczesny świat szczyci się demokracją, ale handel ludźmi trwa. Dziś za pieniądze sprzedaje się wielu. Kłamstwo i krzywoprzysięstwo to chleb codzienny wielu ochrzczonych. Na co dzień kłamią, a o dochowaniu przysięgi chrzcielnej rzadko się mówi. Kościół jest kliniką zdrowia duchowego, zaś katalog wirusów zła, podany przez św. Pawła, zdumiewa swą aktualnością.

ks. Edward Staniek