31 marca 1241 r. wojska mongolskie spaliły Kraków. Ocalały jedynie kamienne budowle: Wawel oraz kościół św. Andrzeja, który dziś służy siostrom klaryskom. Zapraszamy do zapoznania się z historią tego miejsca.

Kościół został zbudowany w latach 1079-1098 jako fundacja Starżów-Toporczyków. Patronat nad kościołem sprawowało benedyktyńskie opactwo w Sieciechowie nad Wisłą, prawdopodobnie biskup Lambert (+1101) ustanowił przy kościele kolegiatę nadając jej tytuł św. Andrzeja Apostoła. Świątynię usytuowano w obrębie osady zwanej Okołem, u podnóża Wawelu. Była pierwotnie prostym jednonawowym korpusem z czworobocznym prezbiterium, skierowanym ku wschodowi i zakończonym półkolistą absydą. Nadano jej charakter obronny: grube mury, brak okien w dolnej części, co okazało się przydatne m.in. podczas najazdu tatarskiego w 1241 r. W kościele schroniło się bowiem wielu biednych i chorych, którzy zdołali się obronić. Świątynia została przebudowana na przełomie XII i XIII w., stając się krótką, trójnawową bazyliką z ośmiobocznymi wieżami.

W XIV w/ dodana została od strony północnej gotycka budowla pełniąca pierwotnie funkcję kaplicy grobowej, a od XVII w. służąca jako zakrystia.

Klaryski zamieszkały przy kościele św. Andrzeja za sprawą przyszłego króla, Władysława Łokietka i jego żony Jadwigi. Wśród dobroczyńców klasztoru znaleźli się: Elżbieta Łokietkówna, żona króla Węgier i jej brat Kazimierz, król Polski, król Kazimierz Jagiellończyk z żoną Elżbietą Rakuszanką. W roku 1639 powiększono dla lepszego oświetlenia wnętrza trzy okna, podwyższono wieże i nałożono na nie barokowe hełmy wieżowe. Około roku 1700 zmieniono także wystrój wnętrza na barokowy.

Więcej na temat kościoła św. Andrzeja Apostoła oraz zamieszkujących przy nim sióstr klarysek na stronie

internetowej: www.klaryski.pl.

franciszkanie.pl