logo
Czwartek, 28 marca 2024 r.
imieniny:
Anieli, Kasrota, Soni, Guntrama, Aleksandra, Jana – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Danuta Piekarz
Kręgi zła
Głos Karmelu
 


„Całe nasze życie jest jak kamień rzucony w wodę. Nigdy nie wiemy, jakie kręgi zatoczymy naszym upadkiem, czyją śmierć spowodujemy i kogo uzdrowimy" .

Przytoczone powyżej zdanie znanego pisarza ma bardzo szerokie znaczenie, można by odnosić je do bardzo różnych sytuacji, w których nasza obecność i działanie mogą mieć konsekwencje – pozytywne bądź negatywne – o nieprzewidzianym zasięgu. My jednak zastanówmy się nad negatywnymi konsekwencjami naszych „upadków” rozumianych w sensie moralnym.

Konsekwencje zła

Niekiedy grzech zostaje popełniony w ukryciu, jest niewidoczny, zdawać by się mogło, że nie wyrządził on szkody żadnemu człowiekowi. Taką sytuację często streszcza się w zdaniu: „Nikogo nie zabiłem, nikogo nie okradłem, to sprawa między mną a Bogiem”. Niektórzy nawet chcieliby w ten sposób zyskiwać odpuszczenie grzechów, uważają, że nie potrzebują kapłana, bo skoro zgrzeszyli przed Bogiem, to wystarczy, że Jego poproszą o przebaczenie. Czy jednak jakikolwiek grzech jest tylko „prywatny”?

Pierwsza księga Starego Testamentu, Księga Rodzaju, ukazuje nam w mistrzowski sposób, że – jak trafnie ujęła to Bruna Costacurta – „zło okazuje się zawsze większe od tego, co się zamierzało”, przynosi poważniejsze konsekwencje, zatacza coraz szersze kręgi.

Brak zaufania do Boga

Spójrzmy najpierw na Adama i Ewę. Opis grzechu pierworodnego jest powszechnie znany, ale nikt nie wie do końca, na czym konkretnie polegało zło popełnione przez pierwszych rodziców (wiadomo, że zjedzenie owocu jest tylko literackim obrazem). Bóg zabronił pierwszym ludziom spożywania owocu drzewa poznania dobra i zła, czyli decydowania o tym, co jest dobre, a co złe. Zatem praktycznie każdy grzech jest „zerwaniem tego owocu”, bo grzesząc, człowiek mianuje siebie panem moralności. Jeśli jednak cofniemy się nieco i przeczytamy treść rozmowy Ewy z wężem, dostrzeżemy głębsze tło problemu: brak zaufania do Boga, traktowanie Boga jako zazdrośnika, który nie chce podzielić się z człowiekiem swoimi prawami i władzą. Człowiek nie przyjmuje prawdy o swojej ograniczoności, rości sobie prawo do decydowania o tym, czym potrafi mądrze zarządzać tylko Ten, który wie wszystko. Dobrze wiemy z historii, co się dzieje, ilekroć człowiek chce decydować o wszystkim.

Zdawać by się mogło, że grzech pierworodny to tylko „prywatna sprawa między Bogiem a człowiekiem...”, tymczasem jego konsekwencje okazują się znacznie szersze: Adam i Ewa, żyjący dotąd w doskonałej harmonii, nagle czują potrzebę zakrycia przed sobą nawzajem swojej nagości. Człowiek dla człowieka staje się zagrożeniem, człowiek wstydzi się i obawia drugiego człowieka. Adam, który wcześniej wyśpiewywał pieśń zachwytu na widok Ewy, teraz, zapytany przez Boga o powód zerwania owocu, zrzuca winę na swoją towarzyszkę, a pośrednio nawet... na samego Boga: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc”.

Zepsucie relacji

Naruszenie więzi z Bogiem psuje relacje między ludźmi... i nie tylko. Bóg wyraźnie zapowiada Adamowi konsekwencje jego grzechu: „w trudzie będziesz zdobywał z ziemi pożywienie dla siebie... cierń i oset będzie ci ona rodziła”. Człowiek zbuntował się przeciw Bogu, a w konsekwencji przyroda buntuje się przeciw człowiekowi. Dotąd w rajskiej rzeczywistości człowiek też pracował, ale mógł bez obaw cieszyć się owocami swej pracy; teraz ziemia będzie robić przykre niespodzianki, a nawet gdy z mozołem uda się człowiekowi zebrać plon, zawsze będzie miał świadomość, iż ostatecznie doświadczy także kruchości własnego ciała: czeka go śmierć.

Niby została naruszona tylko jedna relacja, ta z Bogiem, a tymczasem „rozsypały się” wszystkie inne więzi: z drugim człowiekiem, z przyrodą, nawet z samym sobą.

Dalsze losy ludzi

Dzieje Kaina i Abla, synów Adama i Ewy, zaczynają się... bardzo pobożnie: po urodzeniu Kaina Ewa wyznaje z radością: „Otrzymałam mężczyznę od Pana”, a obaj synowie, już jako dorośli, składają Bogu ofiarę. Nic nie zapowiada przyszłego dramatu!

Zwróćmy też uwagę na ważny szczegół: „Kain składał Panu w ofierze płody roli, również Abel składał pierwociny z drobnego bydła i jego tłuszczu”. Tekst Księgi Rodzaju w niczym nie potwierdza rozpowszechnionej opinii, iż Abel złożył najlepsze plony, a Kain – byle co. Bynajmniej, każdy z nich złożył dobre dary, takie, jakie posiadał, zgodnie ze swoją pracą. Zatem to nie jakość ofiary jest kluczem do zrozumienia postawy Boga, który „wejrzał na Abla i na jego ofiarę, na Kaina zaś i na jego ofiarę nie chciał patrzeć”. Bóg widzi nie tylko to, co zewnętrzne, widzi nie tylko jakość ofiar (w tym przypadku obie były bez zarzutu), ale również „jakość” serca ofiarodawcy, która najczęściej pozostaje tajemnicą dla ludzkiego oka. Odrzucenie ofiary Kaina miało być dla niego upomnieniem, ostrzeżeniem, które zresztą sam Bóg sformułuje bardzo wyraźnie: „Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną”. Słusznie zauważono, że w tej scenie Bóg nie rozmawia ze sprawiedliwym Ablem, natomiast rozmawia z Kainem. Ablowi wystarczy „język miłości bez słów”, ale zazdrośnik Kain potrzebuje ojcowskich wskazówek: „Jeśli nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie”.

 
1 2  następna
Zobacz także
ks. Krzysztof Grzywocz
Nie ma spotkania bez otwarcia. Grzech zamyka, a przez to niszczy więzi. To zamknięcie ma w sobie coś definitywnego, zniewalającego i beznadziejnego. Odbiera sens i siłę, by na nowo się otworzyć. Dar sakramentu spowiedzi to dar otwarcia i wyznania, który jest przede wszystkim łaską Boga. Bliskość Boga, Jego otwartość sprawiają, że doświadczamy sensu i siły, aby wypowiedzieć to, co nas zamknęło i nadal zamyka na spotkanie z Bogiem i człowiekiem. 
 
Roman Konik
Kilka lat temu, mieszkając w Rzymie, miałem okazję spotkać księdza Gabriela Amortha, pracującego w kurii watykańskiej. Nie ukrywam, że przy każdej nadarzającej się okazji dążyłem do spotkania z zawsze uśmiechniętym kapłanem. Wszelki kontakt napawał mnie niewymownym optymizmem, tak jakby radosna osobowość i ogromny optymizm księdza Gabriela przechodziły bezpośrednio na mnie...
 
Mieczysław Guzewicz
Czy uczniowie Jezusa mają całkowicie zlekceważyć zarabianie, wydawanie, gromadzenie i troskę o zabezpieczenie życia swoich najbliższych? A może taka postawa jest brakiem odpowiedzialności? Kiedy Stary Testament pokazuje ważnych bohaterów, zawsze jest podkreślona ich znacząca pozycja materialna. Dobrobyt potwierdzał, że dana osoba postępuje szlachetnie, bogobojnie, szczerze kochając Boga, który błogosławi we wszystkich dziedzinach życia.
 
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS