1. Charyzmatyczne uzdrowienie chrześcijańskie, będąc zasadniczo cudem w znaczeniu chrześcijańskim, jest znakiem zbawienia całego człowieka, którego wyraz stanowi uzdrowienie jego ciała. Zbawienie rozpoczyna się najczęściej od nawrócenia duchowego (żal za grzechy, przebaczenie, pokuta). Choroba związana jest w doktrynie chrześcijańskiej z pojęciem grzechu, nie zaś tylko z brakiem równowagi energetycznej w organizmie. Dla chrześcijaństwa więc zbawienie jest warunkiem uzdrowienia, natomiast dla uzdrowicieli paranormalnych przeciwnie - to uzdrowienie jest jakby zbawieniem: wyrównanie poziomów energetycznych za pomocą energii kosmicznej jest swoistym pojednaniem z kosmicznym bogiem lub ubóstwioną energią kosmosu (problem "teologii medycyny").

2. Charyzmatyczne uzdrowienie chrześcijańskie jest charyzmatem, czyli darem otrzymanym od Boga w celu bezinteresownej służby dla zbawienia człowieka, najczęściej w chrześcijańskiej wspólnocie. Wykluczone jest więc: pobieranie pieniędzy, symonia, którą określa się jako nabywanie lub sprzedawanie rzeczywistości duchowych (w szerszym sensie jest to manipulacja rzeczywistością duchową, typowa dla magii - co jest również profanacją); przyjmowanie statusu (a tym bardziej zawodu popartego dyplomami) uzdrowiciela z powodu daru, który nie ma charakteru habitualnego ani nie wynika z zasług człowieka, ani z jego umiejętności.

3. Charyzmatyczny uzdrowiciel chrześcijański, korzystając z nieskończonego źródła Bożego (sam nie jest dawcą energii - w przeciwieństwie do uzdrowicieli paranormalnych), nie męczy się, nie traci sił, ale też nie może przypisywać sobie uzdrowienia, a jeszcze wcześniej - diagnozować jakiejkolwiek choroby. Nie może więc używać żadnej ustalonej metodyki uzdrowienia, takiej choćby jak nakładanie rąk, gdyż sposób uzdrowienia oraz jego miejsce i czas zależą wyłącznie od Boga.
Nakładanie rąk w uzdrowieniach paranormalnych, medialnych czy "energetycznych" jest elementem prawie że niezbędnym. Może też być znakiem inicjacji w nieznany, duchowy świat. Także w uzdrawianiu na odległość (które nie wymaga nakładania rąk, ale innego sformalizowanego rytuału lub techniki) podkreśla się niezbędność uzdrowiciela, a czasami jego wyjątkowość i doskonałość usytuowane poza Bogiem.

4. Uzdrowienie charyzmatyczne cechuje się zasadniczo całościowością, trwałością i nieodwracalnością, jest bowiem dziełem Boga (kryteria papieża Benedykta XIV). Natomiast cechą uzdrowień czy pseudouzdrowień bioenergetycznych, będących bardziej działaniem energetycznym niż duchowym (np. operowaniem na "ciele astralnym"), jest często: nietrwałość (następuje nawrót objawów, które często utaiły się pod wpływem sugestii); przeniesienie objawów (zamiast bólu fizycznego mogą pojawić się psychiczny lęk lub inne cierpienia czy zaburzenia psychoduchowe, np. trudności w modlitwie), co może być skutkiem operowania w układzie zamkniętym lub działania okultystyczno-demonicznych mocy; pogorszenie stanu fizycznego (stwierdzono nierzadko obecność nowej choroby, np. raka lub ogólne osłabienie, kończące się nieraz śmiercią, co tłumaczy się zjawiskiem "wampiryzmu energetycznego" o nieznanym charakterze).

ks. Aleksander Posacki SJ