Ty i ja jesteśmy bardziej niewolnikami aniżeli ludźmi wyzwolonymi. Nasze niewolnictwo polega na tym, że zapomnieliśmy, co oznacza nasza prawdziwa wolność, którą mamy jako dzieci Boże. Często zadowalamy się życiem w wąskich granicach swego niewolnictwa, głównie dlatego, że wszyscy inni przebywają w tym samym więzieniu...

Zbiór środowych katechez Jana Pawła II na temat modlitw brewiarzowych zawiera komentarze do czterech tygodnia Jutrzni. Od wieków jest to najgłębsza modlitwa Kościoła, w której modli się Chrystus wraz z nami, a my z Chrystusem. Lektura gorąco zalecana nie tylko kapłanom i zakonnikom, ale także wiernym świeckim...

Bóg obdarzył ludzi świadomością i wolnością, stwarzając ich na swój obraz i podobieństwo. On jest nie tylko Stwórcą, ale i Miłością oraz Przyjacielem, który – podobnie jak kochający rodzice – ma marzenia odnośnie do każdego z nas. Jednak w przeciwieństwie do rodziców – Bóg kocha i rozumie nas bardziej, niż my kochamy i rozumiemy samych siebie.

Czy bezsilny gniew pojawiający się po bezpośrednim dotyku zła musi być bezsilny? Zdarza się, że bardzo życzymy komuś śmierci, że domagamy się sprawiedliwości. Jednak kara śmierci jest najwyższym rodzajem kary, od którego już nie ma odwrotu, nie ma możliwości cofnięcia wyroku po dokonaniu egzekucji i przywrócenia ponownie komuś życia. Czy życia zbrodniarza należy bronić?

Zbiór tych kazań i nauk pomoże wielu w doskonalszym poznaniu prawd wiary, a kapłanom również w przepowiadaniu Słowa Bożego. Bywa, że kaznodziejstwo, wskutek braku zainteresowań problemami egzystencjalnymi, wpada w próżnię, jest odpowiedzią na pytania, których sobie nikt nie stawia (...) Kiedy św. Paweł głosił Ewangelię, mówił do ludzi, którzy żywo zajmowali się sprawami egzystencjonalnymi. A dzisiejsi kaznodzieje trafiają często w próżnię. Przynoszą odpowiedź na pytania, których sobie ludzie nie stawiają.

Książka "Kiedy Jezus przychodzi w glanach" powstała z trzech rodzajów tekstów. Jej kanwę stanowią w większości reportaże, które ukazały się w polskiej prasie bezpośrednio po kolejnych inicjatywach ewangelizacyjnych "Przystanek Jezus" oraz reportaże "z placu boju", pisane na gorąco przez tych, którzy ewangelizacji w Żarach się podejmowali. Ich dopełnieniem są świadectwa, które zostały dobrane tak, by być żywą ilustracją tekstów publicystycznych. Wyjątek stanowią dwa rozdziały - "Światła" i "Życie". Pierwszy z nich skonstruowany jest z samych świadectw, wybranych z wielu nadesłanych do "Wspólnoty św. Tymoteusza" w Gubinie. Drugi natomiast poświęcony jest gubińskiej Szkole Nowej Ewangelizacji, codziennemu życiu, posłudze i pracy jej członków. Do tego dochodzi jeszcze trzeci rodzaj tekstów - to perykopy biblijne wyjęte z parafrazy Nowego Testamentu we współczesnym języku polskim pt. "Słowo życia". Tekst to jednak nie wszystko. Opórcz niego w książce ważną rolę odgrywają rysunki, będące także owocem ewangelizacyjnej pracy i posługi młodych ludzi. Dziś bowiem słowo potrzebuje obrazu, by przemawiać i przemieniać serce człowieka.

Książka jest przystępnym wykładem prawd wiary, zawartych w Credo, w oparciu o Katechizm Kościoła Katolickiego. Refleksje zawarte w tej książce zrodziły się jako medytacja i dyskusja na spotkaniach duszpasterskich, później przybrały postać pogadanek radiowych oraz cyklu artykułów w Posłańcu Serca Jezusowego. Książka "Kim On jest" ma na celu ugruntowanie pewności, że warto wierzyć, bo wiem komu zawierzyłem.

Nasza epoka schyłku XX wieku, epoka wojen, kryzysów i niepewności, choć nieufnie przyjmuje wzorce, uznaje autorytet Edyty Stein, potwierdzony przez Kościół wyniesieniem jej na ołtarze. Wypowiedzi tej wielkiej kobiety niosą mądrość wszystkim, którzy mają odwagę przekroczyć próg banalności i ulotności struktur świata, by dotknąć tego, co trwałe i wieczne. W prezentowanym tomie "Studium o kobiecie", które powstało w Trzeciej Rzeszy w międzywojennym dwudziestoleciu można wyczuć troskę autorki o rolę kobiety w społeczeństwie i w Kościele. Edyta Stein stara się ukazywać kobiecie takie ideały, które by ją twórczo rozwijały, chroniąc przed degradacją kobiecości.

Komentarz żydowski do Nowego Testamentu wychodzi naprzeciw postulatom współpracy w dziedzinie dialogu chrześcijańsko-żydowskiego i stanowi praktyczne urzeczywistnienie zaleceń II Soboru Watykańskiego (Nostra aetate), który potwierdza obustronne korzyści z poznawania tradycji religijnej wyznawców judaizmu i chrześcijan. Nowy Testament jest w nim rozumiany i przedstawiony z perspektywy żydowskiej i chrześcijańskiej zarazem, ponieważ to dzieło wydobywa i szanuje to, co dla obydwu religii jest wspólne i zbieżne.

Należy więc spodziewać się zaciekłych walk i przeciwności. Poleje się krew. Duch ciemności znowu użyje swoich powabów i podstępów. Można przewidzieć, że dla Kościoła następne prześladowania będą straszniejsze od tych, które wytrzymał do tej pory. Jednak z drugiej strony, trzeba nauczyć się zgłębiać myśli Boga i czytać w zrządzeniach Jego mocy. Wszystkie wspaniałe wynalazki nowoczesnych czasów mają swój opatrznościowy koniec. Koniec świata także nadejdzie!