Słowa pochodzące od Boga nie tak pr ędko zapominamy, jak to bywa ze słowami, które tu na ziemi słyszymy od ludzi. Słowa ludzi bowiem, jakkolwiek by to byli ludzie poważni i uczeni, nie tak prędko pozostają wyryte w pamięci, ani też, gdy nam przepowiadają rzeczy przyszłe, takiej wiary do nich nie przywiązujemy. Kto us łyszał słowo pochodzące od Boga, pamięta je bardzo długo albo i nigdy go nie zapomni. Jeśli zaś to s łowo oznajmia coś, co się ma stać w przyszłości, wierzy w nie z pewno ścią niezachwianą. W rozumie wprawdzie, gdy chodzi o jakąś rzecz na pozór nieprawdopodobną, mogą niekiedy powstawać wątpliwości i wahanie, czy tak się stanie, ale w g łębi duszy, wbrew wszelkim nieprawdopodobieństwom i przeciwnym pozorom, pozostaje pewność niewzruszona. I chociażby się zdawało, że wszystko idzie na opak i że zanosi się na wynik wręcz przeciwny temu, który tej duszy był zapowiedziany, i chociażby całe lata upłynęły między obietnicą, którą słyszała, a jej spełnieniem, ona przecież nie traci otuchy i ufa, że Bóg na wykonanie tego, co postanowił, znajdzie sposoby, o których ludzie nie wiedzą i w końcu stanie się tak, jak On chce.
 

[Twierdza wewnętrzna VI, 3, 7]