„Rozsądny człowiek panuje nad gniewem, chwałą jego zapominać urazy” (Prz 19,11). „Głupi swój gniew ujawnia od razu, przemyślny odpowiedź powstrzyma” (Prz 12,16). Zwłaszcza ludzie, którzy znęcają się nad tymi, którzy ich obrazili, nie powinni rzucać pierwsi kamienia.

 

Nie mścij się za wyrządzone ci zło. Pozostaw pomstę Bogu (por. Rz 12,19). Pamiętaj, że najbardziej zawstydzisz swego krzywdziciela, gdy zobaczy, iż znosisz obrazę bez chęci odwetu.

 

Taka postawa wpływa pozytywnie także na nieprzyjaciół, zapewnia ci pokój ze wszystkimi i przynosi wielką radość twej duszy. Najlepszym lekarstwem na obrazę jest miłość.
Przyjmij tego, kto żałuje swej winy. Nie przywołuj na myśl doznanych krzywd. Zapomnij natychmiast zło i pamiętaj o otrzymanym dobru.

 

Jeśli twój brat żywi nieuzasadnioną urazę do ciebie, okaż mu szacunek, a niechęć rozpłynie się jak mgła w słońcu. Niechęć jest wielkim grzechem, który przeszkadza, aby twoja ofiara złożona na ołtarzu została przyjęta przez Boga (por. Mt 5,23-24).
„Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12,21). „Jeśli twój nieprzyjaciel cierpi głód – nakarm go. Jeżeli pragnie – napój go, a Pan ci wynagrodzi” (Rz 12,20).

 

Jeśli ktoś nie okazuje ci szacunku, pomyśl, że jesteś ziemią i prochem; jeśli cię obraża, pomyśl, że jesteś wystawiony na próbę. Jeszcze daleko jesteś od naśladowania Chrystusa. Dostrzegaj pogardzanego, któremu jesteś winien szacunek.
Czyń dobrze tym, którzy cię nienawidzą; mów dobrze o tych, którzy mówią źle o tobie; módl się za tych, którzy cię prześladują, a otrzymasz wielką nagrodę (por. Łk 6,27-28.35). Tak nauczał Jezus i tak postępowali święci.

 

Przebaczaj, gdyż jesteś dzieckiem twego Ojca niebieskiego, który sprawia, że słońce wschodzi nad złymi i dobrymi oraz zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli rzeczywiście kochasz tych, którzy ciebie miłują, jakąż będziesz miał nagrodę? Czyż nie czynią tak samo grzesznicy? (por. Mt 5,45-46).
Przebaczenie nie jest słabością czy obojętnością, jest zwycięstwem dobra nad złem, jest zapoczątkowaniem nowej żywotnej relacji z tym, który wyrządził nam przykrość, jest oznaką duszy szlachetnej i wielkiej, tak jak zemsta oznacza ducha płytkiego i przeciętnego.

 

Kiedy dokonujesz zemsty, stajesz na tym samym poziomie co twój nieprzyjaciel, natomiast zapominając o zemście, stajesz się szlachetniejszy. Piękny i przynoszący radość jest tryumf przebaczenia. W swej wielkości przewyższa wszelkie zwycięstwa zemsty.
Ceń sobie jako zysk to, że jesteś źle traktowany na tym świecie, abyś został uwolniony od wiecznej kary. W niebie, gdzie zapomniana jest każda obraza, będziesz mógł wreszcie cieszyć się wieczną przyjaźnią.

 

Przebacz błądzącemu, jeśli nawet nie możesz usprawiedliwić jego błędu. Bądź podobnym do przebaczającego Boga.
Przebacz, zapominając urazę i nie domagając się przeprosin. Nie żyj stale przeszłością, wspominając rany, które inni być może już zapomnieli. Uwolnij twego ducha od przeszłości. Rzuć otrzymane zło w głęboką przepaść zapomnienia.

 

Większość tych, którzy cię obrazili, nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, co uczynili. Podaruj im wyrządzone ci zło, traktując ich jako niewinnych. Twoje przebaczenie będzie tym większe, jeśli już ustały motywy, by je okazać. Umiej także przebaczać sobie samemu, nie przeżywając latami twych kompleksów winy. Bóg ci przebaczył. Umiej także ty przebaczyć sobie, a znajdziesz pokój ducha.