„W gadulstwie nie uniknie się grzechu” (Prz 10,19). W ileż to nieszczęść popada się przez nadmierne gadulstwo! Mów jednak wówczas, gdy twoje słowo warte jest więcej niż milczenie.
Pośród rozmów i nierozważnych osądów trzymaj na uwięzi swój język, abyś uniknął winy (por. Prz 11,12nn; 17,28). „Jest czas milczenia i czas mówienia” (Koh 3,7).
Ukochaj milczenie, jeśli pragniesz stać się człowiekiem modlitwy. W rozgardiaszu świata nie znajdziesz Boga. Jeśli zbyt wiele będziesz rozmawiał z ludźmi, mało mówił będziesz z Bogiem (por. Oz 2,16). Jeśli dużo rozmawiał będziesz z Bogiem, nie będziesz odczuwał potrzeby rozmowy z ludźmi.

 

Kochaj milczenie i skupienie, jeśli chcesz, by cię nawiedził Duch Święty. Staraj się zasmakować w rozmowie z Bogiem. W milczeniu serca, gdy wewnątrz będziesz czuwał przez kontemplację, na zewnątrz będziesz się wydawał nieczuły na to wszystko, co dotyczy uciążliwości rzeczy zewnętrznych.
Zamilknij wraz ze stworzeniem, aby słuchać Boga. Nie ma słuchania bez milczenia. Milczenie zewnętrzne jest warunkiem wewnętrznego. Oby twoje słowo mogło stać się wyrazem twego wewnętrznego bogactwa.

 

Kochaj wszystkie godziny, ale w szczególny sposób kochaj godzinę milczenia; w niej bowiem możesz łatwiej rozmawiać z Bogiem.
Bóg najbardziej wsłuchuje się w miłość milczącą.
Odczuwaj głód milczenia, aby słuchać Boga i wnikać coraz głębiej w Jego nieskończoną istotę.
Usiądź na brzegiem potoku. Dla ciebie będzie śpiewał słowik. Usiądź na brzegu milczenia, a Bóg będzie do ciebie mówił. Bóg Ojciec wyrzekł jedno jedyne słowo, to znaczy – Syna, i w wiecznym milczeniu nadal je wypowiada; także twoja dusza powinna słuchać w milczeniu.
Kochaj milczenie, gdyż właśnie w nim znajdziesz prawdę. Mało zasługuje na wiarę ten, kto dużo mówi. Milczenie czyni bogatszym życie tego, kto wie jak wypełnić je słowami.

 

Bądź skupiony, zważaj na twój postęp i nie pozwól rozpraszać się rzeczom zewnętrznym. Milczenie jest doskonałą fortecą dla tego, kto pragnie bronić pokoju ducha. Milczenie jest wielkim przyjacielem dla tego, kto nie ufa sobie i pokłada swoją nadzieję w Bogu. Świat próbuje cię rozproszyć, zabić wokół ciebie milczenie, abyś nie miał czasu na refleksję i na zrobienie dogłębnego obrachunku z samym sobą. Szczęśliwy jesteś, jeśli Pan pozwoli ci usiąść, jak Marii, obok swoich stóp i w milczeniu słuchać swego słowa (por. Łk 10,39).

 

Milczenie ma również charakter ekspresywny. Jest piękniejsze od każdego śpiewu. Wstające lub zachodzące słońce nie rodzi piękniejszej harmonii nad milczenie.
Niech miejsce twej pracy pełne będzie milczenia, a przede wszystkim obecności Boga. Również w czasie działania staraj się zachować w głębi twej duszy prawie pustelnicze milczenie. Bądź chętny do słuchania, nieskory do mówienia (Jk 1,19).
Milczenie jest najpiękniejszym uwielbieniem, gdyż jest takim, jakie wyśpiewuje się w łonie Trójcy Św. Milczenie jest przedpokojem modlitwy, jest nieodzowne dla słuchania słowa Bożego i dla adoracji.