bp Jan: Jeśli świadomie ukryje przed ślubem, że nie może mieć dzieci, może to być podstawa do orzeczenia, że małżeństwo było niewazne.

 

 

bp Jan: Przysięgam najpierw Bogu i liczę na Bożą pomoc. Ja nie znam przyszłości, ale Bóg zna przyszłość i wszystkie sytuacje, które mnie spotkają. Moja przysięga jest najpierw zaufaniem Bogu - Jego planom i łasce. Moja przysięga wyraża też szacunek dla godności współmałżonka. Jest to branie odpowiedzialności za jego życie i jego zbawienie. Nawet jeśli on zdradzi Boga, mnie i swoją przysięgę i tak będzie korzystał z mojej wierności, z tego, że ja pozostanę wierny/wierna mej przysiędze i mojemu sumieniu.

 

 

bp Jan: Są pary, które żyją bez ślubu kościelnego chociaż nie mają przeszkód - twierdzą, że jeszcze się zastanawiają, jest to jakby "małżeństwo na próbę". Tym osobom Kościół przypomina o wartości sakramentalnego małżeństwa i wzywa ich do zawarcia ślubu kościelnego. Są też związki cywilne osób, które nie zawierają sakramentu małżeństwa, ponieważ jedna ze stron albo obie są związane ślubem kościelnym z kim innym. Te osoby Kościół wzywa do rozejścia się - chyba, że są proporcjonalne racje, aby zostali razem np. wspólne, szczególnie małe dzieci, choroba... Takie osoby Kościół zachęca do modlitwy, do uczestnictwa we Mszy św. niedzielnej, do czynów miłosierdzia wobec potrzebujących, do religijnego wychowania dzieci aby wypraszali sobie łaskę nawrócenia i Bożego Miłosierdzia.
Są takie związki, które po długiej modlitwie i pokucie dojrzewają do takiej postawy, że żyją ze sobą jak brat i siostra. Takie osoby jeśli nie ma zgorszenia mogą przyjmować Komunię Św. Ale to jest prawda, że o tym się mówi za mało.

 

 

bp Jan: Jeśli w małym środowisku wszyscy wiedzą, że dana para żyje bez ślubu kościelnego to ci ludzie nie mogą w tej miejscowości przyjmować Komunii św. aby nie posądzano ich o świętokradztwo albo żeby nie sądzono, że Kościół zmienił naukę. Takim ludziom z małych środowisk radzi się aby przyjmowali Komunię św. tam gdzie nie są znani. Niekiedy ci ludzie przyjmują Komunię św. gdzie są znani ale przynajmniej najbliższym osobom, krewnym znajomym mówią, że żyją jak brat z siostrą.

 

 

bp Jan: Człowiek może zgrzeszyć ze słabości, ale człowiek może też zgrzeszyć z premedytacją świadomie lekceważąc to czego Bóg od niego wymaga. Bóg jest miłością i źródłem wszelkiej prawdziwej miłości. Jeśli grzech oddala nas od Boga i od celu jakim jest niebo, oddala nas też od drugiego człowieka choćbym subiektywnie czuł co innego. Bóg stawia nam wymagania, bo nas kocha. Zachowanie czystości pomaga w dojrzewaniu miłości.

 

 

bp Jan: Mogą być takie sytuacje, że dobro żony a szczególnie dzieci wymaga aby się rozejść z ojcem, który krzywdzi, gorszy, deprawuje. Są to sytuacje, które trzeba rozpatrywać indywidualnie. Dziś niekiedy zbyt szybko niektóre matki mówią: "ja sama lepiej wychowam niż z takim mężem..." Historia wielu rodzin ukazuje, że lepsza jest sytuacja gdy dzieci wychowuje ojciec i matka nawet jeżeli ojciec ma wiele braków i z jego powodu nieraz rodzina cierpi. Po za tym trzeba pamiętać, że mąż-ojciec odrzucony czy wyrzucony niejednokrotnie traci sens życia i stacza się np. na dno alkoholizmu. Będą przy żonie i dzieciach przynajmniej próbuje walczyć a odrzucony nie widzi już sensu. Warto w tym miejscu wspomnieć o tym, że w Kościele jest możliwa separacja - o czym było już mówione.

 

 

bp Jan: Gdy rozwiedziony/a żyje samotnie wtedy może przystępować do Spowiedzi i Komunii Św. Trzeba takie osoby zachęcać do głębszego życia wewnętrznego. Jeśli będą więcej się modlić, częściej przystępować do Komunii Św. będą mieć więcej siły by się nie załamać i aby pozostać wiernym Bogu i przysiędze nawet jeśli współmałżonek zawarł cywilny związek z kim innym. Niekiedy warto takim osobom proponować włączenie się w grupę - wspólnotę modlitewną aby ta osoba i jej dzieci miały oparcie w takiej duchowej rodzinie.